Lęki z towarzyszącą agresją i niespokojny sen

[fire4]

Od początku wakacji czuję się osłabiona, mam problemy z zasypianiem, co chwila budzę się w nocy, a potem cały czas jestem wyczerpana psychicznie i fizycznie i nie mam siły żeby cokolwiek zrobić. Ciężko mi się zabrać nawet za czytanie książki. Do tego dochodzą ciągłe infekcje, a ostatnio dostałam okres dużo wcześniej niż powinnam. Poza tym mam często napady lęków i ciągłe „coś” ( nie wiem, jak to „coś” określić, ale to wygląda tak, że jak o czymś przykrym pomyśle, to mam takie jakby drgawki w brzuchu, właśnie nie skurcze, tylko tak jakby podskakuję). Mam natrętne myśli, których nie umiem się pozbyć, a w czasie napadu lękowego mam ochotę uciekać. Jak nie mam możliwości uciec i biegać, to robię inne rzeczy np. krzyczę, gryzę różne przedmioty, ślinię się, kaleczę. A gdy muszę wtedy rozmawiać z kimś, to mam problem z mówieniem i czuję wobec tej osoby agresję, ale z drugiej strony zazwyczaj cieszę się, że ta osoba jest obok. Chociaż nie wykonuję jej poleceń, jak np każe mi usiąść. I mam stwierdzoną insulinooporność , ostatnio sporo schudłam, nie mam apetytu, a jak coś zjem, to mam ochotę to zwymiotować. To się dzieje właściwie tylko w domu, bo jak jestem kilka dni poza domem to jest wszystko w pożądku.
Moje problemy tego typu właściwie zaczeły się już dawno, ze 3 lata temu, ale teraz się nasiliły. Nie wiem, co z tym zrobić, już jestem tym zmęczona i chciałabym móc normalnie funkcjonować. We wrześniu idę do szkoły (2liceum) i boję się, że nie będę w stanie się uczyć. Na szczęście w roku szkolnym nie będę mieszkać w domu.
Proszę, pomóżcie mi. Będę wdzięczna i z góry dziękuję za pomoc.
Fire4

[Gość ajaaajp]

Popros rodzicow zeby zabrali Cie do psychologa, masz jakies zaburzenia i on pomoze Ci wyjasnic czy ma to podloze psychiczne, ja mysle ze to najlepszy sposob. Musi to ocenic fachowiec!

[fire4]

a miał ktoś może podobne objawy? albo zna kogoś takiego?

[Znikajaca]

ja miałam podobne objawy- to jest nerwica lękowa.

Leczę ją antydepresantami tak samo jak depresje

[fire4]

Znikajaca,
dzięki za odpowiedź, trochę mnie pocieszyłaś, przynajmniej wiem że nie jestem z tym sama, chociaż to naprawdę przykra dolegliwość
jak długo się już leczysz? są jakieś efekty? Do jakiego lekarza poszłaś?

[Znikajaca]

Leki pomogły- biorę Fevarin a na noc Trittico. W ogóle nie mam już tych napadów lęku.

Ja od maja tego roku leczę się u psychiatry

[Gość pomocna dłoń]

witam,
przede wszystkim musisz wiedzieć, że nie wolno Ci zażywać żadnych leków bez konsultacji ze specjalistą! a do psychologa powinnaś wybrać się koniecznie! sama nie poradzisz sobie z obecną sytuacją, a psycholog na pewno Ci pomoże i ewentualnie pokieruje do konkretnego lekarza.
na końcu napisałaś, że "na szczęście w roku szkolnym nie będziesz mieszkać w domu", co wskazuje na to, że z rodzicami nie układa Ci się najlepiej. jeśli tak jest, albo wstydzisz się powiedzieć o tym rodzicom,poproś o pomoc inną osobę, której ufasz. nie powinnaś być teraz sama!
musisz pozwolić sobie pomóc osobom kompetentnym!
Trzymam za Ciebie kciuki!

