Problem egzystencjalny, 29 lat

[meduza4321]

Dzień dobry,

mam 29 lat i od dłuższego czasu, ok 3 lata
czuję się stary i wypalony życiem, nie chodzi tu o taką typową depresję tylko o spadek siły mięśni, do wszystkiego muszę się zmuszać, nie mam siły pracować (nie pracuję  już 3 lata). Wcześniej byłem bardzo energiczny i zawsze robiłem więcej niż przeciętny człowiek, odnosiłem sukcesy. Zawsze miałem formę i energię. 
    Dziś mimo podejmowania prób aktywności czuję się ciągle sflaczały i spowolniony. Wszystko stawia większy opór. Czuję że to nie to samo jak miałem 18-20 lat, ta energia gdzieś uciekła. Przez to zamartwiam się zamiast działać , rozmyślam o egzystencji i o upływającym czasie i zastanawiam się ile jeszcze czasu mi zostało. 
 Wyniki badań mam w normie a także psychiatra nic za bardzo nie doradził, nie przepisano mi antydepresantu.
Czy to normalne że człowiek w wieku ok 30 lat czuje się w ten sposób ?  Proszę o odpowiedź i pozdrawiam serdecznie. 

[luukas]

No cóż...dziwne że specjalista nic nie powiedział, więc ja spróbuję. 

No więc wg mnie masz problem z ruminacjami, czyli przeżuwaniem myśli. Poczytaj trochę o tym terminie. Im więcej czasu spędzasz na ruminowaniu tym mniej masz energii a twój mózg zmierza w stronę depresji. Samo to że nie pracujesz od 3 lat pogarsza ta sytuacje. 

Edytowane 12 Września 2023 przez luukas

[Javiolla]

W dniu 12.09.2023 o 08:27, meduza4321 napisał(a):

Wyniki badań mam w normie a także psychiatra nic za bardzo nie doradził, nie przepisano mi antydepresantu.

Jakie wyniki? Bo jeśli robiłeś tylko OB i morfologie, to zdecydowanie za mało by powiedzieć, że w normie. Być moze psychiatra nie zauważył u Ciebie objawów depresji, ale żeby nic nie doradzić? Eh ci lekarze...

Napisz najpierw jakie badania robiłeś, to doradzę moze jeszcze na co się zbadać. 

W dniu 12.09.2023 o 08:27, meduza4321 napisał(a):

Czy to normalne że człowiek w wieku ok 30 lat czuje się w ten sposób ?

Uważam, że to nie jest normalne w tym wieku. 

[piekłomężczyzn]

a co to dziwnego u mężczyzny? przecież my od młodego wieku mamy myślec już o robocie, a roboty męskie nie sa takie, że siedzi sie przy biurku, do tego robota, bo trudno to nazwać pracą zabiera nam najlepsze lata życia, mamy jak woły pracować na rodzine, albo żeby sie przypodobac kobietom, a od 'życia' jak kobiety nic nie dostajemy.