psycholog Katarzyna Garbacz

Witam serdecznie, Julia, apatia, problemy z mową nie muszą świadczyć o autyzmie. Przede wszystkim na początku porozmawiaj z lekarzem pediatrą. Postaraj się także zaobserwować, czy Twój synek utrzymuje kontakt wzrokowy, reaguje na swoje imię. Jak wyglądają jego zabawy - czy zawsze bawi się w ten sam sposób (występują stereotypowe zabawy), czy pojawiają się bezużyteczne i rytmiczne ruchy (na przykład kołysanie ciała, kiwanie głową, uderzanie w dłonie). Jeśli coś takiego zaobserwowałaś wskazana jest konsultacja z psychologiem dziecięcym. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Erydyt, napisałeś, że byłeś ofiarą mobbingu w szkole. Wydaje mi się, że to może być główną przyczyną Twojej zmiany. Inni ludzie wyrządzili Ci krzywdę, dlatego obecnie czujesz się niekomfortowo w grupie ludzi, nie potrafisz być autentyczny, taki jak dawniej i odczuwasz lęk. Spróbuj zastanowić się, co czujesz myśląc o tym, co się wydarzyło, jakie emocje pojawiają się w Tobie, gdy wspominasz tamte wydarzenia. Jeśli dokładnie przeanalizujesz tamte sytuacje, może uda Ci się odkryć błędne skrypty stojące za Twoim aktualnym samopoczuciem. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Trudno jest postawić diagnozę poprzez internet. Jednak obojętność, brak odczuwania przyjemności, pustka, pojawiające się myśli o samobójstwie mogą (ale nie muszą) wskazywać na zaburzenie depresyjne. Ten stan jest o tyle niepokojący, że trwa już trzy lata. Dlatego moim zdaniem wskazana jest rozmowa ze specjalistą. Piszesz, że nie jesteś pełnoletnia - zawsze możesz skorzystać z pomocy psychologa/pedagoga szkolnego, wtedy niewymagana jest zgoda rodziców. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Wylew powoduje różne zmiany - zarówno fizyczne jak i w sferze psychicznej. Rodzaj i wielkość tych zmian zależą od miejsca uszkodzenia mózgu oraz od jego rozmiaru. Warto byłoby się skonsultować z neurologiem - może wskazana byłaby terapia. Pamiętaj także, że wylew dla Twojego taty był bardzo trudnym doświadczeniem, zagrażał jego życiu - to również zmienia człowieka. Dlatego, tak jak radzili Przedmówcy, bądź cierpliwa i wyrozumiała. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Zrozpaczona, rozumiem, że trudno jest Ci znieść zachowanie Twojego chłopaka. Jednak powinnaś zrozumieć, że jemu jest ciężko nad nim zapanować w tym momencie. Postaraj się nie brać do siebie tego, co mówi. Napisałaś, że Twojemu chłopakowi już raz udało się odstawić marihuanę, jednak wrócił do niej. Radziłabym więc, by skorzystał on z pomocy terapeuty. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Malamycha myślę, że najważniejsze w tym momencie jest ponowne rozpoczęcie wizyt u psychologa. Mimo poprawy (lepsze kontakty interpersonalne, poprawa nastroju) nadal doświadczasz trudności. Jesteś niepełnoletnia, więc to opiekun powinien umówić Cię na wizytę. Możesz również skorzystać z pomocy psychologa/pedagoga szkolnego - wtedy pozwolenie opiekuna nie jest potrzebne. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Moim zdaniem każde z Was powinno uczestniczyć w terapii. Ty po to, by nauczyć się radzić sobie z problemami w konstruktywny sposób, by nie uciekać od nich w alkohol lub w ramiona mężczyzny. Musisz znaleźć siłę do walki w sobie. Z kolei Twój partner powinien walczyć z tendencją do agresji. Jeśli macie prawdziwą motywację do zmian, będziecie konsekwentni, nie poddacie się mimo trudności, to są szanse, że Wam się uda. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Tak jak napisała Elllena - spróbuj na początku sam ograniczyć czas korzystania z komputera i bądź w tym konsekwentny. Zastanów się także, co Ci daje komputer, jakie potrzeby (oprócz oczywistych) zaspokaja. Może jest jakaś inna aktywność, która dałaby Ci to samo? Poza tym postaraj się zapełniać sobie czas tak, by się nie nudzić. Jeśli mimo wszystko, nie uda Ci się ograniczyć czasu spędzanego przed komputerem wskazana będzie wizyta u psychologa. