Wiem, znów to samo...

[Smutna26]

Ja po prostu się boję,że jak będę jadła normalnie to utyje

[kikunia55]

A czy człowiek, który trochę więcej waży niż uważasz to już nie człowiek? Nie czuje, nie myśli, nie kocha, nie jest wspanialym przyjacielem?

Dlaczego waga to tak wielki problem dla Twojego umysłu?

[Smutna26]

Chciałabym odpowiedzieć... Mimo to,że dla mnie jest najważniejsze jaki człowiek jest dla innych, czy ma w sobie pozytywna energię ....to jakoś dla siebie samej mam takie chore myśli... Kiedyś ważyłam kilka kg więcej może nawet byłam bardziej atrakcyjną niż teraz... Ale jednak teraz mam jakiś hamulec przed normalnością...

[unna-1]

Waga jest dla ciebie, najważniejsza. Ważniejsza niż córcia, ważniejsza niż mąż.
Naprawdę dziecko nie jest dla ciebie ważne?
Myśl o niej, nie o wadze.
TO TWOJE MYŚLI, panuj nad nimi.
Poczytaj sobie o świadomym myśleniu, ćwicz, jak zalecają, naucz się tego.
Wybierz myśli o dziecku, o zabawie z nią, o jej pierwszych kroczkach, o radości jaką daje takie maleństwo.
To wszystko cię ominie, jeśli ponownie wpadniesz w anoreksję.
Walcz o siebie, walcz o dziecko.

[Smutna26]

Najgorsze jest to, że mam niby świadomość tego, że taka obsesja na punkcie tych durnych cyferek i wiecznych ćwiczeń to.jest chore. Że życie mi przez to ucieka... Ale za chwilę znów wraca to samo.... Raz zjem coś w miarę normalnie to za chwilę kolejne jedzenie wyrzucę .

[Gość Greenala]

Nie po prostu się boisz - po prostu masz anoreksję.

Tak jak w poprzednich wątkach doradzali, przydałaby Ci się konsultacja psychologiczna lub psychiatryczna. Zrób to dla siebie, bo już wiesz jak nieprzyjemnie się żyje z anoreksją.

Trzymam kciuki!

[juulia777]

Myślę że w Twoim przypadku potrzebna jest konsultacja z lekarzem ale jeśli mogę się wypowiedzieć na temay wagi to czy rzeczywiście Twoim zdaniem wychudzony człowiek jest bardziej atrakcyjny ?
Moim zdaniem tylko zdrowo wyglądająca sylwetka jest atrakcyjna , wszelkie odstępstwa od normy niestety nie wyglądają dobrze. Jak widzę bardzo chuda dziewczynę , taka która najprawdopodobnie ma anoreksje jest mi jej żal, bo wygląda na chorą. ...
Czy nie lepiej gdybyś zaczęła jeść regularne i zdrowe posiłki a do tego sport 3 razy w tygodniu ?myślę że Twoja sylwetka wyglądałaby wtedy bardzo atrakcyjnie i Twoje zdrowie by na tym nie ucierpialo.
Czy chciałabyś aby Twoja córka podczas dorastania widziała to jak sama siebie zadreczasz a potem być może postępowała podobnie ?

[Smutna26]

Według mnie to większości psychologów samym przydałaby się pomoc. Oni i tak nie słuchają co mówisz, a to.co ci radzą to wyuczone techniki. .. czasem to nie ma nic wspólnego z realnym życiem . Szkoda trafić na nich pieniądze...

[Gość Greenala]

Ale czasami te wyuczone techniki pomagają, czasem pozwalają spojrzeć z innej strony, dać do myślenia, albo przeanalizować ;) Zresztą sama chyba wspominałaś, że nie korzystałaś z jego pomocy, więc skąd wiesz, że Ci na pewno nie pomoże.
Oczywiście, może się zdarzyć, że trafia się na osobę, która nie odpowiada i wtedy ciężko pracować. Jednak przyznam szczerze, psycholog pomógł mi wyjść z anoreksji.
Z psychoterapii można skorzystać na NFZ, więc możesz uniknąć ryzyka straty kasy.

[Smutna26]

Czujesz się do końca wyleczona ?? Ile ważysz teraz a ile w najgorszym czasie?

