Wyśmiewanie na studiach

[kulka285]

Zauważyłam niedawno, że pewien chłopak, który jest starszy ode mnie przynajmniej o rok, naśmiewa się ze mnie z kilkoma koleżankami i kolegami. Powodem jest moja nieśmiałość. (i może wygląd, ale to pierwsze na pewno). Studiuję na naprawdę dobrej uczelni. Myślałam, że ludzie na tak dobrej uczelni tak się nie zachowują, ale najwidoczniej się pomyliłam.

[Gość Elbii]

Niestety, bezdusznosc i chamstwo zdarza sie wszedzie. Przykro mi, ze musialas przekonac sie o tym na sobie. :( Nie daj sie zbic z tropu. Robia to, aby sie dowartosciowac Twoim kosztem. Ani niesmialosc, ani wyglad nie sa cechami dyskwalifikujacymi kogokolwiek. Zignoruj ich po prostu.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
W takich sytuacjach rzeczywiście najlepiej jest zupełnie nie reagować. Ignoruj wszelkie komentarze, nie pokazuj, że wywierają na Tobie jakiekolwiek wrażenie i wzbudzają emocje.
Pozdrawiam

[Andy30]

Dziewczyno, na studia idzie się po to by się uczyć i rozwijać a nie po to by przejmować się jakimiś głupawymi prześmiewcami. To, że jesteś na tzw. dobrej uczelni nie oznacza, że nie będzie tam głupków i pustaków.
Olej ich i głowa do góry.

[Gość Lebiotka]

to że ktoś jest na dobrej uczelni wcale nie oznacza, że ktoś jest porządnym człowiekiem. Niestety jak ktoś jest bucem i chamem to mu nic nie poradzisz. Najlepiej trzymać się od nich z dala, jak najdalej i olewać ich.

[franca]

Andy30

Dziewczyno, na studia idzie się po to by się uczyć i rozwijać a nie po to by przejmować się jakimiś głupawymi prześmiewcami.

100% racji. :) Olej ich i skup się na tym co istotne.

[kulka285]

Rozumiem. Odnoszę jednak wrażenie, że inni odsuwają się ode mnie nie tylko z tego powodu, że jestem niedostępna. Nie chodzi mi tu teraz o wyśmiewające się osoby, bo rozumiem, że robią źle. Mam dość tego, że mocno się pocę w porównaniu z innymi ludźmi. W zeszłym roku podejrzewałam u siebie ponadto zespół jelita drażliwego. Wtedy byłam wyśmiewana i odtrącana w pracy z powodu ''zapachów'', które wydzielałam. Badania lekarskie niczego nie wykazały. Lekarz oczywiście zalecił unikanie wydymających potraw. Ale to przecież wiem. Wtedy czułam się beznadziejnie. Jedyna diagnoza- depresja ( z powodu bezsilności na to wszystko). Teraz minął rok i boję się, że to wróci. Znów czuję na sobie wzrok innych, mówiący: ''śmierdzisz'', ''ależ najadłaś się czosnku''. Jak dalej będę to zauważać, pewnie znów wpadnę w depresję.

[Gość przeczytałam]

A czy jadłaś ten czosnek? Retroczyczne pytanie.

Jeśli się myjesz, jeśli nie jesz czosnku główkami, a wydzielasz z siebie zapachy, których dezodoranty nie likwidują, to musisz poodwiedzać więcej lekarzy. Wydaje mi się, że z tym problemem już kiedyś się zetknęłam. To był chyba taki angielski program wstydliwe choroby, czy jakoś tak. Dziewczyna chyba wtedy musiała zmienić dietę (coś ograniczyć)i coś z hormonami to miało wspólnego.
Lekarz się w każdym razie kłania i to w pas, bo to rzeczywiście może zatruć życie.
Chodź od internisty do internisty, gastrologa, dietetyka, przebadaj hormony itp. w końcu natkniesz się na osobe, która Ci pomoże.
Nawet tutaj na tym portalu możesz zadać pytanie do specjalisty, to zawsze zostaniesz naprowadzona konkretniej.