Tęsknota za mamą i domem rodzinnym na wyjazdach

[McBlackers]

Witam mam na imię Krystian mam 12 lat i mam kilka problemów np.gdy wyjeżdżam gdzieś na wakacje bez mamy np. do cioci to wtedy strasznie tęsknie za mamą. Najbardziej tęskne za mamą w godzinach 19-22. Wtedy cały czas płacze bardzo chcę do mamy itp. najgorzej jest na wycieczkach szkolnych na kilka dni wtedy nie mogę płakać bo przy kolegach narobię sobie ,,siary'', i praktycznie nie wytrzymuje zamykam się ubikacjii i siedzę tam płacząc i narzekając. Niewiem morze to przez to, że ciągle śpie z mamą. Po drugie boje się, że gdy będę miał około 17-18 lat nadal będę spał z mamą będe kochał mamę na tyle,że nie będę w stanie znaleść sobie dziewczyny.Po trzecie gdy zaczoł się rok szkolny to zaczeło mnie napadać coś takiego, że nie chcę chodzić do szkoły, niecę już lubić mojego najlepszego kumpla, i jestem bardzo zły i przygnębiony gdy jakiś kolega do mnie przyjdzie itp. Bardzo proszę o czyjąś pomoc, żeby mi pomógł w tych trzech problemach bo nawet czasami myśle o samobójstwie i przepraszam za wszystkie błędy ortograficzne ale nie jestem jeszcze dorosły.

[zagubiona22]

Hej. Ja mam co prawda 14 lat l, ale cos tam Ci podpowiem :) tez kiedys tak mialam tylko ze z ojcem. Nie miglam bez niego zyc a teraz, a teraz on ma nowa rodzine, mna interesuje sie tylko na pokaz. Kiedys gdy wyjezdzal na dwa dni ti swiat mi sie zawalal, a teraz widze sie z nim raz na dwa miesiace i slysze go raz na tydzien lub dwa. Z tym ze u mnie te kontakty sa zle, bo byl sąd mieszany i w ogole, ale to jest kwestia przyzwyczajenia sie trzymam kciuki :)

[ka-wa]

A dlaczego śpisz z mamą...,
powiedz ,że chcesz spać sam,ja jestem generalnie przeciwniczką spania z dziećmi od małego,
koniecznie wynieś się z łóżka mamy, bo wyrośnie z Ciebie taki maminsynek, który to bez mamusi nie będzie potrafił podjąć żadnej decyzji,
masz słuszne obawy,
pępowina powinna być dawno odcięta i jak nie mama to Ty to zrób, bo ona może myśleć ,że Ty źle zareagujesz jak ona Ci to zaproponuje,
ucz się od małego brać sprawy w swoje ręce.

[Gość Malinka94]

Wieeesz, jak byłam mała, to również lubiłam spać z mamą i to też trwało długi czas. Bałam się być sama w ciemnym pokoju, nawet bywało tak, że przez sen szłam do mamy i prosiłam ją by do mnie przyszłą (teraz jak o tym myślę, to współczuję tacie... tyle samotnie spędzonych nocy...). Mi częściowo pomógł mój pies, bo nauczyłam go spać w moim łóżku i po dzień dzisiejszy dotrzymuje mi towarzystwa we śnie. Jakoś lubię słyszeć, że mam kogoś obok siebie. :)

Na dobry początek powinieneś spróbować przenieść się do swojego łóżka i przespać się w nim choć trochę. Z czasem docenisz to, że całe jest tylko dla Ciebie. Może jest wygodniejsze? U mnie było tak, że spanie z mamą zaczęło mnie irytować. Cały rok otwarte okno do spania, zero kaloryfera, chrapanie, zabieranie kołdry... aż w końcu jej uciekłam :)

Postaw sobie dzisiaj wyzwanie - jutro będę spać u siebie. Zobacz jak będzie. Powodzenia! :)

[mgr Kamila Krocz]

Witaj Krystian!

Występują u Ciebie lęki separacyjne, bo mimo swojego 12-letniego wieku nadal jesteś bardzo silnie związany z matką. Co więcej, nadal śpisz z nią w jednym łóżku, co naprawdę nie powinno mieć już miejsca. Jesteś dużym chłopakiem, wchodzisz w wiek dorastania i powinieneś zadbać o swoją przestrzeń, swoją prywatność i intymność. Własny pokój, własne łóżko do spania to takie minimum, żeby stworzyć swój "azyl". Proponuję, żebyś postarał się spać sam w swoim łóżku i docenił zalety samotnego spania - całe łóżko dla Ciebie, nikt nie zabiera Ci kołdry ;) Uważam, że o swoich problemach (płaczliwości w chwilach rozstania z matką, niepokojach, lękach, przygnębieniu) powinieneś porozmawiać z kimś bliskim. W trudnych chwilach możesz też skorzystać ze wsparcia specjalisty, dzwoniąc na numer telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży: http://www.116111.pl/. Pozdrawiam i życzę powodzenia!