Jak żyć z niepijącym alkoholikiem?

[MandarynkaM]

Nie mam siły się rozpisywać, powiem krótko. Mąż pił, jak pił ja strasznie cierpiałam i starałam się mu pomóc. Kiedy trzezwiał miał wyrzuty sumienia i był bardzo czuły i miły. Zawsze myślałam, że jak przestanie pić nasze życie będzie piękne. Teraz, kiedy nie pije stał się innym człowiekiem. Myślący tylko o sobie, nie okazujacym mi uczuć, wybuchajacym z byle powodu. Jego nastroje zmieniają się jak u kobiety w ciąży. Nie mam już siły. Czy ktoś z was wie jak sobie radzić w takiej sytuacji? Co robić?

[kikunia55]

Sytuacja jak widac dla Was obojga nowa. Czyli trochę trzeba ją wziąć na przeczekanie. Skoro on cierpi, ze odłączył się od alkoholu, pewnie tylko o nim mysli od rana do wieczora to chodzi zły i nieżyczliwy swiatu, bo dał sobie słowo, ze nie wezmie alkoholu do ust a tylko on go wyraznie odpręzał. On jakby nie widzi Ciebie, Twoich potrzeb, bo na razie ciągle widzi tylko siebie i cierpi, bo nie moze sobie łyknąc. To są pewnie po prostu biochemiczne przemiany w jego organizmie i trzeba mu dac czas. Tyle, ze mozna brac sprawę na przeczekanie, ale nie mozna nie stawiac zdecydowanych granic, zdecydowanego "nie" jak próbuje Cię obrażac czy totalnie nie liczyć się z Tobą.

Zawsze tak mamy, ze wydaje nam się, ze jak zniknie głowny problem to życie będzie sielanką. Ja kiedyś myslałam, ze wiecznie z męzem się kłocimy o pieniądze, bo bylismy na dorobku i ciągle na wszystko było mało. Az któregos pięknego dnia odkryłam, ze na szczęscie braki finansowe to juz chyba nie jest taki wielki problem a my dalej się kłocimy. Kłocilismy się, bo jednak kazde z nas mialo swoje poglądy na daną sytuację a nie az tak zgodne i pogodne charaktery. Czyli jakby problem nie był w braku kasy lub jej dostatku tylko w naszych umiejętnisciach negocjacyjnych, w umiejętnosci oceniania, czy dana sprawa jest wogóle godna kruszenia kopii. Samo życie.

[MandarynkaM]

Dziękuję za odpowiedź. Ale ile czasu trzeba? Już 2 lata to tak trwa.

[jung]

Watpie,ze cos sie zmieni bez pomocy z zewnatrz(terapia,grupy pomocowe AA).To sie nazywa suche picie.Lata tlumienia uczuc,emocji,nie rozwiazywanie problemow, bez ukierunkowanego rozwoju same sie nie naprawia.Czekanie nic nie da.Bez wiedzy jak sobie radzic z rzeczywistoscia bez tlumienia uzywkami bedzie sie przenosic na inne sfery w psychice(przestal ssac palca a zaczal palic).U nalogowcow tworza sie schematy myslenia,dzialania polegajace na mysleniu magiczno-zyczeniowym,minimalizowaniu i innych majacych na celu oszukiwac samego siebie, do tego stopnia ,ze nic, nikt nie jest w stanie ich przekonac.Nie ma moim zdaniem innej mozliwosci jak terapia.

[Gość Psychoaktyw]

A skąd pewność że te zachowania są spowodowane abstynencją alkoholową ?
A czy przed ślubem spożywał alkohol i po , raczej napewno . Piszesz że cierpiałaś , obecnie też według ciebie nie jest najlepiej. Szczerze można się pogubić z tą horobą prawda. Powinien udać się do specjalisty psychiatry i dostać leki obniżające napiecie lęku , po drugie zastanowić czy ktoś nie naklad wam do głowy za dużo o chorobach alkoholowych co silnie zaadoptowało się w waszym życiu. Tłumacze , mąż poklucił się w tramwaju a rownanie to przez twoją chorobę alkoholową bo to podstępna sztuka.
To jest bardzo złożony temat który tak naprawdę odkrywa prawdziwą naturę , naturę z którą nie każdy chce zaakceptować a to dodatkowe obciążenie.

[Gość Psychoaktyw]

Następna strona medalu to terapie które nie są zbyt profesjonalne i rozwojowe. Dowodem na to są statystyki , odsetek ludzi dających sobie radę z utrzymaniem abstynencji to ???? Jakiś mały procent. Ogólnie w swerze modernizacji kondycji psychicznej jesteśmy w miejscu. Dlatego warto akceptować wszystko co jest nawet minimalnie lepsze w zachowaniu.