Jak mogę poradzić sobie z samotnością?

[Gość h...0]

Od jakiegoś czasu czuje się coraz gorzej. Mam 16 lat, i przez ostatni wszystko zaczęło się pogarszać. Zawsze byłam dość samotna ale nie odczuwałam tego tak jak teraz, mam jedną przyjaciółkę i to mi wystarczało ale teraz za każdym razem jak mówi że nie może się spotkać, wyjdź stąd, nie masz nic do gadania to po prostu chce mi się płakać. Ona mówi to dla żartu i kiedyś to rozumiałam. Chciałabym z nią szczerze porozmawiać ale wiem że nie zrozumiałaby mnie i nie winie jej za to. Od jakiegoś czasu ukrywam dużo rzeczy, bo po prostu panicznie boje się z komuś o tym powiedzieć, nawet jej chociaż wiem że nikomu by nie powiedziała. W domu też czuje się coraz gorzej, choć już zawsze było źle. Przezwiska, nikt mnie nigdy nie szanował, szczególnie ojciec. Jak ma dobry humor to można z nim porozmawiać ale jak nie to bez kija nie podchodź Nie można z nim porozmawiać, ciągle tylko ma o coś pretensje krzyczy o byle co, poprawka on wrzeszczy, wszystko ma być tak jak on chce, jak coś jest nie pomyśli to wszyscy są na celowniku. Dosłownie nie wiem co mam zrobić. Jestem bardzo wrażliwa i po prostu tego nie wytrzymuje, przez co 1-2 razy dziennie muszę wylać swoje emocje przez płacz pod prysznicem albo w łóżku. Nie chce żeby ludzie się nade mną użalali, ale ja nie jestem typem ekstrawertyka. Jestem typowym introwertykiem ale nie chce czuć się samotna. Wystarczy mi jedna osoba z którą mogę szczerze porozmawiać i która mnie zrozumie, ale jej nie mam. Po prostu czuje że nie daje sobie rady i zaraz nie wytrzymam, zdarza się że mam myśli samobójcze, bo dla mnie to wszysko już nie ma sensu. Tak naprawdę nie ma nic co by mnie trzymało na tym tym świecie. Jedyną moją nadzieją jest myśl o wyprowadzce z toksycznego domu, bo to co tutaj napisałam to zaledwie mały odłamek. Tak strasznie nienawidzę dni wolnych, bo one nigdy nie obchodzą się bez krzyków np. weekendów. Nikt mi nie ufa, i niezapominają mi tego ciągle wypominać. Czuje że moja psychika siada a odskocznią są motywacyjne filmiki w internecie ale nie mogę ich zbyt oglądać bo ,,ciągle siedzę na telefonie, nic nie robię, nic nie osiągnę, skończę na kasie w biedronce nikt mnie nie pokocha i nigdy nie zdajde męża. Problem w tym że ja naprawdę chciałabym być szczęśliwa z samą sobą ale nie mogę przez komentarze typy nie jedz bo będziesz gruba, będziesz wyglądać jak twoja matka. Jedyna co jestem pewna to że moja rodzina jest toksyczna i nie dam sobie wmówić inaczej. Z drugiej strony nie mam jak zarobić głównie przez pandemię, chciałabym i obszukałam pół internetu ale to nikt nie odpisał, to było jakieś podejrzane i się bałam, do tego potrzebowałam znajomych itp itd. Więc tak to wygląda i zaraz sobie nie poradze.

[Gość Loraine]

Jeżlei masz myśli samobójcze to powinnaś udac sie do psychologa na terapię. Nie olewaj tego. Obecnie duzo osób w różnym wieku ze wzgledu na pandemię tak sie czuje. ty jesteś introwertykiem ale mimo wszystko nie masz tej jednej osoby z którą mgłabyś pogadać. Ojciec jest jaki jest. Potrzebujesz terapii aby mówić ustalić na teraz i na przyszłość co jest dla ciebie dobre i co możesz robić aby się ze sobą dobrze czuć, aby myśleć o sobie pozytywnie i aby znaleść coś co daje ci radość. Psycholog na terapii powinien pomóc ci z samoakceptacją i uweirzeniem w siebie. Pamietaj że nie uszczęśliwisz wszystkich i jak jeden powie że jesteś za gruba to drugi powie że jesteś za chuda. Znajdź złoty środek dla siebie a nie dla innych i pokochaj siebie taką jaka jesteś, ludzie zawsze gadają i beda gadac co im się podoba. Pracuj nad poczuciem wartości, nad tym co jest twoimi mocnymi stronami charakteru. Polub siebie i bycie ze sobą a spotkasz w życiu ludzi którzy też cię polubią i zaakceptują, pokochają. Pzdr