W jaki sposób powinienem z nią postępować?

[Gość b...4]

Witam Niedawno jakieś 3 tygodnie temu rozstałem się z partnerką. Nasz związek trwał 3 lata. od jakiegoś roku zaczęło się psuć - oczywiście wcześniej też bywało ciężko ale mimo wszystko potrafiliśmy rozmawiać, zrozumieć siebie nawzajem, przeprosić. Na początku podjęliśmy decyzję o przeprowadzce do mojej rodziny jednak stało się coś złego czego nie zauważyłem (i bardzo za to żałuję) mianowicie osoba, którą Kocham była poniżana, starała się dbać o dom, coś ugotować jednakże nie czuła słowa dziękuje za to od 3 osoby, ode mnie jak najbardziej tak jednakże gdy dostawała kolejne ataki - ja stałem i patrzyłem na to wszystko bo niejako nie mieliśmy innego wyjścia, miałem pracę, Ona wtedy jeszcze nie. Na pewno też czuła się źle z tego powodu bo jednak nie miała tego oddechu praktycznie w obcym mieście, bez języka, na dodatek ma problemy psychiczne - nie jest Jej łatwo. Oczywiście nie tłumaczę siebie jestem świadom, ze Jej nie obroniłem i wręcz pluje sobie w twarz przez to. Kontakt bardzo mocno ograniczyłem rozchodzi się tutaj o moją rodzinę ale coś się nie podobało no i trzeba było się tego ''pozbyć''. Na koniec usłyszałem, że to Ona mną manipuluje podczas kiedy, odeszła, mogłem mieć już wszystko bo Jej nie ma. Czysta hipokryzja. Obecnie nasz kontakt jest różny raz czuję, że gdzieś jej brakuje mnie, nawet czuję pociąg w dwie strony. Kolejnym razem, że się boi po prostu robić to co czuje, kiedy mnie widzi. Obawia się, że znowu zacznie się piekło, które miała. Jednak mówi mi, w co wierzę chociaż nie jest to łatwe ponieważ jest ekstrowertykiem, ja jestem intro jednak w połowie dokładnie to typ osobowości - Pośrednik, reasumując mówi mi, że nic Ją nie łączy z nikim. Wierzę jednak ciągle tą wiarę muszę wzmacniać w sobie - gdyż jest bardzo atrakcyjna, mądra, inteligentna i wiele osób o Nią zabiega. Tylko, że bez jej zgody raczej też nic się nie stanie. Chciałem się spytać w jaki sposób mam działać, kiedy odzywa się uśmiecha mamy jakiś kontakt ale jednak coś Ją blokuje, nie wiem - może zbyt mocno się ''rozkręcam'' w rozmowie na zbyt dużo sobie pozwalam ale kiedy Ją ujrzę na żywo moje ciało jakby miało zaraz ''eksplodować'' mówi mi przytul pokaż, że Ci zależy. Pociąga mnie bardzo fizycznie chciałbym Jej to udowodnić nie raz mówię, że jest piękną osobą nie tylko fizycznie ale w środku taka bezcenna osoba. I wtedy nie wiem czy to prawidłowe ale muszę wstrzymywać moje uczucia bo też nie wiem co Ona czuje, muszę mieć szacunek do Niej. Jednakże też wtedy pytam a to był jeden z gorszych szczegółów, które robiłem źle - ciągle pytałem, zamiast być pewnym i zrobić to co czuję. Chociaż nie do końca np. na pożegnanie pocałowałem Ją w usta, jestem pewien, że nie wywarłem na Niej presji, oczywiście spytałem, jak się wtedy czuła - dowiedziałem się, że prawie jak kiedyś ale jednak bardzo niepewnie, że się obawia dać upust emocjom, że znowu będzie to co kiedyś - cierpiała. Proszę mi doradzić w jaki sposób mogę działać, ciągle zbieram swoją nadzieje z podłogi, kiedy już mówi odpuść ale czuję, wiem, że Ją Kocham. I to nie tyle, że Nam nie wyszło ale 3 osoby zrobiły ''swoje, pomogły'' mi, żebyśmy się rozstali. Niestety. Do tego czuję, że ta ''nić, która łączy nasze serca jest bardzo cieńka ale trzyma je jeszcze'' Dlatego nie uważam, że po prostu to było takie - nie wyszło i tyle. Dziękuje za pomoc. Pozdrawiam

[Gość ka-wa]

Na czym ta pomoc ma polegać, nie widzę tego. 

Rozumiem, że ona z Tobą zerwała, bo, sorry, nie masz jaj i to się nie zmieni, za długo cierpiała przy Tobie i nie widzi dla was przyszłości. 

Sama miłość nie wystarczy, żeby móc być razem. 

 

[Gość kasiula]

Jesli ona pozwoli, to próbuj sie z nia spotykac, spędzać razem czas, wykonywać coś wspólnie. Jednak nie zapraszaj jej tam, gdzie Twoja rodzina lub znajomi jakos jej dokuczali. Musisz ja jakby na nowo zdobywac. Znasz ją, znasz jej wartość więc wiesz, ze warto sie starac. To ona decyduje czy z tej znajomości coś jeszcze będzie czy tylko będziecie parą znajomych, bo parą byłych.

Logiczne, ze jesli na Twoim terenie, czyli u Twojej rodziny jej bylo źle, to nawaliles w jakis sposob Ty, bo nie postawiles sie jasno, ze to twoja partnerka i oni, niezależnie jak bardzo się nią nie entuzjazmują, to ze względu na Ciebie uznają, ze Twój wybór jest słuszny i ją jakos kulturalnie tolerują. Jesliby nie stac ich bylo na taki grzecznościowy rodzaj tolerancji to trzeba było się wyprowadzić w jak najskromniejsze warunki. aby sie odciąc od wojny podjazdowej.

 

A może w tamtym czasie jej nie broniłeś, bo stales z boku, milczales i zastanawiales sie czy to Twoje zakochane oczy tak wynoszą ją na piedestał, ale moze rodzina ma rację, ze ona to nic specjalnego. A teraz bardzo cierpisz, bo nie masz po prostu na podorędziu ciepłego, kobiecego ciałka a w kazdej chwili chętnie przyjmiesz narracje swojej rodzinki. Musisz to sobie przemyśleć. Czy tylko pożądanie gna Cie w jej kierunku, a po zaspokojeniu  narracja rodzinki, to jest to, na co ona zasługuje, czy naprawdę jest to ważna dla Ciebie osoba i trzeba udać się i na podbój (jej) i na wojnę ( jeśli rodzina będzie chciała się wtrącać).

Przemyśl i działaj lub daj sobie spokój.