Brak samoakceptacji, rozwód rodziców i samotność

[brakchecidozycia]

Zacznijmy od tego,ze mam 15 lat.jestem dziewczyną,któa nie radzi sobie sama ze sobą.
Od wielu miesiecy nienawidze siebie,moje zycie sie wali i wszystko jest zle. Nienawidze swojego domu. Moi rodzice sie rozwiedli i maja nowe rodziny a ja jestem ta po srodku,sama. Wszedzie jestem problemem..duzo razy to slyszalam. W szkole tez lubiana jakas nie jestem..ciagle jestem senna,nic mi sie nie chce. siedzialabym tylko w domu. Jak sie zdenerwuje kuje mnie serce i inne dolegliwosci mam. Od paru tygodni nękają mnie mysli samobójcze, ale boje sie ze to mi sie tez nie uda. i moze mam dzieje,ze ktos mi pomoże? nie wiem..z jednej strony chce zyc a z drogiej juz nie mam sily..i jeszcze zaczelam sie ciąc..prosze dajcie mi jakąś rade. Mama mi nie pomogla, a prosilam ją zeby mnie zapisala do psychologa i minely juz 3 tyg. a ona nic...niee radze sobie

[brakchecidozycia]

niech ktos pomoze, prosze

[Mgr Jakub Bieniecki]

Jeśli matka nie zapisała Cię nigdzie, to zgłoś się z prośbą o rozmowę do szkolnego psychologa/pedagoga.Sprawiasz wrażenie osoby depresyjnej (co nie dziwi w obliczu takich okoliczności). Szkolny specjalista powinien podjąć ewentualne, dalsze kroki z Tobą w celu pomocy.

[Gość doświadczona]

Myślę,że ekspert ma rację trzeba w obecnej sytuacji zgłosić się do pedagoga szkolnego, on cię pokieruje dalej.Znalazłaś się w sytuacji trudnej dla Ciebie i jeszcze ten młody wiek to wszystko Cię przerasta i potrzebujesz pomocy.Napewno z tego wyjdziesz ale potrzebny jest psycholog a może masz babcię , jakąś dobrą ciocię, starszą siostrę trzeba z kimś porozmawiać i mieć kogoś kto będzie Cię wspierał.Jeszcze raz spróbuj porozmawiać z mamą ona pewnie nie zdaje sobie sprawy w jakim jesteś stanie i tylko nie zamykaj się w sobie bywaj wśród rówieśników mniej koleżanki i kolegów bo to ułatwi Ci powrót do normalnego życia.

[Gość przeczytałam]

Będzie dobrze, tylko zastosuj się do tego co napisała Doświadczona i ekspert.
Możesz jeszcze raz poprosić mamę o to aby zapisała Cię do psychologa i powiedzieć jej że czujesz się wyalienowana, niechciana, że masz objawy depresji i że potrzebujesz pomocy.
Te kłucia to reakcja na stres tak jak piszesz. Kup sobie magnez z witaminą b6 może troche pomóc.

Możesz też zadzwonić pod darmowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży:
116111
12-20 pn.-nd.

lub po porostu zajrzyj na tą stronę
www.116111.pl

[brakchecidozycia]

wlasnie o to chodzi,ze duzo razy ja prosilam..do szkolnego psychologa na 100% nie pójde. Mama sie o wszystko czepia,ciagle! ona nie rozumie,ze ja nie mam sily psychicznie i fizycznie. każdy krzyk,zwrocenie uwagi, ocenianie mnie boli..
Nie jestem w stanie wyjsc do tablicy..boje sie krytyki. nienawidze jak wygladam wsydze sie siebie

[Gość przeczytałam]

Masz skrzywiony obraz samej siebie i niesłusznie widzisz taką jaką opisujesz. To jest sygnał, że dzieje się coś niedobrego. Jesteś bardzo wrażliwa, możliwe że już troche przewrażliwiona. Skorzystaj z podanego telefonu, bo masz tam fachowców którzy powinni pomóc. Możesz też sama wyszukać pomoc.
Rozmowa ze szkolnym psychologiem byłaby najprostszą i najszybszą pomocą, ale skoro nie chcesz musisz mieć swoje powody. Choć jakby nie było on/ona jest tam właśnie dla takich osób jak Ty.
Posłuchaj też doświadczonej i zgłoś się do kogoś z rodziny do kogo masz zaufanie.
Nie zostawaj sama z tym problemem.
To, że napisałaś tutaj to pierwszy kroczek ku polepszeniu, kolejne musisz wykonać tak jak Ci poradziliśmy.

[brakchecidozycia]

Czy mozliwe jest ,ze moge miec depresje??

[Gość przeczytałam]

Możliwe.

[Gość mamanastolatki]

Słoneczko! Całe życie przed Tobą. nawet jeśli masz stany depresyjne to to jest do ogarnięcia, tylko trzeba o siebie zadbać... słuchaj dobrych rad z poprzednich komentarzy i zgłoś się po pomoc... masz wszelkie powody żeby mieć takie stany bo twoja sytuacja jest bardzo trudna a do tego jesteś w wieku kiedy psychika jest targana burzą hormonalną... Moim zdaniem nastolatki powinny być pod specjalną ochroną... Rozumiem doskonale Twój ból... Pamiętam go ze swojej młodości a teraz obserwuję go u moich dzieci... Ale to przechodzi wierz mi... Trzymaj się i nie poddawaj się... Dobrze że tu napisałaś to pierwszy krok teraz zrób drugi i zgłoś się po pomoc Jesteś już w takim wieku, że dasz radę sama znaleźć psychologa ( internet, telefon) Powodzenia, trzymam kciuki

[brakchecidozycia]

Bardzo Pani dziekuje