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Marcheffka,moim zdaniem główny problem dotyczy Twojego niskiego poczucia własnej wartości i braku akceptacji swojego ciała. Sama napisałaś, że wcześniej problem oglądania filmów pornograficznych przez Twojego męża tak bardzo Cię nie dotykał. Podejrzewałaś to, ale co innego skupiało Twoją uwagę. Teraz boleśnie Cię to rani, gdyż sama nie podobasz się sobie i uważasz, że mężowi również nie. Powinnaś więc przede wszystkim popracować nad akceptacją siebie. Jeśli jednak mąż rezygnuje ze stosunków z Tobą na rzecz pornografii i masturbacji, wręcz unika ich wskazana będzie konsultacja z seksuologiem. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Problemy ze skupieniem uwagi oraz uczucie niemożności złapania oddechu mogą być wynikiem zarówno przyczyn fizjologicznych jak i psychicznych. W pierwszej kolejności należy wykluczyć przyczyny somatyczne, dlatego idź do lekarza pierwszego kontaktu. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Aleksandra, wiem, że ludzie Cię zawiedli, szczególnie Ci Tobie bliscy, którzy powinni być dla Ciebie wsparciem i pomocą. Jednak nie rezygnuj z pomocy innych. Moim zdaniem powinnaś porozmawiać z psychologiem po to, żeby pozbyć się ataków paniki oraz lęku. Dzięki temu poczujesz się silniejsza i będziesz w stanie walczyć o swoją przyszłość. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Ja również uważam, że powinnaś teraz zająć się sobą. Zastanów się, co będzie miał Pawełek z zestresowanej, nieszczęśliwej, żyjącej w ciągłym lęku cioci? Wiem, że jest to dla Ciebie trudne, nie chcesz zostawiać mamy samej, obawiasz się jak ona będzie sobie radzić z opieką nad małym, ale to jest dobre rozwiązanie dla Ciebie. I to wcale nie będzie egoizmem z Twojej strony. Usamodzielniając się, dbając w swoje życie pomożesz także swoim bliskim. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Joydivision, razem z mamą przeżywacie teraz trudne chwile. Ona ma problemy w pracy, Ty stoisz na rozdrożu i nie wiesz, co dalej zrobić ze swoim życiem. Może więc warto zakopać topór wojenny, urazy odłożyć na bok, na razie nie rozmawiać o drażliwych tematach i po prostu spróbować "zaprzyjaźnić" się z mamą? Postaraj się ją poznać nie jako Twoją matkę, ale jako kobietę. Może jest coś, co Twoja mama lubi robić po pracy? Zaproponuj, że możecie robić to wspólnie. Może gdy nawzajem poznacie się lepiej, łatwiej będzie Wam nawzajem zrozumieć Wasze zachowania i tym samym pomóc sobie. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Rozumiem, że się boisz, że lęk przed porażką paraliżuje Twoje działania. Ale nie jest za późno. Masz miesiąc. To dużo czasu. Dlatego, tak jak pisali Przedmówcy, przestań się zastanawiać nad tym, czy masz czas tylko wykorzystaj go dobrze. Nie myśl o egzaminie jako o ewentualnej porażce, potraktuj go jako wyzwanie - wtedy poradzisz sobie. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Napisałeś, że za bardzo przejmujesz się opinią innych ludzi, odczuwasz wstyd i masz obawy przed tym, że zdarzy Ci się coś kompromitującego. Może więc warto popracować nad poczuciem własnej wartości? Postaraj się również wzmocnić układ nerwowy - obniżaj napięcie poprzez aktywność fizyczną i ćwiczenia relaksacyjne. Jednak, moim zdaniem, warto byłoby dojść do przyczyn tego, co się obecnie z Tobą dzieje i skonsultować się z psychologiem. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Rokita możesz spróbować jeszcze jednej rzeczy - a mianowicie sama idź do lekarza psychiatry, opisz mu co dzieje się z babcią. Powiedz w szczególności o tym, że babcia nie zakręca gazu, że jest agresywna, że mówi o śmierci. To świadczy o tym, że babcia zagraża życiu i zdrowiu, nie tylko swojemu, ale i Waszemu. Może to być podstawą do wydania przez psychiatrę skierowania na przymusowe badanie. