Kłótnia nastolatki z jej przyjaciółką

[agnes5]

Moja córka i córka mojej przyjaciółki (13 letnie), które przyjaźniły się od przedszkola pokłóciły się. Proces rozpadu przyjaźni był długi. Córka zawiedziona zachowaniem swojej przyjaciółki, ostatnio oznajmiła ,,Mamo, Magda nie jest już moją przyjaciółką. Nie będę się z nią spotykać" Od tego czasu córka umieszcza na fecebooku tzw. myśli o przyjaźni typu ,,Zwierzęta najlepszym przyjacielem" ,,Człowiek człowiekowi zadaje największy ból'' Przyjaźń córki mojej przyjaciółki rozpadła się. Rozmawiałam o tym z moją przyjaciółką. Czy zagłębiać temat. Każda z naszych córek relacjonuje nam kłótnie inaczej, każda z nas stoi po stronie swojej córki. Na razie mówimy o tym delikatnie, spokojnie bez wchodzenia w szczegóły. Czy powinnyśmy przedstawiać racje swoich córek, próbować swoją córkę tłumaczyć, skonfrontować je? Do tej pory spotykałyśmy się średnio raz w tygodniu, dzwoniłyśmy. Teraz niestety nie! Pomocy!

[InnyInna]

Witaj.
To, że Wasze córki się pokłóciły nie oznacza, że Wy musicie rezygnować ze znajomości.
Tak, należy rozmawiać z córkami, namawiać je ( nie nachalnie) do próby zrozumienia siebie, wybaczenia sobie, przede wszystkim do tego żeby w ogóle ze sobą porozmawiały. Myślę, że warto spróbować się dowiedzieć, co tak na prawdę jest powodem kłótni. Może być to coś małego, jak plama na pożyczonej koszulce, ale może też chodzić o chłopaka na przykład. Z tym chłopakiem to już mógłby być definitywny koniec przyjaźni. Warto powiedzieć, że nie należy przekreślać wszystkiego bo przecież tak wiele je łączyło; że może to tylko nieporozumienie; że koleżanka pewnie nie miała nic złego na myśli; że każdy popełnia błędy; że należy sobie wybaczać; że prawie wszystkie problemy można rozwiązać.
Na pewno nie wolno córek zmuszać do rozmowy. To one muszą podjąć taką decyzję. Trzeba jedynie przekonać je, że warto.
Proszę pamiętać, że najczęściej prawda leży po środku, że to obie strony ponoszą odpowiedzialność za zaistniałą sytuację. Proszę także nie wciągać się w kłótnię córek, zachować odpowiedni dystans.
Pozdrawiam serdecznie.

[psycholog Maciej]

Witam
Okres dojrzewania niesie ze sobą bardzo wiele zmian dla dojrzewającego dziecka. Jak każdy człowiek; tak więc i dziecko ma swoje problemy. Trzeba natomiast liczyć się z tym, że są to problemy "dziecięce", które nie zawsze mogą być tak okropne jak problemy dorosłych ludzi. Nie warto jednak lekceważyć takich problemów, ponieważ może się to źle skończyć. Dziecko może jeszcze bardziej przeżywać coś, co jest dla niego przykre, niż dorosła osoba, która ma bardzo poważny problem. W sytuacji, kiedy moje dziecko pokłóciło się z kolegą/koleżanką/przyjacielem itd. należy wysłuchać dziecka. Porozmawiać o tym, co się stało. Nie należy naciskać. Trzeba doprowadzić do tego, żeby dziecko samoistnie zaczęło o tym mówić. Te problemy dziecka należy non stop kontrolować oczywiście bez ingerencji 'w te sprawy' własnej, żeby dziecko nie potraktowało tego zbyt dosłownie i nie zrobiło sobie krzywdy. Jeżeli chodzi o sytuację Twoją tzn. Ty - mama 13 letniej dziewczyny i Twoja przyjaciółka - również mama 13 letniej dziewczynki - to nie należy zbaczać z przyjaźni tylko dlatego, że moja córka się pokłóciła z Jej córką "o chłopaka" i się nie odzywają do siebie. Musisz przede wszystkim zobaczyć jaka jest sytuacja Twojej córki. Jeżeli czuje prawdziwą urazę do swojej 'byłej' przyjaciółki możesz nie mieszać się w jej życie wchodząc za próg mamie tejże przyjaciółki. Natomiast jeżeli zobaczysz, że dziecko samo nie wie co robić możesz jak najbardziej dalej przyjaźnić się z mamą 13latki. Może to wręcz poprawić relacje Waszych córek.

Trzeba dużo rozmawiać i zobaczyć co jest na rzeczy :)
Pozdrawiam