Nietypowe zachowanie nastolatki

[aneta8]

Mam pytanie co mam robić ze swoją córką. Od zawsze przejawiała dziwne zachowania ( od najmłodszych lat ). Chodziłam do psychologów na badania, robione miała EEG, tomografie głowy, byłam u psychiatry dziecięcego, a diagnozy konkretnej nie ma. Córka chodzi teraz do Gimnazjum, nie ma koleżanek, nikt ją nie odwiedza, ponieważ jest inna w stosunku do innych osób, jest odrzucona. Nie wiadomo z jakiego powodu smieje się w domu, w szkole na lekcji, nie umie powiedzieć dlaczego to robi, ale nie może sie powstrzymać. Nauczyciele zwracają uwagę, aby coś z tym zrobić. Syczy na lekcji jak wąz, szczeka, nigdy nie patrzy w oczy rozmówcy. Była badana, ma normę umysłową, w szkole jako tako sobie radzi. Nie ma swojego zdania, zawsze pyta i dostosowuje się do zdania innych. Dziwnych zachowań ma jeszcze wiele. Jestem terapeutą dzieci z niepełnosprawnościa umysłowa, kiedyś jeszcze jakoś ją ćwiczyłam, dużo osiągnęłam pracując z nią, ale pomału moja wiedza się kończy, nie wiem co dalej robić. Proszę o jakąś dobrą radę, myśl.

[Gość Tallulah]

a czy te zachowanie nie wskazuje przypadkiem na zachowanie autystyczne?

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Takie zachowania mogą świadczyć o zespole Aspergera, jednak wiarygodna diagnoza przez internet nie jest możliwa. Jak rozwijała się Twoja córka w okresie poniemowlęcym i przedszkolnym? Czy miała problemy z mową? Czy występowały jakieś stereotypowe zachowania? Czy obecnie są jakieś dziedziny, przedmioty, którymi córka jest wyjątkowo zainteresowana i przejawia ku nim ponadprzeciętne zdolności?
Pozdrawiam

[miranda10]

Jeden z moich synów ma wysoko funkcjonującego Aspergera. Był bardzo absorbujacym dzieckiem. Nie spał, płakał nocami. Nie siadał o czasie, nie raczkował.
Od dziecka miał konkretne zainteresowania. Jego konik to geografia, fizyka i astronomia. Jego wiedza w tych dziedzinach była zawsze szokująca. "Zanudzał" swoimi zainteresowaniami wszystkich i zupełnie nie odczytywał niewerbalnych informacji o znudzeniu słuchaczy.
Zawsze było tak, że bywał wybitny w tym co go interesowało i kompletnie niezorientowany w tematach go nie interesujących.
W czasach, gdy był dzieckiem nikt nie zdiagnozował jego zaburzenia, bo nie było takiej wiedzy. Może to i dobrze, bo gdyby miał postawioną diagnozę to i ja, matka bym odpuściła. A tak to traktowałam to jak lenistwo i goniłam do nauki. Zdał maturę i skończył studia, fizykę. Jest "odjechanym" naukowcem, pracuje na uczelni. Watpię, żeby ułożył sobie życie osobiste, ale realizuje się naukowo.
Wszyscy uważaja go za dziwaka, bo nim jest bez dwóch zdań.
Dopiero niedawno jeden ze znajomych psychiatrów podrzucił diagnozę Aspergera. Wszystko pasuje....

[aneta8]

Moja córka jak była mała (około 1 roku ) potrafiła 2,3 godziny sama się bawić w łóżeczku. Nie potrzebowała nikogo, tylko ona i zabawki. Lubiła rytuały, lubiła się powtarzać w różnych sytuacjach. Obecnie uczy się jako tako, ale pięknie rysuje, szybko uczy się tekstów na pamięć, od zawsze bardzo dobrze pisze dyktanda,wypracowania. Przedmioty ścisłe, niestety koszmar. Nie jest zdiagnozowana, że może mieć Aspergera,ale zaczynam poważnie o tym myśleć.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam,
Poszukaj dobrego psychologa lub psychiatry dziecięcego, gdyż bez pewnej diagnozy trudno Ci będzie we właściwy sposób wspierać rozwój Twojej córki.
Wspomniałaś, że chodziłaś z nią do psychologa i psychiatry - nie mieli żadnych podejrzeń, nie sugerowali żadnego zaburzenia?
Pozdrawiam