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Atrakcyjność fizyczna odgrywa rolę przy pierwszym kontakcie z danym człowiekiem, o którym nie mamy żadnych dodatkowych informacji, nie znamy go. Dzieje się tak za sprawą jednego z błędów atrybucji, a mianowicie efektu aureoli. Zauważając u kogoś jedną pozytywną cechę (w tym przypadku atrakcyjność fizyczną) jesteśmy w stanie mu przypisać więcej pozytywnych cech. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Michael powinieneś przede wszystkim poszukać pomocy psychologa. Warto, abyś udał się do najbliższego centrum interwencji kryzysowej. Oprócz psychologa znajdziesz tam także prawnika i pracownika socjalnego, którzy najlepiej doradzą Ci co możesz zrobić w tej sytuacji. Możesz również skorzystać z telefonu zaufania Niebieskiej Linii: 801-120-002 Pozdrawiam

Witam serdecznie, Kasiu przede wszystkim nie złość się na niego, nie krzycz, bo możesz spowodować, że on zamknie się przed Tobą. Bądź gotowa, żeby z nim rozmawiać, okazywać wsparcie. Jednak powinnaś go namawiać na to, żeby skorzystał z pomocy rodziców lub psychologa szkolnego. On tej pomocy naprawdę potrzebuje. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Wahania nastroju oraz to, że wolisz być sama nie muszą od razu świadczyć o chorobie. Sama zauważyłaś, że rozdrażnienie pojawia się w okolicach miesiączki - więc jest to zapewne wina hormonów. Reszta problemów wynika z Twoich błędnych przekonań - napisałaś, że każdy chłopak zdradza. To nie jest prawda, nie powinnaś dokonywać takich uogólnień. Wiem, że boisz się, że Twój chłopak Cię zostawi, dlatego z lęku przed odrzuceniem sama "uciekasz" jako pierwsza. Jednak pamiętaj, że on może nie wytrzymać tego, że zrywasz i wracasz i w pewnym momencie już nie pozwoli Ci wrócić. Dlatego postaraj się dostrzec pozytywne aspekty tego, że jesteście razem, ciesz się z tego. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Najlepiej poszukać pomocy w najbliższym ośrodku leczenia uzależnień lub w oddziale Monaru. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Atha, napisałaś, że ten mężczyzna bardzo się starał, żeby Cię zdobyć. Dawał Ci zainteresowanie, uwagę i, jak się wtedy wydawało, uczucie, którego bardzo pragnęłaś. Mimo tego, że doszło do przemocy seksualnej Ty wracałaś do niego za każdym razem. Moim zdaniem działo się tak dlatego, że byłaś gotowa zapłacić taką cenę za namiastkę uczucia, bałaś się go stracić. Dlatego tak, uważam, że możesz sobie wybaczyć i powinnaś to zrobić. Wiem, że nie będzie to łatwe, dlatego dobrze by było gdybyś miała wsparcie specjalisty. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Trudno odpowiedzieć jest na pytanie, czy powinnaś powiedzieć swojej przyjaciółce o tym, co widziałaś. Każda przyjaźń jest inna, każde małżeństwo i romans również. Zanim podejmiesz jakąkolwiek decyzje zastanów się nad kilkoma sprawami. Wiem, że czujesz się źle z tą wiedzą, jednak zastanów się jak będzie się czuć Twoja przyjaciółka, gdy się dowie. Poza tym napisałaś, że przyjaciółka wspomniała Ci o problemach w małżeństwie, jednak nie znasz szczegółów. Być może więc już wie lub podejrzewa zdradę. I nie mówi Ci z jakichś powodów - może próbuje naprawić małżeństwo i nie chce, żeby znajomi oceniali jej męża. Jednak przede wszystkim zastanów się nad tym, czego chciałaby Twoja przyjaciółka w tej sytuacji - to w końcu jej małżeństwo. Pozdrawiam

Witam serdecznie, Stachu zapytałeś się, czy to, co się obecnie z Tobą dzieje (powtarzanie słów) jest skutkiem leków - moim zdaniem nie. Bardziej prawdopodobne jest to, że po zaprzestaniu leczenia objawy nasiliły się lub pojawiły się nowe. Boisz się powiedzieć swojemu lekarzowi, że na własną rękę odstawiłeś leki - udaj się więc do innego lekarza. Dzięki temu zyskasz także inną opinię i inną propozycję leczenia (na przykład skierowanie na psychoterapię). Pozdrawiam

Witam serdecznie, Napisałeś, że jesteś inny niż przeciętni ludzie, którzy Cię otaczają. A może wcale taki nie jesteś, tylko czujesz się samotny i wyobcowany? Wspomniałeś również, że od 5 lat nie masz przyjaciół, a jak było wcześniej? Co się od tego czasu zmieniło? Pozdrawiam