Zazdrość w związku

[Kamilato]

Witam,

Mam spory problem, miałam go od początku będąc w każdym związku, notorycznie sprawdzam wiadomości partnera, nawet z przeszłości aby upewnić się czy w tamtym związku był w porządku. Wystarczy mi jedno spojrzenie, jeden gest czy słowo aby mój humor zmienił się o 180 stopni, męczy mnie to bardzo. Ciągle myśle o tym jakbym miała jakąś paranoje. Nie radzę sobie z własnymi emocjami. Ostatnio miałam sytuacje, ze zrobiłam niespodziankę i przyszłam niezapowiedzianie do mojego chłopaka, ale okazało się, że go nie było bo był u kolegi. Normalna osoba powiedziałaby ‚ ok w porządku’ a ja zareagowałam wielkim płaczem czułam się zraniona, przelałam jednocześnie złe emocje na mojego chłopaka mówiąc mu, że nie potrafi usiedzieć w domu. Miałam myśli, że nie chce takiego faceta, po co mi ktoś taki. Takich sytuacji jest wiele i jak patrzę na to z boku wydaje mi się, że zdrowe osoby się tak nie zachowują. Raz czuje się bardzo atrakcyjną kobietą, a jednego dnia czuje się jak nikt, ale więcej jest tych dni gdzie czuje się bardzo źle ze sobą. Czy mogę mieć coś z głową? 

[laurette]

Ja dostrzegam w tej wypowiedzi to ze mozesz byc mocno rozchwiana i przewrażliwiona.

Nie znajdziesz na dobre nikogo ktory by to zniósł. Nikt normalny nie zniesie takiej emocjonalnej huśtawki. Przeciez chlopak mial prawo isc do kolegi,zwlaszcza ze sie nie umowiliscie wiec dysponował czasem. 

To sprawdzanie partnera...po co ci to? Zeby jeszcze mial potem pretensje ze grzebiesz mu w przeszłosci? Liczy sie to jak sie zachowuje w waszym związku. Przeszłosc zostaw.

Moze warto isc do psychologa i to skonsultować? On by to ocenił od strony psychiki. 

[Gość ka-wa]

Dobrze, że chociaż zdajesz sobie sprawę że swojej chorobliwej zazdrości i chcesz to zmienić. 

Po diagnozę zwróć się do psychiatry, on zaleci odpowiednią terapię, z jakim skutkiem, nie wiem, ale musisz spróbować, bo nie da się tak żyć. 

[Gość Żonka super]

Pewnie twoja uroda jest wysoce dyskusyjna i obawiasz się atrakcyjniejszych samic w swoim otoczeniu

[Yonka1717]

Chorobliwa zazdrość jest na ogół związana z niskim poczuciem własnej wartości. Obawiam się, że bez długiej terapii nie poradzisz sobie sama. Czytałam też, że wyjście z takiej obsesji jest bardzo trudne, bo po prostu nie staniesz się innym człowiekiem niż ten, którym jesteś. Terapia może poprawić Twoje postrzeganie samej siebie, ale nad chęcią kontrolowania partnera, a także nad atakami złości z powodu zazdrości będziesz musiała walczyć samodzielnie. Terapia pomaga, pokazuje to, czego człowiek nie dostrzega, wskazuje drogę, ale ciężka pracę trzeba "odwalić" osobiście. 

Laurette ma rację żaden facet z Tobą nie wytrzyma, więc zanim zdecydujesz się na podjęcie terapii, zacznij już teraz pracować nad sobą. Może postaraj się panować nad złością i nie przelewaj jej na chłopaka. Jeśli już tracisz humor, to odizoluj się i nie pokazuj się w takim wydaniu. Postaraj się też walczyć z natrętnymi myślami dotyczącymi wyimaginowanej zdrady, odpędzaj je od siebie, przekonuj samą siebie, że ponosi Cię wyobraźnia, myśl o czymś innym.

Powstrzymanie się od sięgnięcia po telefon chłopaka w celu szukania w nim sensacji, też zależy od Twojej silnej woli. Od czegoś powinnaś zacząć, bo nawet terapeuta nie odczaruje Cię czarodziejską różdżką bez Twojego udziału.

[Gość Kamilato]

19 godzin temu, Gość Żonka super napisał:

Pewnie twoja uroda jest wysoce dyskusyjna i obawiasz się atrakcyjniejszych samic w swoim otoczeniu

Ogólnie bardzo się podobam facetom ale ciagle chciałabym być lepsza, mimo że wiele osób mówi mi bezinteresownie ‚ ładna’ to i tak tego nie nie czuje, wydaje mi się, że to przez moje dzieciństwo jak byłam mała dzieci się nade mną znęcały wyzywały i nigdy przez to nie odbudowałam własnej wartości, dużo osób mówi mi jest piękna jak możesz czuć się jak gówno, ale to siedzi w środku głęboko w człowieku, nieważne co usłyszysz, ważne co czujesz i co zostało Ci wmówione w przeszłości... 

[Javiolla]

“Zazdrość jest przebraniem dla niepewności i lęku, dla bolesnego, skrywanego nawet przed sobą przeświadczenia, że nie zasługujemy na miłość drugiej osoby.

Jeżeli nie mam wystarczająco wysokiego poczucia wartości i ważności, to ciągle się boję, że mój partner odkryje, jaki jestem naprawdę, i odejdzie. W związku z tym do czego dążę? Żeby ograniczyć jego wolność. Żeby go przypisać do siebie, mieć nad nim władzę.
Ktoś, kto nie wierzy, że można go kochać takiego, jaki jest, dąży do kontroli.
Władza jest substytutem miłości, ale nie pozwala tak jak ona ludziom rosnąć.

Egoizm nie polega na tym, że się żyje, jak chce, lecz na żądaniu od innych, by żyli tak, jak my chcemy.”