Sprzeczność w samoocenie

[Gość berenika876]

mam w sobie sprzecznosci co do samooceny. to bardzo dziwne. nie mozecie mnie ocenic na serio ale powiem wam o co chodzi i prosze o pomoc, jak mnie oceniacie, bo na prawde jestem dziwna, a wiec: z jednej strony jestem bardzo zadowolona ze swojego wygladu, nie chcialabym sie z nikim zamienic, porownuje sie z innymi i wrecz w arogancki czasmai sposob jestem zadowolona bo w mojej ocenie wypadam lepiej. Z drugiej strony: czuje sie przecietna, brzydka, obok tego poczucia zadowolenia z wygladu, bardoz dziwna mieszanina. Bylabym bardzo zazdrosna gdyby np moj byly chlopak zwiazal sie z taka dziewczyna X o ktorej mysle ze jest mniej atrkacyjna. Uwazalabym ze moze sie myle, ze moze to ja jestme gorsza. Jestem bardzo zazdrosna mowiac ogolnie. Sa dni kiedy uwazam, ze jestem bardzo brzydka, z drugiej strony mowie sobie: przeciez jestes piekna, a obok tego czuje, ze wygladam fatalnie, mysle jakbym mogla wygladac, o pieknych modelkach, innych dziewcyznach itp. A przy tym znowu mowie sobie: przeciez jestes ladna, wszyscy to mwoia i sama to widzisz, pewnie wydaje mi sie ze jestem brzydka, pewnie jestem zmecozna i przy lustrze jest niekorzystne swiatlo. Czuje ze moge wygladac fatalnei ale nie dopuszczam tego. Dalej. Z jednej strony potrafie sobie powiedziec ze mam takie i takie cechy ktore sa niesamowite, traktuje je jako dar i czuje sie wyjatkowa. Z drugiej strony jestem niesmiala, malo pewna siebie, zazdrosna, zdenerwowana, np w grupie ludzi. Nie wyobrazam sobie publicznych wystapien. Czuje sie z drugiej strony jak jakas wybrakowana, boje sie ze sprawiam wrazenie okropnej, ze zle cos mowie, ze wykonuje jakies zle ruchy, ze moj glos moze byc zabawny. A obok tego to uwielbienie. Ide dalej: potrafie sobie wmowic ze X mezczyzna cos do mnie ma, bo tak przeczuwam. Nie jestem pewna, ale czsami tak przeczuwam. Z drugiej strony: mam przy nim kompleksy, mimo ze on nie jest atrakcyjny wg mnie, wstydze sie czasami swojego wygladu (a przy tym potrafie powiedziec o sobie w duchu ze jetsem piekna, dziwne!), wstydze sie mowic przy nim, znowu te nerwy, niesmialosc, zla ocena wygaldu. I tak dalej i tym podobne. Jak widzicie TOTALNIE ROZNE ODCZUCIA WZGLEDME SIEBIE! Jak myslicie, dlaczego tak mam i w koncu jaka ja w koncu jestem, pewna siebie czy nie?!

[Miguel1388]

No cóż, po prostu masz niską samoocenę. Przez to mimo iż wiesz, że nie jesteś brzydka, bo wiesz jak odbierają cię inni to tak w podświadomości nie wierzysz ani im ani sobie. To tylko twoje świadome słowa, że jesteś piękna a podświadomość dalej mówi co innego co musiało wyniknąć z jakiś doświadczeń w młodości. Myślę, że aby dobrze zrozumieć jak jest naprawdę, warto by było dowiedzieć się, jak wyglądał stosunek twojego ojca do ciebie, gdy byłaś dzieckiem. Czy zapewniał cię o twojej wartości i pięknie, czy może nie mówił nic bądź wygadywał negatywne rzeczy. Bardzo nie podoba mi się, że w twojej wypowiedzi większość dotyczy wyglądu zewnętrznego. Kreujesz się przez to na osobę płytką. Tak naprawdę, to czy ktoś jest od ciebie ładniejszy czy nie nie ma żadnego znaczenia. Dla wartościowych osób wygląd jest sprawą drugorzędną. Więc jak np. twój były poszedł do innej i jest piękniejsza to tylko cieszyć się, że pozbyłaś się partnera, który traktuje kobiety jak rzecz a nie osobę. Zrozum jedno, tysiące dziewczyn wiele brzydszych od ciebie ma wspanialszych facetów i tysiące przepięknych kobiet mają brzydali. Wygląd nie jest żadnym wyznacznikiem.

[ka-wa]

http://portal.abczdrowie.pl/jak-podniesc-poczucie-wlasnej-wartosci

[InnyInna]

Witaj Berenika.
Z jakiegoś powodu czujesz się nie doceniona intelektualnie. Stąd potrzeba bycia piękną. Wiesz, że jesteś ładna, ale zauważasz, że nie najładniejsza. Ta swego rodzaju pewność siebie, że określasz siebie piękną ma za zadanie skompensować poczucie dyskomfortu spowodowanego tym co powyżej.
Wydaje mi się, że otrzymujesz zbyt mało dowodów z zewnątrz o swojej urodzie.
Martwi mnie, że nie dostrzegasz w sobie nic poza wyglądem. Dlaczego tak jest?
Następne zmartwienie to potrzeba bycia podziwianym. Co stało się takiego w Twoim życiu, że aż tak bardzo czujesz się niedowartościowana?
Nie wydajesz się być osobą pewną siebie. Trochę pomieszane poczucie wartości, ale ciągnie Cię w dół i myślę, że w konfrontacji z rzeczywistością może Cię zaciągnąć bardzo nisko.
Czy jesteś piękna? Z Pewnością. Dopuść jednak do siebie, że są dziewczyny i kobiety piękniejsze od Ciebie, ale nie stawia Cię to w złym świetle. Uroda nie jest jakimś towarem, który można podzielić na lepszy i gorszy. Są oczywiście jakieś tam wyznaczniki ogólnego piękna, ale jeżeli przyjrzysz się choćby modelkom to często z tym powszechnym pięknem jest coś nie tak.
Pamiętaj, że Twój osobisty stosunek do samej siebie ma bardzo ogromne znaczenie nawet w wyglądzie.
Postaraj się popracować nad poczuciem własnej wartości. Postaraj się odnaleźć w sobie coś więcej. Zamiłowanie do języków obcych choćby?
A jeśli jesteś ponad przeciętnie piękna to pomyśl o wykorzystaniu tego w dalszym życiu.
Pozdrawiam.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Moim zdaniem problem tkwi nie tylko w samoocenie, ale we wszystkich składnikach poczucia własnej wartości. Na poziomie poznawczym (samoocena) wiesz, że jesteś atrakcyjna pod wieloma względami, ale na poziomie emocjonalnym (samoakceptacja) oraz behawioralnym (zachowania wobec siebie) już brakuje Ci takiej pewności. Uważam więc, że powinnaś się skupić właśnie na tych elementach. Postaraj się traktować samą siebie jak najbliższą Ci osobą, bądź dla siebie przyjacielem, a nie wrogiem.
Ale przede wszystkim spróbuj dowiedzieć się skąd może wynikać chwiejna samoakceptacja.
Pozdrawiam