Powrót do siebie po 20 latach

[70ada]

Dwadzieścia lat temu rozstałam się z facetem, z którym przeżyłam najwspanialsze dwa lata życia. Bardzo się kochaliśmy. Był czuły, wrażliwy, opiekuńczy bardzo mnie szanował. Nigdy nie podniósł na mnie głosu choć powodów miał sporo. Mamy razem wspaniałego syna. I nie jest to dziecko z wpadki. Planowaliśmy je.Nie wiem dlaczego do tego doszło, ale się rozstaliśmy.
Bez kłótni. Tłumaczyłam sobie, że wybrał mniejsze zło, gdyż wrócił do swojej byłej z którą miał dwóję dzieci. Jak się teraz okazało, rozeszli się po kilku latach i wyjechał za granicę.
Dwa miesiące temu odezwał się do mnie i ......? !
I szok! Po dwudziestu latach rozmawiamy za sobą tak jakbyśmy się nigdy nie rozstawali. Rozmawiamy o życiu, o dziecku, miłości, seksie po prostu o wszystkim. Szkoda tylko, że przez skypa. Zaplanowaliśmy spotkanie. Zaprosił mnie na wekend do siebie do Norwegii. Miałam podać kiedy, by mógł kupić bilet lotniczy.Jednak na przeszkodzie stanęli moi rodzice którymi się opiekuję ze względu na ich stan zdrowia. Matka spytała czy on jest dla mnie ważniejszy od niej?! Był to cios poniżej pasa. Kocham swoich rodziców i ich szanuję. Ale wszyscy mi powtarzają, że zrobiłam z siebie niewolnicę i nie potrafię powiedzieć im NIE! Nie wiem co mam robić. Przepłakałam w ostatnich dniach więcej nocy niż w całym życiu. Moje stosunki z matką uległy ochłodzeniu. Żyć mi się nie chce. Całe szczęście, że wspiera mnie syn. On uważa, że jeśli chcę być szczęśliwa to powinniśmy się spotkać. O dziwo syn też przejawia chęć poznania ojca. Nie wiem jak rozwiązać ten problem by nikogo nie skrzywdzić?!

[Pasjonata]

A nie uwazasz,ze najwyzsza pora pomyslec o Sobie?Tobie tez nalezy sie odrobina szczesliwego zycia.powodzenia.

[70ada]

Tak bardzo chciałabym zacząć żyć swoim życiem. On chce byśmy zamieszkali razem w Norwegii. Ale jeśli pójdzie coś nie tak?! Nie wyobrażam sobie powrotu do rodzinnego domu. Nie zniosłabym tych komentarzy. Są dni, że nie mogę na siebie patrzeć? Mam 42 lata, zero prywatnego życia i zero odwagi by coś zmienić!! Może byłoby mi łatwiej gdyby mieszkał w Polsce?!

[Gość eeeh..]

Ada jeżeli Twój syn chce poznać swojego ojca to zrób wszystko żeby tak się stało.Należy Mu się to od Ciebie.Nie napisałaś czy rodzice są w miarę samodzielni czy też potrzebują opieki 24
h.Tak czy inaczej
zoorganizuj opiekę dla nich i jedź.Nie możesz być! więżniem swoich rodziców! .Tobie i synowi też coś od życia się należy...,

[Gość akasia639]

Kiedyś pewien psycholog powiedział mojemu znajomemu, żeby powiedział do swoich rodziców" mamo, tato dziękuję wam za wszystko co dla mnie zrobiliście ale pozwólcie, że dalej pójde sam"

[70ada]

Dziękuję za dobre słowo. Rodzice nie wymagają na szczęście całodobowej opieki. Ale muszę jeszcze popracować nad swoją psychiką. Wspiera mnie też trochę siostra. Tyle tylko, że jej spojrzenie na tą sprawę jest inne. Ona twierdzi, że powinnam wykorzystać go jak tylko idzie. A ja go po prostu kocham, na dobrą sprawę nigdy nie przestałam kochać. Zawsze był w moim sercu, zawsze rozmawiałam o nim z synem i pokazywałam mu zdjęcia ojca. Nie wiem na ile mogę teraz jemu zaufać, ale pragnę zestarzeć się u jego boku, ale też nie chciałabym zranić rodziców.
I w tym mój cały problem.
Piszę to a łzy spływają mi po policzkach. Jestem strasznie słaba psychicznie. Cieszę się, że trafiłam na to forum i wierzę, że uzyskam tu sporo wsparcia i dobrych rad.

