Złość i żal do byłego przyjaciela

[ada124]

przyjaźniłam sie z pewnym człwiekiem, ktory bardzo mnie zawiódł. zranił mnie i nie potrafiee sie podniesc. mam w sobie tyle zalu, ze mam ochote czesto wydrapac mu oczy za to wzystko. tez za to, ze przez niego zamknelam sie w sobie. za wszystko. nie radze sobie z tym

[Gość Czarna Wdowa]

Wydrapanie oczu nic Ci nie da oprócz tego, że skończysz w więzieniu. Lepiej dać sobie czas na ochłonięcie, zerwij kontakt i unikaj go

[ka-wa]

Musiałabyś coś więcej napisać o tej sytuacji.

[Gość doświadczona]

Daj sobie czas na ochłonięcie,nie unikaj ludzi wręcz odwrotnie rób więcej niż zwykle bo czas leczy rany.

[ada124]

juz dawno z nim nie mam kontaktu i go nie widuje, amimo to emocje i bol nie maleja

[InnyInna]

Witaj ada 124 .
Emocje i ból nie maleja bo problem nie został rozwiązany.
Rozwiń trochę swoją opowieść, wylej tutaj swój żal. Postaramy się to jakoś poukładać i może będzie boleć trochę mniej ?
Pozdrawiam serdecznie.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Ada napisałaś, że masz do tego człowieka dużo żalu, że pomimo upływu czasu nie potrafisz poradzić sobie z tym, co Ci zrobił.
Nie wiem dokładnie, co się wydarzyło, ale pielęgnowanie swojej urazy i krzywdy tylko potęguje Twoje negatywne uczucia, powoduje chęć zemsty, która pozornie daje Ci ulgę. Czy jest szansa, że udałoby Ci się mu wybaczyć?
Pozdrawiam

[ada124]

nie wiem, czy by mi sie udało mu wybaczyc, na razie nie potrafie i chyba długo nie bede umiała. za duzo razy mnie zranił, a ja głupia zawsze mu wybaczałam i to było jak zamkniete koło. wiem, ze to tez moja wina bo za bardzp sie do niego przywiazałam.

[ada124]

czasem jak ni emysle i mam lepsze dni to nie czuje tego wszystkiego tak bardzo, ale jak jest mi smutno zaczybam myslec to wpadam w jeszcze wiekszego doła. myslałam, ze to wszstko minie , a nie mineło

[ka-wa]

Nie pozostaje nic innego jak się pogodzić a tym faktem i powiedzieć sobie dość zamartwiania się,
odciąć się od przeszłości ,żeby można było korzystać z teraźniejszości,ale tu też czas leczy rany.

[ada124]

dzis dowiedziałam sie, ze jego dziewczyna mieszka w tej samej klatce co ja. wczesniej juz to podejrzewałam, ale nie wierzyłam swoim przeczuciom, bo nie sadziłam, ze moze byc gorzej niz było, a jednak moze.

[Gość Czarna Wdowa]

no nic na to nie poradzisz, nie wyprowadzisz się. Musisz jakoś zapomnieć o tym, spróbować nie myśleć i być ponad to co się stało. Będzie Ci ciężko ale postaraj się bo nie ma sensu pielęgnować i rozpamiętywać w sobie złości. To tylko źle wpłynie na Twoje obecne życie.

[Gość Monika_2227777]

Ja przez 2 lata zmagałam się z myślami o kimś. Dowiadywałam się co jakiś czas kolejnych "nowości", które oczywiście świadczyły o tym, że zostałam oszukana, moja naiwność wykorzystana. Bolało okropnie...I po każdym takim "incydencie" moje miłe wspomnienia powoli gasły-zastępował je ból, obrzydzenie i smutek i okropny żal. Powoli stawał się dla mnie obcy. Teraz czasami jak czegoś się dowiem to poczuję lekkie ukłucie, myślę o tym, troche boli. Ale ta osoba nic już dla mnie nie znaczy. Jest nikim, małym, ohydnym człowieczkiem. Kompletne zaprzeczenie tego co o nim myślałam.

[Gość Monika_2227777]

Dodam jeszcze, że przez te 2 lata żyłam ciągle myślami o nim. Wiele straciłam, bo na wielu rzeczach mi nie zależało-tylko na TEJ osobie. Dziś gdybym mogła cofnąć czas to nigdy nie "zafundowałabym" sobie takich przeżyć. Poszłabym do psychologa, psychiatry, zrobiłabym wszystko żeby uwolnić się od tych myśli. Na chwilę obecną pociesza mnie tylko fakt, że przynajmniej ocknęłam się po 2 latach, a nie po 20...Ale i tak o 2 lata za późno...
Dobrze Ci radzę-walcz z tym, bo zostaniesz takim "wrakiem" jakim jestem ja. Musze zaczynać wszystko od nowa i powoli odbijać się od dna.
A mam "tylko" 26 lat.

