Czy myśli samobójcze mijają?

[Gość Lilli]

Czy to jest w ogóle możliwe? W podstawówce próbowałam popełnić 2 razy samobójstwo, jak widać nie udało mi się nawet to. teraz mam 28 lat i coraz bardziej nasila się marzenie o śmierci. Męczy mnie już to, bo kurcze chcę żyć. Mam dla kogo. Leczę się od zawsze u psychologów, psychiatrów. biorę leki, ale to mija tylko na chwilę. Wiem,że moje problemy związane są z dzieciństwem,ale nie potrafię się od tego uwolnić. Ogólnie nie mam nikogo kto by rozumiał mój problem ... jedynie komputer mi pozostaje ....

[Gość Mala__Mi]

Nie wiem czy mijają bo ja ich nigdy nie miałam, ale moim zdaniem powinnaś mieć nadzieję, że kiedyś terapia przyniesie skutek i pozbędziesz się tych myśli. Wierz w to, przecie nie możesz się poddać bo masz dla kogo walczyć.

[Gość Lilli]

Dziękuję za miłe słowa. Walczę, z całych sił. Ale każdego ranka jadąc do pracy mam ochotę nadepnąć na gaz i rozbić się o drzewo, a to nie jest normalne. Walczę, ale czuję się już zmęczona tą walką.

[Gość ewelkaaaa]

też mam mysli samobójcze..;/ jednakże nie miałabym odwagi tego zrobić, chociaż... jakby jakiś lekki sposób znaleźć na to... pozostaje jedno "ale" - czy aby na drugim świecie czeka nas wówczas lepsze życie... bo to budzi wiele kontrowersji. I to mnie tak hamuje przed tym krokiem.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Lilli, a w jakim nurcie były terapie, w których uczestniczyłaś?
Pozdrawiam

[Dymka]

Mieliście kiedyś myśli samobójcze?
Może próby samobójcze?
Ja osobiście kiedyś takie myśli miałam ale naszczęście wszystko już jest dobrze.A jak u was? :)

[Asia3]

Dymka.
Ja mam praktycznie cały czas myśli samobójcze. Raz są słabsze, a raz mocniejsze tak jak teraz. Co najgorsze na początku grudnia zakończyła terapię bo niby było dobrze. Na razie próbuje sama sobie radzić, zobaczymy co z tego wyjdzie.

[Bogu Miły]

Mam, non stop je mam. 2 lata temu to miało być rozwiązanie całej tej chorej sytuacji, w której byłem. Wiedziałem, które drzewo będzie tym "moim", co napiszę w liście pożegnalnym do rodziców i jaką koszulę mają mi założyć do trumny.

Sytuacja się zmieniła, ja po wszystkim poszedłem do psychologa, żeby przegnać te wszystkie demony i na dłuższy czas miałem to z głowy. Tylko teraz, pomimo tego, że z większością problemów radzę sobie już sam i walczę z całym światem jak lew, mam czasami tak, że kiedy stoję na balkonie (mieszkam na 9. piętrze), to zastanawiam się jakby to było, gdybym po prostu skoczył. I nie traktuję tego jako lekarstwa na paskudną sytuację w pracy, problemy sercowe, tylko... no właśnie. Ciekawość?

Też tak macie? Ja albo chcę skakać albo nażreć się czegoś i już nigdy nie wstać. To wygląda trochę tak, jakbym szukał swojego sposobu idealnego na pożegnanie się z życiem, chociaż nawet lubię to, jak jest i kim jestem.

Skąd to w ogóle w mojej głowie?