Co się ze mną dzieje?

[Gość smutnaodzawsze]

Piszę, bo potrzebuję pomocy. Nie mam pojęcia, co się dzieje... Ciągle jestem smutna, przygnębiona. Nie mam żadnego celu w życiu, wszystko mi jedno. Moje życie to w trzech słowach płacz, sen i jedzenie. Gdy mi smutno robię jedną z tych trzech czynności. Najchętniej przespałabym całe życie. Czasem zdarza mi się uśmiechnąć. Gdy mi coś wyjdzie to skaczę z radości.. A gdy jest źle, to ciężko mi się opanować. Wszystko zaczęło się w 2014 roku, w styczniu. Zaczęłam miewać wahania nastrojów. Działo się wtedy w moim życiu wiele złych rzeczy. Na przemian byłam smutna, szczęśliwa. To cały czas wracało, czasem nawet się okaleczałam. Miewałam myśli samobójcze. Nadal je mam, ale nie mam odwagi na to, aby cokolwiek zrobić. Pod koniec roku straszne rozstanie z najważniejszą osobą w moim życiu. Pojawił się ktoś inny, ale tamta osoba ciągle jest w mojej pamięci. Nie daję sobie z tym rady, chciałabym uciec i zacząć od początku, z dala od tego świata.

[robb]

zaproś samego Boga do swojego zranionego ,chorego serca.Tak szczerze to zrób ,otwórz serce i Go zaproś.Zobaczysz że oszalejesz z radości czując tę miłość.Ja mam 45 lat a moje serce ,dusza i moje myśli nie mogą przestać Go uwielbiać,dziękować i w ogóle zobaczysz ,przerąbane.

[mgr Kamila Krocz]

smutnaodzawsze, przez Internet trudno określić, co Ci dolega. Być może silnie przeżywasz rozstanie z ważną dla siebie osobą, ale niewykluczone, że objawy, jakie wymieniłaś (smutek, przygnębienie, senność, brak celu w życiu, myśli samobójcze itp.) są oznaką rozwijającej się depresji. Nie powinnaś ignorować swojego pogarszającego się samopoczucia. Skonsultuj się z psychologiem albo lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[girl89]

Być moze cierpisz na depresję.na Twoim miejscu poszłabym do psychologa na rozmowę aby skierował mysli na właściwy tor.