[ada124]

próbuję sobie z tym wszystkim dać radę. próbuję... ale..

wiem, ze byłam naiwna.. tyle lat przyjaźni.. już wtedy mnie zawodził, ale myślałam, że trzeba dawać szansę i chciałam ją dawać. trudno mi było żyć bez świadomości ze jest obok. chciałam miec kogos, do kogo moge sie zawsze zwrocic (imimo wszystko zawsze mogłam). od samego początku pokazywal, ze nie zawsze bede mogła na nim liczyc, ale puszczałam to szybko w niepamięc.
gdybym wiedziała, jak to sie skonczy.. gdybym wiedziała, do jakiego stopnia bedzie potrafił mnie olać, to już wtedy próbowałabym z tym wszystkim walczyc.ale nie chciałam, bo to wtedy bolalo. a teraz? teraz boli tysiac razy bardziej. to opuszczenie, ponizenie..

[Gość Monika_2227777]

Oczywiście, że boli. Mi już wcześniej świtało, że może jest nie fair, ale zawsze wtedy okłamywałam (teraz już wiem) siebie i tłumaczyłam jego zachowanie.
Wiem co czujesz, wiem jak to boli. Mnie bolało coraz bardziej im bardziej uzmysławiałam sobie prawdę.

[ada124]

nie chce tu mieszkac :( musiałam wrocic domiasta,.ktore mi sie kojarzyz nim, wszedzie gdzie bym nie poszła, to pamietam jakies wydarzenie wspolne, ktore sie tam wydarzylo. ulozyłam sobie juz zycie w innym miescie, byłam daleko i nawet te okropne dni bylo łatwiej przezyc. teraz siedze tutaj i nie rozumiem, dlaczego sposrod tak wielu miejsc akurat tak sie musialo ułozyc, ze ona mieszka nade mna. i w kazdym momencie moge go spotkac. jak słysze ze ktos idzie to zastanawiam sie, czy to nie on. jak słysze ze otwieraja sie drzwi, to patrze, czy to nie on. popadam w paranoje, a nie chce tego. on jest zbyt blisko, nie wytrzymuje tego.

[Gość Monika_2227777]

Ja za każdym razem jak wyjeżdżałam to pozwalałam sobie na niekontrolowane myśli o nim. Myślałam, że jak jestem daleko to mogę sobie pozwolić na to...

[ada124]

tak nie mozna, bo jeszcze bardziej dołuje:( jak mi sie czasem przyśni to potrafie miec przez to 3 dni zepsute

[Gość zawiedziona20]

Dziewczyny ja mam teraz tak samo jak wy, tak samo sie czuje... Nie wiem dlaczego teraz wrocily te mysli do mnie po tym jak myslalam, ze dalam sobie z tym spokoj nie wiem...

[Gość przeczytałam]

Ale Ty piszesz jak o kochanku, a nie przyjacielu. Względnie o osobie o której myślałaś przyszłościowo, że będzie z tego związek.
Zerwane znajmości, nawet przyjaźnie bolą, ale nie tak. Tu coś pachnie złamanym sercem.

[Gość Monika_2227777]

Nie trzeba się zakochiwać, żeby odejście kogoś bolało. Czasami komuś ufasz całym sercem, myślisz, że jest to dobra osoba, że Cię nie skrzywdzi. I kiedy okazuje się, że byłaś w 100% błędzie, że obdarzyłaś kogoś całkowitym zaufaniem a ta osoba nie zasługiwała nawet na 1% tego zaufania to czujesz się upokorzona. Czujesz się oszukana, zdradzona, ktoś w końcu wykorzystał do własnych celów Twoje dobre serce, czyste intencje. To bardzo boli, bardziej niż złamane serce...

[Gość przeczytałam]

Może i tak, może to zależy od osoby też. Ja takie namiętności zawsze z innym uczuciem wiązałam, ale w sumie..

[Gość zawiedziona20]

~przeczytałam

Ale Ty piszesz jak o kochanku, a nie przyjacielu. Względnie o osobie o której myślałaś przyszłościowo, że będzie z tego związek.
Zerwane znajmości, nawet przyjaźnie bolą, ale nie tak. Tu coś pachnie złamanym sercem.

Tak masz racje ale najpierw uwazalam go za swojego przyjaciela i nawet nie myslalam o nim jako o potencjalnym partnerze i wgl. mi sie to w glowie nie miescilo zeby na niego w ten sposob patrzec ale poznajac sie coraz lepiej najpierw zaakceptowalam jego wady i tak jakos sie zaczelo i jak szybko sie zaczelo tak sie tez zakonczylo niestety.

[ada124]

nie wiem, czy to o kochanku odnosiło sie do mnie, ale chce powiedziec, ze ja mam meza ktorego bardzo, wiec raczej odpada jakies "kochankowanie".widocznie sa osoby, ktore sie bardzo przywiazuja, a inne mniej. ja nie ptrafie inaczej patrzec, skoro spedzałam z tym człowiekiem kiedys całe dnie.potem widywalismy sie rzadziej, ale mielismy dosc stały, bliski kontakt. nie trzeba nikogo kochac, zeby bardzo cierpiec po tym, jak odchodzi.... jak rani...
zwwiedziona20, moze tak naprawde jeszcze tego nie przetrawiłas?..