Zauroczenie w znajomym

[Lena222]

Nie piszę kolejnego wątku o depresji czy podobnych zaburzeniach. Mianowicie mój problem jest dosyć...banalny? pospolity? głupi? Chodzi o faceta. To dziwne, że w ogóle coś takiego siedzi w mojej głowie, bo jestem raczej typem samotnika. Nie lubię być w związkach. Jestem raczej niezależna i dobrze czuję się wtedy, gdy jestem 'wolna'. Ale od jakiegoś czasu pewien Pan nie daję mi spokoju. Kiedy pierwszy raz go zobaczyłam, nie zwracałam na niego zbyt dużej uwagi. Dopiero później coś mnie tknęło. A mianowicie, gdy na mnie spojrzał. Nic wielkiego. Jedno, krótkie, przypadkowe spojrzenie. Jego ciemne oczy, które buchały tajemniczością, a ja po prostu odpłynęłam. Od tamtej pory wiecznie siedzi mi w głowie, a ja nijak nie potrafię o Nim zapomnieć. W dodatku poznaliśmy się na imprezie. Okazało się , że nie tylko jest przystojny, ale także jest obrzydliwie zabawny, towarzyski i bardzo sympatyczny. Spodobał mi się jeszcze bardziej. Kumpele powtarzały mi, że mu się spodobałam, ale nie chciałam w to wierzyć. Trochę poflirtowaliśmy i na tym się skończyło. Od tamtej pory minęło trochę czasu, a mnie wydaję się, że On po prostu mnie nie pamięta, albo, że w ogóle mnie nie zna. Myślałam, że może podejdzie, zacznie pogawędkę, ale nic. Nie znam go zbyt długo, ale bardzo dobry kumpel ostrzega mnie przed nim. Twierdzi, że jest podrywaczem i kobieciarzem, ale nie wiem czy w ogóle mnie to zraża. Z jednej strony naprawdę chciałabym poznać go lepiej i dowiedzieć się więcej, ale z drugiej strony znowu wydaję mi się, że to nie ma sensu. Jest ode mnie starszy o jakieś 7 lat. Nie sądzę, żeby był zainteresowany kimś takim, jak ja. Cóż, próbuję o nim zapomnieć, ale nie dam rady. Wiecznie o nim myślę i nawet nie umiem przestać. Pytanie tylko...co robić?

[Gość Martita.89]

Porozmawiać z nim i przekonać się jaki na prawdę jest - jedynie długa relacja i stopniowe poznawanie , to Ci umożliwi.

Teraz jesteś nim zafascynowana/oczarowana - Poznając go Twe uczucie może się pogłębić , lub zmaleć - bo okazać się może , że wcale nie jest taki fajny .

Dzięki temu - albo uwolnisz się od tego zauroczenia , albo wyniknie z tego coś fajnego - nie bój się zrobić pierwszego kroku , zagadaj do niego .

Widzisz w życiu przychodzi taki moment , że zakochujemy się - człowiek nie jest w stanie zapanować nad swoimi uczuciami .

Pozdrawiam i życzę powodzenia .

[Lena222]

Martita.89

Porozmawiać z nim i przekonać się jaki na prawdę jest - jedynie długa relacja i stopniowe poznawanie , to Ci umożliwi.

Teraz jesteś nim zafascynowana/oczarowana - Poznając go Twe uczucie może się pogłębić , lub zmaleć - bo okazać się może , że wcale nie jest taki fajny .

Dzięki temu - albo uwolnisz się od tego zauroczenia , albo wyniknie z tego coś fajnego - nie bój się zrobić pierwszego kroku , zagadaj do niego .

Widzisz w życiu przychodzi taki moment , że zakochujemy się - człowiek nie jest w stanie zapanować nad swoimi uczuciami .

Pozdrawiam i życzę powodzenia .

Nie wiem tylko czy jestem na tyle odważna. Nigdy nie byłam w żadnym związku, więc nie wiem jak to jest. Oczywiście na nic się nie napalam, ale jeżeli nic z tego nie będzie, to spalę się ze wstydu. Chcę tego uniknąć, chociaż wiem, że bez rozmowy nie mogę nic zdziałać.