[Gość Greenala]

Sądzę, że mogę powiedzieć, że jestem wyleczona - czasami mam głupie myśli, że może by mieć więcej mięśni, a może mniej tu, a więcej tam, jednak uważam to za normalne babskie humory. Są dni, że wolałabym przytyć, są dni, że może jednak tak zostać, a może coś zrzucić. Ale za nic, nie chcę schudnąć, przez to mam problem z włosami, a w przyszłości chcę mieć dzieci, więc wiem, że nic głupiego mi do głowy nie przyjdzie.
Mam 165 cm i ważę 51 kg - jem wszystko i waga się utrzymuje, też się bałam, że jak nie będę miała narzuconych limitów (był okres, że nie jadłam mięsa, był okres, że nie unikałam węglowodanów itp.) jutro będę ważyć 55 kg, za tydzień 60 kg, a za miesiąc prawie 70 kg. Nic takiego się nie stało na szczęście i nikomu się nie przydarzy, jeśli dieta jest w miarę normalna.
Przed anoreksją ważyłam 57 kg, najmniej 39 kg.

[Smutna26]

Mnie się udało i mam córę , szkoda.tylko że zamiast to docenić znów nam siano w głowie... Chcę walczyć, wydaje mi się że potrafie się ogarnąć... Jednak po czasie i tak robię to samo. Wiem że długo tak nie wytrzymam sama ze sobą, przeciez nie będe cal życie unikać z kimś wspólnych posiłków czy czekać na okazje żeby coś wyrzucić...

[Gość Greenala]

No właśnie, wykończysz się dziewczyno!
Już wchodzisz na dobrą drogę, że zdajesz sobie sprawę z problemu, to teraz musisz go zwalczyć.
A gdybyś porozmawiała z mężem o tym albo z jakąś przyjaciółką?

[Smutna26]

Rozmawiałam z mężem ale wszystkiego i tak mu nie powiem.. drugi raz mógłby tego nie przejść ze mną. Zresztą chyba kino chęci nie do końca to wszystko rozumie. Mam jego wsparcie...

[Smutna26]

Samej siebie mi szkoda, nie sądziłam że to kiedyś wróci... Że w ogóle będę miała takie jazdy . Myślę, ze dam sobie z tym radę... Muszę jakoś.

[Smutna26]

I jeszcze... Jak zwalczyć to że ćwiczę kilka razy dziennie jak tylko mam okazję... ?! Czy takie ćwiczenia w ogóle mają jakiś sens czy tylko dla mojej psychiki ??

[Gość Greenala]

Jak zwalczyć to że ćwiczysz...? Nie ćwiczyć tyle, choć wiem że to nie jest proste ;)
Ale może jak przychodzą wyrzuty sumienia czy uczucie "ciężkości", bo coś się zjadlo lepiej zająć się czymś co nie pozwoli myśleć - książka, zabawa z małą, spacer, tv itp. Baaaardzo to trudne. I tu właśnie kiedyś psycholog mi pomogła - metoda głupia, ja to słyszałam to pomyślałam, że nigdy w życiu nie tak nie będę robić, a działało: na ręce zaleciła mieć założoną gumeczkę i za każdym razem jak przychodziło chore myślenie: ile kalorii wchłonęłam, rośnie mi brzuch, co zrobić żeby nie zjeść, miałam powiedzieć Stop i strzelić sobie tą gumką :D i mieć przygotowany przyjemny temat do rozmyślań. I idea była taka, żeby odczuć fizyczny bodziec. Oczywiście, może to być coś innego - słyszałam o pani, która miała lęk przed wychodzeniem i dla niej pomocą była butelka coli, bo tylko mając ją w ręce osiemielała się wyjść na ulicę.

A co do ćwiczeń. Zgaduję, że skoro wykonujesz je parę razy dziennie jest to po 20 minut z doskoku. Nie jestem żadnym specem, ale sądzę że lepiej zrobić godzinę zaplanowanego treningu, żeby miał efekty i też tym mieć chwilę dla siebie, bo to też relaks. Może pomyśl o jakiś zajęciach typu aerobik, pilates i masz zdrowo spędzoną godzinę dla siebie.

A czy nie jest tak, że teraz masz więcej czasu w domu jak jest dziecko i rozmyślasz, analizujesz, bo nic typu praca nie zajmuje Twoich myśli?

[Smutna26]

Z pewnością brak pracy robi swoje ...

[kingak2]

Nie myślałam, że jeszcze zabiorę głos w tej sprawie, ale po prostu żal mi Ciebie. Czytałaś wypowiedzi dziewczyn walczących z anoreksją i im się to udało ,więc dlaczego Tobie ma się nie udać. Piszesz o braku pracy , a czy przy dziecku nie ma pracy? Zamiast ćwiczyć zabieraj małą na długie spacery. Idż do psychoterapeuty. Wiem ,że trudno trafić na dobrego specjalistę, ale próbuj. Po pierwszej wizycie będziesz wiedziała , czy to ten , który może Ci pomóc.

