Różne twarze

[Gość Arekk5]

Witam,
Mam pewien kłopot ze sobą - chyba mam kilka twarzy i nie mogę sobie z tym poradzić

Wśród znajomych jestem duszą towarzystwa - raczej to ja mówię a inni słuchają dodatkowo zawsze potrafię wszystkich rozbawić

Wśród rodziny/na studiach/ w pracy (tam gdzie pojawiają się obowiązki) jestem profesjonalistą - wykonuje dobrze swoje zadania/niewiele mówię/ raczej słucham

Męczące się dla mnie staje to że wśród znajomych jestem królem towarzystwa, a w pracy czy przy rodzinnym stole siedzę spokojniutki i słucham.
Obowiązki zrobione zawsze dobrze, ale doskwierające jest jak przełożony do mnie coś mówi a ja nagle robię się czerwony a i nawet czółko się przypoci.

Ktoś coś :)?

[dreamofdeception]

Jest takie japońskie przysłowie. Mówi ono o trzech twarzach człowieka. Pewnie je znasz. Pierwsza z twarzy to ta, którą pokazujemy całemu światu, druga to twarz dla przyjaciół i rodziny, a trzecia pojawia się wówczas, gdy odkrywamy tą dobroczynną stronę samotności, gdy poznajemy siebie tak naprawdę. Myślę, że nie masz się czymś martwić, człowiek się zmienia, z sekundy na sekundę, stajemy się coraz bardziej do siebie niepodobni. Ale to nie tylko Ty tak masz ;)

[kikunia55]

Dlatego jak poznajemy drugiego człowieka, to jest on dla nas bardzo interesujący jak w rożnych sytuacjach poznajemy jego różne twarze. Najbardziej przykre jest, gdy poznamy jakąś jego twarz, która mówi o cwaniactwie, nieszczerości, podlości wręcz- jeśli u Ciebie taka twarz gdzieś się bokami nie ukrywa, to nie masz się co martwić- jesteś po prostu ciekawym człowiekiem:)

[Gość smuga]

Tam gdzie bardziej się starasz to adrenalina dodaje Ci siły do działania bo chcesz dobrze wypaść, miec lepszą opinie, a w domu juz nikogo nie zaskoczysz, nie zadziwisz wiec się nie starasz, uważam że to nie jest to ze masz niejedno oblicze ale Twoje zachowanie się zmienia względem sytuacji, pozdrawiam