[fire4]

dzięki za wsparcie. bardzo chciałabym wybrnąć z tej całej sytuacji, zastanawiam się tylko czy da się to wszystko załatwić bez wiedzy rodziców. poprostu nie chcę ich martwic, na pewno bardzo by się zdenerwowali gdyby się dowiedzieli, że mam takie problemy. jestem niepełnoletnia i przez to nawet nie wiem do kogo się najpierw zgłosić. od czego zacząć

[Znikajaca]

a moim zdaniem najlepiej byłoby najpierw pójść do internisty żeby wykluczyć jakieś fizyczne choroby, powiedzieć mu jakie masz objawy i wtedy Cię gdzieś skieruje .
A psycholog to nie lekarz, nie wiem w jaki sposób by Ci rozmową pomógł z takimi strasznymi objawami

[fire4]

ok, wiem,że może zadaję dziwne pytania, ale czy da się pójść do lekarza pierwszego kontaktu bez wiedzy rodziców? czy oni muszą osobę niepełnoletnią jakoś zarejestrować?

[Gość pomocna dłoń]

Znikająca,zgadzam się z Tobą,ze koleżanka potrzebuje pomocy internisty! Ale psychologa również! Lekarz leczy ciało a psycholog duszę!
Fire4, Twój problem jest poważny,dlatego spróbuj spokojnie porozmawiać z rodzicami o tym,co przeżywasz. Na pewno wspólnie znajdziecie rozwiązanie. Psycholog natomiast jest po to,by wysłuchać,zrozumieć,pomóc Ci w zrozumieniu tego,co się z Tobą dzieje i przede
wszystkim nie będzie
Cię krytykować.

[Znikajaca]

wiem że można pójść do takiego lekarza bez wiedzy rodziców bo jeszcze gdy ja byłam niepełnoletnia to sama chodziłam do przychodni gdy było coś ze mną nie tak i sama dostawałam receptę i lekarz nic nie pytał czy moja matka lub babcia wiedzą o tym.

a jeśli poszłabyś prywatnie to tym bardziej dobrze bo taki lekarz nie ma żadnej wiedzy kim są Twoi rodzice, nie ma ich namiarów itp..

[fire4]

ok, życzcie mi powodzenia, od września biorę sprawy w swoje ręce. jak mi się coś uda załatwić, to mogę tu napisać, może komuś się to kiedyś przyda. dziękuję za pomoc i Wam również życzę... najlepiej tego, żebyście mieli jak najmniej problemów.

[Gość pomocna dłoń]

Najlepiej nie czekaj do września,tylko idź jutro do lekarza ogólnego! Niech skieruje Cie na badania krwi i m.in.zleci zbadanie hormonów tarczycy. Wiem,że mogą być powodem nagłego chudnięcia.
Powodzenia!
Ps.niewarto ukrywać kłopotów przed rodzicami,oni są po to,by dawać wsparcie!no chyba,że sami są przyczyną tych kłopotów,to już inna sprawa...

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Fire4, skorzystaj z porad Przedmówców i na początku wykonaj podstawowe badania (krew, hormony itp.). Problemy ze snem, spadek odporności oraz zaburzenia miesiączkowania mogą mieć zarówno przyczyny somatyczne jak i psychogenne.
Jeśli te badania nic nie wykażą idź do psychologa (jest on zobowiązany do utrzymania tajemnicy zawodowej również w stosunku do osób niepełnoletnich) lub psychiatry.
Moim zdaniem to o czym napisałaś może sugerować zaburzenia nerwicowe. Jednak stawianie diagnozy przez internet byłoby nadużyciem z mojej strony, dlatego nie zwlekaj i wybierz się do specjalisty.
Pozdrawiam

[fire4]

może kogoś to zainteresuje. niestety, nie udało mi się na razie wybrać do lekarza. moi rodzice uważają, że nie ma potrzeby robić badań krwi. wiem, że to jest niebezpieczne, i nie powinnam tego robić, ale biorę xanax, który znalazłam w domu. bez niczyjej wiedzy, już trzeci dzień. i pomaga, wróciła ochota do życia. dla własnego dobra jednak na początku września (tylko do tego czasu starczy mi tabletek) biegnę do poradni psychologicznej i psychiatry. jestem dobrej myśli

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Fire,
Lek, który bierzesz należy do grupy benzodiazepin. Ingeruje on dosyć silne w działanie ośrodkowego układu nerwowego, dlatego MUSI być przyjmowany pod nadzorem lekarza.
Może się również zdarzyć, że gdy przestaniesz go brać objawy, które występują u Ciebie się nasilą - jest to tak zwane zjawisko "odbicia". Dlatego przestań go brać i idź już teraz do lekarza - nie czekaj do września.
Pozdrawiam