Samotność, niska samoocena i płaczliwość

[Gość xxxxxxxxxxxxx]

Witam, nie wiem do kogo mam się zwrócić ze swoim problemem. Chyba nawet nie mam takiej osoby, której mogłabym się wygadać a czuję, że zaraz eksploduję z nadmiaru emocji. Nie radzę już sobie sama ze sobą, ciągle płaczę, czasami są to wręcz histeryczne wybuchy płaczu, nie można mnie wtedy uspokoić, wręcz przeciwnie nakręcam się jeszcze bardziej i płaczę godzinami w poduszkę. Nie mam ochoty z nikim rozmawiać, najchętniej zamknęłabym się w czterech ścianach. Mam problemy ze snem, śpię po 3-4 godziny na dobę, czasami w ogóle. Jak już uda mi się zasnąć to nie można mnie wyciągnąć z łóżka, siedzę w nim całą dobę, czuję tak ogromną niemoc jak chcę wstać jakby coś mnie w nim trzymało. Na studiach jest ok, nie rozmawiam ze wszystkimi (jestem raczej typem samotnika) ale jednak mam kilka osób z którymi lubię porozmawiać i jakoś znoszę zajęcia. Dramatem jest dla mnie powrót do domu, odwlekam to jak tylko mogę. Wolę powłóczyć się kilka godzin po mieście bez celu i wrócić wieczorem niż zaraz po zajęciach. A jak mam dzień wolny to siedzę pod kocem na kanapie i przerzucam kanały w telewizorze albo wcale nie wychodzę z łóżka. Jakieś 2 lata temu miałam problemy z odżywianiem, ciągle się odchudzałam, schudłam 10 kilo a teraz mam wrażenie, że tyję i jestem jeszcze grubsza niż przed odchudzaniem. Czuję straszną niechęć do swojego ciała. Spojrzenie na nie w całości w lustrze jest dla mnie granicą nie do przekroczenia, nie potrafię bo wiem że zaraz znowu bym się rozpłakała. Wiem, że piszę strasznie chaotycznie ale to z nadmiaru emocji. Od kilku dni myślę nad pójściem do psychiatry albo psychologa ale wstydzę się. Mam wrażenie, że powie mi żebym nie zawracała mu głowy błahostkami albo, że nie będę w stanie się odezwać. Proszę doradźcie mi co mam robić bo już sobie nie radzę.

[Gość Beebsly]

To jak najbardziej nie sa blachostki!! Prawdziwy psycholog nigdy nie powie Ci czegos takiego, a jesli sie darzy to nalezy go zmienic... Masz problemy z samoakceptacja... Idz do psychologa i to na jednej nodze! Zanim bedzie za pozno i bedziesz w totalnej anoreksji - a z niej wyjsc jest nie latwo i wtedy nie tylko krzywdzisz sama siebie, ale ludzi ktorych kochasz... Dbaj o siebie i staraj sie myslec o sobie jak o czlowieku ktory ma prawo byc soba. Dodatkowo zachecam do przeczytania przed snem: http://www.desiderata.pl/ Moze latwiej bedzie spac...

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Xxxx nie masz powodu, aby wstydzić się pójścia do specjalisty. Nikt nie zbagatelizuje Twoich problemów - Twoje samopoczucie, smutek, niechęć do siebie samej w bardzo istotny sposób wpływa na Twoje codzienne życie. Dlatego nie wahaj się i zapisz się do psychologa.
Jeśli obawiasz się, że nie będziesz w stanie się odezwać zacznij już teraz wyobrażać sobie tą wizytę - ułóż scenariusz, co chciałabyś powiedzieć. Taka wizualizacja pomoże Ci zmniejszyć lęk i poczuć się choć trochę bezpieczniej.
Pozdrawiam

[Gość smuteczek21]

Mam czasem wszystkiego dość ma 21 lat a najchętniej bym się juz nie chciał obudzic wczoraj byłem w centrum wydziałem wiele zakochanych par a ja sam , nawet takie 14 latki mają swoje drugie połówki dlaczego czy to z powodu wyglądu czy z tego ze jestem niesmiały z tego powodu czały czas mi smutno i płacze ech...:(

[Gość chruściel]

a ja mam 30 lat i też płaczę... oglądam 4-5 filmów dziennie, czasem komedie romantyczne. Niektórzy są bardziej wrażliwi i bardziej przeżywają. Inni nie są w stanie tego zrozumieć... Czasem nienawidzę ludzi, czasem lubię pogadać. Poszedłbym z Tobą na spacer albo na karuzelę :) Śpij dobrze ;)

[TakaJedna80]

chruściel ja uwielbiam spacery , przeszłabym się z Tobą:)