Jak pogodzić się ze śmiercią taty?

[angela1997]

Mam 15 lat. chodzę do III klasy Gimnazjum, jestem bardzo dobrą uczennicą, zdawałoby się, że niczego mi nie brakuje, ale tak naprawdę choć minęło już 2,5 roku w środku nie mogę wciąż pogodzić się ze śmiercią taty...
Proszę niech ktoś mnie wysłucha i powie mi dalej czy moje życie ma dalszy sens.

[angela1997]

Od śmierci taty z nikim nie rozmawiałam o wydarzeniach z tamtego dnia. Wciąż jestem z tym sama, a mama przeżywa stratę na swój sposób i nie chcę jej mówić co czuje. Nie mam osoby z którą mogłabym o tym porozmawiać jestem z tym sama. Tata 2,5 roku temu popełnił samobójstwo - powiesił się w piwnicy. Pamiętam wszystko jakby to było wczoraj. Ale to co było potem tego nie zapomnę do końca życia. Sama śmierć mojego taty była wstrząsającym wydarzeniem w naszej rodzinie, potem wizyta prokuratora, następnie tydzień po pogrzebie okazało się że tata miał 100000 tys. długów w bankach, mieliśmy sprawę spadkową, mama przyjęła na siebie długi, groziła nam utrata mieszkania a na koniec mieliśmy wizytę komornika. To za wiele jak dla mnie, ale jakoś wszystko się ułożyło. Jednak pomimo to nie wiem czy w dorosłym życiu odnajdę się i zaakceptuję tą sytuację.

[eeeh..]

Witaj Angela ....przeczytalam twoją historię i jestem wstrząśnieta,i pełna podziwu dla Ciebie,mimo że dotknęła Cię taka tragedia to potrafiłaś odnależć się w życiu,może nie końca ale nie jeden dorosły nie udzwignąby takiego bagazu doświadczeń....Wiesz myślę ze jednak powinnaś porozmawiać z mamą o tym co się stało,może mama też chciałaby porozmawiać z Tobą tylko nie wie czy Ty tego chcesz.Taką traumę najlepiej przeżywać razem,nawet teraz po takim czasie warto zacząć rozmawiać,jeśli masz taką potrzebę.Dobrze byłoby gdybyś poszła z mamą do psychologa,myślę ze przy wsparciu mamy i terapii mogłabyś z nadzieją patrzeć w przyszłość.Angela bardzo Ci współczuję i mocno przytulam....

[angela1997]

dziękuję ci ehhh.. za słowa pocieszenia i otuchy sama nieraz myślałam o tym aby skorzystać z pomocy psychologa. Nie raz myślałam o samobójstwie, miałam także zaburzenia depresyjne. Fakt wszyscy których znam mówią że jestem silna i że pomimo tego co mnie spotkało jakoś się trzymam. Czasem kiedy czuję że wszystko zaczyna się już dobrze układać to kiedy jestem sama w domu często myślę o tym co by było gdyby tata żył..

[Weronika postanawia...]

angela porozmawiaj z mamą, zgadzam się z eeeh.. , taka szczera rozmowa dobrze wam zrobi, nie można takich rzeczy dusić w sobie, przytul ją mocno i powiedz że bardzo kochasz, żeby wiedziała, że ma w Tobie oparcie, a Ty w niej. Podziwiam Cię bardzo. Życzę Ci wszystkiego dobrego, trzymaj się! pozdrawiam cieplutko

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Angela ja również uważam, że powinnyście rozmawiać z mamą, o tym co się wydarzyło. Piszesz, że jesteś silną osobą, ale warto mieć możliwość wyrzucenia z siebie wszystkich emocji, przepracowania wszystkich myśli i doświadczeń, tak aby w przyszłości nie wracały one do Ciebie.
Pozdrawiam