Myślę, że nie daje sobie już ze sobą rady.

[WikiHere]

Hej. Nie wiem za bardzo jak zacząć. Może w ten sposób.. Witaj jestem Wiktoria i jestem na 90% pewna, że mam depresję i inne za przeproszeniem gówna tego typu. Co z pozostałymi 10%? Niepewność. Otóż mam 14 lat (możecie mnie nazwać zmyślającą małolatą ale trudno, wasza sprawa) i od pewnego czasu cały czas zdaję sobie sprawę z coraz to nowszych rzeczy. Dajmy na przykład to, że stres, który od zawsze nie był odczuwalny, teraz z dnia na godziny na godzine wzrasta. Mam ostatnio ogromne problemy. Nie daję już sobie rady z nauką, nie potrafie sie skupić itd. Czuję cały czas że mój mózg jest pełny i otumaniony. Nie mam z kim porozmawiać o moich problemach i jednocześnie jedyną osobą z którą chcę o tym rozmawiać jest chłopak z którym moje kontakty się że tak powiem popsuły. Było z nim tak że poznałam go z rok temu na gadu-gadu i pisało nam sie ze sobą bardzo dobrze. Po kilku miesiącach bodajże 7 coś się urwało. 5 miesięcy ciszy - ja ciągle czytałam i czytam nasze rozmowy i nie moge sie od tego uwolnić. Ostatnio do mnie napisał i to mnie wprowadziło w otumanienie jeszcze bardziej. Jedyne o czym myśle to on ale pisząc z nim odczuwam jaką blokade. Kiedyś byłam zwariowana i tego typu rzeczy, a teraz? Problemy ponad wszystko. Gubię wątek w sumie. Chciałabym pójść do psychologa ale sie wstydze i jeszcze musiałaby być zgoda rodziców a j anie chce żeby coś wiedzieli.. Chciałabym znaleźć kogoś kto mógłby mi pomóc. Coraz bardziej nie chce mi się żyć i cały czas myślę o tym jak popełnić samobójstwo. Jest mi już obojętne czy przechodząc na pasach coś mnie potrąci. Szczerze mówiąc po około 2 latach cięcie się zaczęło mi się wydawać zbędne i niepotrzebne... Dziękuję za wysłuchanie i błagam o rozmowę albo coś w tym stylu..

[rafik54321]

W twoim przypadku ty nawet sama nie wiesz o co ci chodzi... Myślę że nieco wyolbrzymiasz swoje problemy. Oprócz problemów z nauką i skupieniem nie wymieniłaś żadnych innych. Strzelam że problemy z nauką zaczęły się właśnie przez brak koncentracji :) . Czyli tak na prawdę masz tylko jeden problem - aby się skupić.

Napisałaś baaardzo chaotycznie w niezorganizowany sposób. Musiałabyś to rozwinąć, napisałaś dużo, ale o małej wartości czy treści :) .

Na początek myślę że powinnaś zorganizować sobie kącik spokoju - może literatura, może malarstwo, może bieganie... Coś co przykuje twoją uwagę.
Jeśli nie masz z kim gadać czy pisać - moje gg jest w profilu :) .
Pozdrawiam...

[mgr Kamila Krocz]

Droga Wiktorio, nie uważam, że wyolbrzymiasz swoje problemy. Przeżywasz jakiś kryzys emocjonalny, ponieważ skumulowało się u Ciebie wiele problemów - kłopoty w kontaktach z chłopakiem, przygnębienie, problemy z nauką itd. Dlatego dotkliwiej odczuwasz drażliwość, lęk, przygnębienie, smutek, niepewność itp. Jeśli szukasz pomocy, radzę skorzystać ze wsparcia psychologa szkolnego. Porozmawiaj też o swoich kłopotach z kimś bliskim, np. z rodzicami. Wówczas będzie Ci lżej i łatwiej będzie szukać Ci pomocy u specjalistów. Pozdrawiam!