[Gość Martita.89]

Lena222

Nie wiem tylko czy jestem na tyle odważna.

Jesteś na pewno odważną kobietą i uda Ci się zrealizować , swoje marzenia.

Nigdy nie byłam w żadnym związku, więc nie wiem jak to jest.

Związek , to piękna sprawa , która łączy zakochane osoby - odnajdując swoją połówkę poczujesz się w pełni spełniona , oraz szczęśliwa.
Bliskość ukochanej osoby uskrzydla nas i pozwala cieszyć się z życia :)

Oczywiście na nic się nie napalam, ale jeżeli nic z tego nie będzie, to spalę się ze wstydu. Chcę tego uniknąć, chociaż wiem, że bez rozmowy nie mogę nic zdziałać.

Aby uniknąć spalenia się ze wstydu , nie okazuj mu od razu , że zauroczyłaś się w nim . Możesz zasugerować , że fajnie Ci się z nim rozmawiało i chciałabyś go lepiej poznać . Tego nie odmówi - ponieważ każdy człowiek lubi nawiązywać nowe znajomości, a dzięki temu będziesz miała otwartą drogę do tego , żeby zbliżyć się do niego - i cierpliwie obserwować bieg wydarzeń .

Jeśli Ty również zrobiłaś na nim takie wrażenie , to resztę już on zrobi za Ciebie.

A nawet jeśli okaże się , że wszystko potoczy się inaczej niż byś chciała - to nie ma się czego wstydzić , będziesz po prostu bogatsza o nowe doświadczenie i śmielsza na przyszłość.

[ka-wa]

Ja bym nic nie robiła,jeśli by chciał nawiązać z Tobą bliższy kontakt,na pewno zrobiłby pierwszy krok.

[Igraszka]

Jeśli chcesz go poznać to z nim pogadaj, wtedy zobaczysz co i jak, tylko się nie nakręcaj. Jeżeli nie wiążesz z nim żadnej przyszłości to lepiej zapomnij... pytanie tylko jak. Moim zdaniem najlepszym sposobem to zająć się czymś, swoją pasją, sobą. Tak by mieć jak najmniej czasu na myślenie.

[kwiatuszek2]

Zdobądź się na odwagę i podejdź do niego na następnej imprezie czy gdzieś i zagadaj, poproś o nr telefonu, czy gg :)

[Lena222]

Widzę, że zdania są podzielone. Wiadomo, że najłatwiej było by dać sobie spokój, co jeszcze przemyślę, ale czy naprawdę uważacie, że powinnam spróbować i nie przejmować się różnicą wieku pomiędzy nami?

[kwiatuszek2]

Dla mnie 7 lat to żadna jakaś specjalnie różnica wieku :) Jak nie spróbujesz możesz żałować do końca życia, a tak to będziesz wiedzieć co i jak.

[Gość Otien]

7 lat to i dużo i mało... to zależy co oznacza ta różnica dla ciebie. Jeśli Tobie ona nie przeszkadza to nie widzę problemu. Jeżeli źle się z tym czujesz to daj sobie spokój

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Lena moim zdaniem powinnaś nawiązać z nim kontakt. Nie przestajesz myśleć o tym mężczyźnie - możliwe, że Twoje emocje podsycane są właśnie przez niepewność oraz zjawisko niedostępności. Poza tym za pewne snujesz wyobrażenia o nim, a w nich idealizujesz go - powinnaś więc skonfrontować swoje wyobrażenia o nim i poznać go.
Pozdrawiam

[Lena222]

Jak dla mnie różnica wieku nie jest ważna. Jeśli z kimś dobrze mi się rozmawia, czuję się w jego obecności bardzo swobodnie a co najważniejsze nie muszę nikogo udawać, to naprawdę nie jest to dla mnie ważne.

Pani Kasiu, ma Pani absolutną rację. Snuję mnóstwo scenariuszy z nim w roli głównej oraz mam wrażenie, że czasem zbyt mocno go idealizuję. Nie boję się rozczarowania, jeśli prawda okażę się inna, ale wydaje mi się, że jest trochę zbyt nieśmiała na to, żeby zaczepić go od tak. W towarzystwie moich znajomych i jego znajomych dużo łatwiej mi się z nim rozmawiało.