[agattta]

jestem przekonana ze Ty juz wiesz co powinnaś zrobic, tylko przepelnia Cie strach no i to poczucie winy... A ja mysle ze o to wlasnie chodzi Twojej mamie a to juz nie jest fajne.
Idz za glosem serca, ono wie co jest dla Ciebie dobre. Tak jak pisze 'eech - Wasz syn zasluguje na to żeby poznac ojca. Moze nie rzucaj jeszcze wszystkiego - daj Wam czas - 20 lat to kupa czasu - spotkajcie sie, wspolnie podejmiecie te decyzje.
Nie da sie czasem zadowolic wszystkich, jedyne co mozesz zrobic to zapewnic mame, ze nadal bedziesz przy niej i bedziesz ja wspierac ale pomysl: przezylas (potencjalnie) polowe swojego zycia poswiecajac je innym. Gdzie jest czas dla Ciebie zeby zaczac zyc dla siebie samej? Masz doroslego syna i to chyba najwyzsza pora zadbac o siebie :)
Zycze Ci wytrwalosci w dazeniu do szczescia i spelnienia.

ps. z czasem i mama zrozumie ze Twoje szczescie jest tak samo wazne, przywyknie... cale zycie miala Cie przy sobie ale ona sama tez musi odciac pepowine. Nie zostaje przeciez sama - jest jeszcze siostra...?

pozdrawiam cieplo :)

[tom79]

Wszystko jest możliwe . U Ciebie po 20 latch a u innych po kilku dniach . Tylko musicie tego chcieć.

[Gość eeeh..]

Pomyśl że kiedyś rodzice odejdą... i jak teraz nie wykorzystasz swojej szansy zostaniesz sama.Syn jest dorosły niedługo wyjdzie z domu..
A siostra pomaga przy rodzicach?

[70ada]

Siostra przez ostatnie pięć lat nie rozmawiała z nami. Dopiero w tym roku rodzinka się pogodziła. Ona ma całkiem inny charakter. Potrafiła sobie ustawić rodziców. Jej dzieci są lepsze, choć nie pomagają. Przychodziły nawet gdy rodzina była skłócona. Nie mieszaliśmy w to dzieci. twierdzi, że wpadnie im pomóc przez te parę dni. Ale nie rozmawiałam z nią co by było gdybym chciała wyjechać na dłużej lub na stałe. Na razie i tak muszę poczekać aż syn skończy szkołę. Jest ma ostatnim roku.

Dzięki za zainteresowanie i dobre słowo.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
70Ada - zgadzam się z Przedmówcami - najwyższa pora pomyśleć nie o tym, co powinnaś zrobić, ale o tym co pragniesz zrobić.
Jedź i zobacz jak rozwinie się Wasza znajomość - nie bój się zmian. W przeciwnym wypadku będziesz zastanawiać się "co by było gdyby".
Życzę powodzenia i pozdrawiam

[70ada]

Dziękuję. Jestem zdecydowana pojechać. Choć nie ukrywam, że i tak się boję reakcji mamy. Ale podjęłam decyzję i pojadę. Trzymajcie kciuki. Jeśli nie 9.10.br to na pewno 23.10.br. Podzielę się z Wami wrażeniami. Cieszę się, że tu trafiłam!!

[agattta]

brawo :)
wierze ze przed Tobą wszystko co najlepsze, pierwszy krok masz juz za soba :)

[Gość eeeh..]

Ada spojrzysz Jemu w oczy i będziesz wszystko wiedziała...
Dobra decyzja, powodzenia!

[wanesa23]

mama bedzie miała fochy tylko przez jakis czas, potem jej minie, ale jak Tobie okazja minie to bedziesz kolejne lata nieszczesliwa, bo on nie bedzie czekał wiecznie :)))))pozdrowionka , zabieraj młodego, jedź, korzystaj, baw sie, śmiej i bądź szczesliwa :))))