Eryk

Dzień dobry, mam 16 lat i od paru miesięcy jest ze mną źle i szczerze mówiąc nie mam pojęcia co się dzieje. Chyba popadam w lekką paranoje dotyczącą mojej osoby, w marcu zacząłem chodzić na terapie by zmienić swoje myślenie na temat świata i siebie, tam uświadomiłem sobie jak źle myślałem przez lata, od tego czasu coraz bardziej pogłębiam się w stresie o sobie, poprostu zaczynam coraz bardziej siebie nienawidzić, zauważyłem że moja matka jest strasznie toksyczna i jej wychowanie spowodowało to u mnie, chorobliwe boję się że przejmuję jej wzorce, zachowania, myślenie i boję się o moją młodszą siostrę, że będzie mieć problemy jak ja, musiałem stać się dla niej emocjonalnym ojcem co jest dla mnie obciążeniem, nie czuje się jak 16 latek, tylko czuje się mentalnie jako 60 latek przez stres i zamieszanie w głowie, zaczęło mi ciężko się nawiązywać kontakty z innymi ludźmi, boję się tego i zaczęło mnie to nudzić. Wszystko mnie irytuje i denerwuje Świat nie jest dla mnie taki kolorowy jak sprzed paru miesięcy, jest zimny, chłodny i bezcelowy, nie czuje motywacji by coś robić i czuję się źle gdy coś chcę zrobić, mam niskie poczucie własnej wartości, nie lubię siebie, żyję w ciągłym stresie dosłownie ciągłym, ciężko mi odpocząć, jedynie co to chcę się patrzeć w ściane, większość reakcji np uśmiech, zdziwienie udaje bo nic mnie już nie dziwi i mało cieszy, czuje odrętwiałość, czasem zmuszam się do emocji. Czuję że tak naprawdę nie jestem lubiany, że moi przyjaciele mnie opuszczają. Że jestem bo jestem, egzystuje.Wstaje rano i zadaje sobie pytanie po co? Każda rzecz wydaje się dla mnie bezsensowna bo i tak ona minie, wszystko przemija (Terapeutka bardziej skupiła się na traumach niż na tych objawach)