Złe wspomnienia z gimnazjum a życie prywatne

[Gość wi...a3]

Dzień dobry ja również miałam taki problem w gimnazjum w pierwszej klasiem wpadłam w chorobe szkolna fobia . Leczyłam sie przez 3 lata pomogło . teraz mam 19 lat i nadal mysle co było wczesniej ze w szkole mnie przezywali bili nawet koleżanki nie miałam obgadywał mnie chłopcy tak samo nawet pluli na mnie . gdy wszyszłam z gimnazjum wszystko sie odmieniło gdy poszłam do innej szkoły klasa mnie akceptowała lecz nadal mam kompleks ze gdy ktos na zarty mi powie głupia lub cos w tym stylu to mnie to boli w srodku.Często wracja do mnie mysli z Tych nieszczęsnych lat młodzieńczych wtedy zamykam sie w pokoju i zaczynam płakac bez opamietania . Równiez miałam mysli samobojcze w gimnazjum nieraz chciałam sie zabic. Często te mysli mi nnachodzą na mysl nie umiem wybaczyc Tym wszystkim co mnie gnebili mam do nich wielką ninawisć. Gdy mi ktoś przypomina o czasach gimnazjum wpadam w panikę mam lęki i płacze często o byle co sie denerwóje a najgorsze jest gdy młodszy brat mnie przezywa zuca wobec mnie obrazliwe wyzwiska to mnie najbardziej boli i przypomina mmi czasy gim . Nie raz rozmawiałam z mama na temat gim i mojego brata ale ona jakos tak mowi a nie przejmuj sie przejdzie Ci zawiekiem a ja w to nie wierze bo po 5 latach jeszcze mnie bolą te wspomnienia . W tej chwili mam chłopaka którego kocham lecz rozumie on moje problemy po częsci jestem z nim 2 lat lecz czasami wstydzę sie mowic mu o Tym co było w gimnazjum boje sie ze pomysli ze jestem jakas dziwna . Mówiłam mu nieraz o TYm co kiedys było lecz nie wszystko to za bardzo nie umiał mnie zrozumiec on sam jest słaby psychicznie, Nie wiem jak sobie mam z Tym radzić .Czy znów mam Isć do psychologa lub psychiatry ?
proszę o porade !!
Dziękuje i Pozdrawiam Monika

[Sonia]

Myślę, że wizyta u psychologa nie jest złym pomysłem, myslę, że warto się zapisac i pójść na kilka spotkań. Musisz nauczyć się kontroli emocji zwłaszcza tych związanych z okresem gimnazjum. musisz sobie stworzyć 2 szufladki w głowie z przeszłością w gimnazjum i z teraźniejszościa i przyszłością. Tej pierwszej szufladki nie możesz otwierać. Wiesz, że jest i wiesz co w niej jest, ale jest zamknięta, kluczyk wyrzuciłaś, te wspomnienia sa odległe i nic nie znaczą, to przeszlość, która nigdy nie wróci, dlatego nie ma sensu otwierac tej szuflady. Natomiast skup sie na terazniejszosci i przyszlosci. Jak ktos w zartach powie glupia, nie rozdrapuj ran z gimnazjum. Usmiechnij sie i pokaz jezyk na zarty pusc oko, obroc wszystko w zart, zasmiej sie z tego, pokaz dystans. Zobaczys ze z czasem ta reakcja bedzie dla Ciebie czyms naturalnym. Powiedz swojemu bratu ze jestescie rodzenstwem i wprowadzasz zasady jako mlodsza siostra ze nie moze mowic do Ciebie zle i Ty do niego tez tak nie bedziesz mowila. Jak przez caly tydzien ani razu Ci tak nie nazwie dostanie slodycze. Mysle ze z czasem te emocje zwiazane z gimnazjum faktycznie beda slabsze ale Ty sama musisz nad nimi pracowac nad tą nową szufladką!

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Bycie ofiarą przemocy w środowisku rówieśniczym jest trudnym doświadczeniem, nic więc dziwnego, że te wspomnienia do Ciebie powracają. Jednak to jest już przeszłość - zamknięta i odległa i musisz sobie uświadomić, że to Ty jesteś Panią swoich wspomnień, Ty nimi rządzisz, a nie one Tobą.
Wydaje mi się, że wizyta u psychologa to dobry pomysł. Przede wszystkim pomogła by Ci wybaczyć swoim oprawcom. Wiem, że to jest trudne, ale nie można żyć z nienawiścią w sercu i z poczuciem skrzywdzenia. Właśnie te uczucia nie pozwalają Ci zupełnie odciąć się od przeszłości, zapomnieć o niej.
Warto byłoby także, żebyś popracowała nad poczuciem własnej wartości.
Pozdrawiam

[Znikajaca]

Najlepiej gdybyś postarała się pozbyć tych negatywnych myśli. To co było w gimnazjum to już przeszłość. Było, minęło i nie wróci. Nie warto wracać do brudów z przeszłości. Wtedy byłaś jeszcze nastolatką w okresie dojrzewania a teraz jesteś już dorosła i sama decydujesz o swoim życiu. Możesz zacząć wszystko od nowa.
Też miałam fobie społeczną w podstawówce i gimnazjum. Traktowali mnie podobnie jak ciebie a ja bałam się obronić. Jeszcze niedawno sama miałam to przed oczami i doprowadzało mnie to do łez.
Mi właśnie pomogło odnalezienie niektórych z tych osób i nauczycielke która mnie "skrzywdziła" i powiedziałam im parę słów do słuchu po tylu latach. Naprawde ulżyło.
Oni powinni się wstydzić za swoje zachowanie, pewnie rodzice ich nie wychowali. To tylko źle świadczy o nich.

I nie bój się rozmawiać o tym z bliskimi. Czasami wyrzucenie z siebie negatywnych myśli pomaga ,a kto może lepiej pomóc niż osoby którym na Tobie zależy...
Nie wiem jaki jest Twój stan, czy często się tym przejmujesz- czy tylko od czasu do czasu sobie o tym pomyślisz. Ale jeśli ten stan nie pozwala Ci normalnie funkcjonować to może warto udać się do psychiatry zanim się pogorszy.

[Pomocna]

Słuchaj czasami warto zostawić przeszłość za sobą - było minęło. Teraz jesteś inną osobą, masz przyjaciół, chłopaka którego kochasz, nikt ci nie dokucza ani nic z tych rzeczy. Przestań myśleć o tym co było.