drgawki i jąkanie

[Gość crispell]

Od kilku miesięcy zdarzało mi się odczuwać czasem drgawki jakby z zimna ale jednak bez konkretnego powodu i nawet w cieple, głównie na rękach lub na udach takie drgawki i silne długie mrowienie. Nasiliło się na tyle że teraz odczuwam je prawie przez większość dnia cały czas. Do tego mam drgawki na twarzy czasami i mimowolne tiki nerwowe zwłaszcza kiedy mówię, od kilku tygodni zacząłem się jąkać i seplenić, mam jakby wykrzywione i ściśnięte usta jakby brak czucie w policzkach i drgawki na policzkach i ustach drętwy język zacząłem mówić bardo niewyraźnie. Co to może być, czy to nerwowe czy jakaś choroba neurologiczna? Poza tym nie mam innych objawów. Nigdy nie miałem czegoś takiego mam 34 lata to mnie przeraża, ludzie widzą jak się trzęsę, jak mi ręce drżą, jak się jąkam seplenię i nie mogę się wysłowić boję się stracić pracę. Nie chcę iść do lekarza, rodzina śmiała się że ciągle chodzę z czymś i już mi nie wierzą, mówią że jestem hipochondryk, czy to może być poważna choroba czy przejściowe od nerwicy coś?

[Gość crispell]

Nikt? Miałem nadzieję chociaż na nakierowanie przez eksperta ale widzę że odpowiada się tu głównie na pytania "zostawił mnie chłopak co mam zrobić"... no trudno...

[takietambyleco]

Przez siec trudno ocenic, co konkretnie Ci dolega. Moze to byc na tle nerwowym, a moze tez byc powazna choroba neurologiczna. Udaj sie do lekarza.

[Lena V.]

Hej.
Jak wyżej.
Wygląda to na silną nerwicę. Nie licz na postawienie diagnozy drogą internetową, bo to niemożliwe.
Osoby cierpiące na zaburzenia nerwicowe wymagają konsultacji specjalisty w celu prawidłowej diagnostyki. Musisz iść do lekarza i nie zważaj na to co mówi rodzina. Te objawy nie wyglądają dobrze, ale tak jak mówię, mogą wynikać z zaburzeń nerwicowych.
"Do zaburzeń tych zalicza się m.in. zaburzenia somatyzacyjne, zaburzenia hipochondryczne, zaburzenia autonomiczne pod postacią somatyczną, czy uporczywe bóle psychogenne. Pacjent skarży się na dolegliwości somatyczne, które mają wyraźny związek z czynnikami psychologicznymi, czego chory zwykle nie akceptuje w rozumieniu przyczyn swojego funkcjonowania i związanego z nim poziomu cierpienia"
Najczęściej pomaga już sama psychoterapia.