[kikunia55]

A jak lubisz ćwiczyć to ćwicz z dzieckiem. Widziałam kiedyś zalecenia urlopowe dla mam z maluszkami. Rozkładały kocyk na plaży (może być przeciez na dywanie) i brały niemowlaka na swój brzuch i usiłując zachować równowagę robiły np. brzuszki. Kladły dziecko na uda i podtrzymując je balansowały nogami z dzieckiem. Chodziło o to jak po ciązy wrócić do figury jak 24 godz na dobę zajmujemy się dzieckiem U Ciebie bardziej chodziłoby pewnie o założenie, że ćwiczysz (czyli robisz coś dla swojej wagi ) a jednocześnie budujesz więż z dzieckiem . Nie wiadomo co w końcu wygra, Twoja dbałośc o figurę, czy radość obopólna z Waszego kontaktu: Ty i córeczka. Przegonisz myśli o kilogramach a będziesz się głowić jakie jeszcze ćwiczenia wymyślać aby córeczka była bezpieczna i radosna. Zaczniesz się może martwić, że teraz to łatwo, ale za pól roku będzie 2 razy tyle ważyla i jak to się uda. Zaprzątniesz swoją uwagę czymś innym niż tylko sobą i swoją wagą.

Poszukaj ,może na YT są takie filmiki, propozycje jak ćwiczyć z malutkimi dziećmi.

[Smutna26]

Dzięki Kinia... Dzięki w ogóle . Staram się pracować nad sobą , wiem że to trochę potrwa zanim będę znów "normalna" , ale bardzo chce to ogarnąć wszystko . Chyba przede wszystkim muszę na nowo uwierzyć w siebie, w to że jestem coś warta... Bo moja samoocena spadła bardzo. Może dlatego ,że kiedyś na serio byłam jak bomba.. wszędzie mnie byli pełno a ludzie do mnie ciągnęli jak muchy ... I to było piękne. Uwielbiałam być wśród ludzi, może nawet w centrum uwagi .. a teraz się ludzi wręcz boję, a już najbardziej jakbym miała coś jeść z kimś... Masakra, jakie to chore. I widzę to. Tyle jest tragedii na świecie , ja już tez swoje mam za sobą...a mimo to dostaje małpiego rozumu... Samej siebie mi szkoda momentami. Ale niestety ja to wszystko wiem, ale nie potrafię jeszcze nad tym zapanować... Jakby moje dwie strony gryzły się ze sobą. Jedna mówi "jesteś wspaniała, otwórz się na innych i niech jedzenie nie steruje twoim życiem , a druga mówi wyrzuć to żarcie , omiń ludzi ...."

[unna-1]

Też oglądałam te ćwiczenia z maluchami, też polecam. Plusem jest to, że z dzieckiem nie możesz tak intensywnie ćwiczyć, jak sama, a do tego jest to wspólna zabawa z dzieckiem.
Spacery, zakupy, wszystko to możesz robić z dzieckiem. Będziesz miała tą świadomość że ćwiczysz, ruszasz się, a nie będzie to tak szkodliwe, jak to twoje spalanie kalorii. I masz większą możliwość, do zmiany myślenia.
Zacznij sobie obrzydzać tą chudość, myśl o tym, nie dopuszczaj myśli o niejedzeniu! Zagłuszaj je! Rób to świadomie, pilnuj się, pracuj nad sobą!!

To trudne? Tak, ale możliwe.

[Smutna26]

Przeraża mnie to że schudłam a mam flaka na brzuchu

[Gość Greenala]

To znak, że dalsze chudnięcie nie wyjdzie Ci na korzyść i nie pomoże na to ;)
Tak jak poprzedniczki pisały, regularne ćwiczenia z dzieckiem mają sporo benefitów, również dla brzuszka.
I wiadomo, po ciąży też wszystko się musi unormować, więc dobry balsam do ciała może wspomóc.
Zresztą, trochę nie wierzę w flaka ;) nie straciłaś 50 kg, ani nie miałaś nadwagi, żeby było bardzo źle i mieć obwisłą skórę ;) nie oceniaj się tak surowo!

[Smutna26]

Może tragedii nie ma ale kiedyś miałam.ladne mięśnie brzucha a teraz mi wisi ta skóra najgorzej jak leżę na boku