Silne zauroczenie w chłopaku

[Gość BoyInLuv]

Cześć wszystkim. Mam na imię Monika, obecnie mam 16 lat. Mam problem, często spotykany. :) Mój starszy brat uczęszcza ze mną do szkoły muzycznej. Chodzi na zajęcia z hip-hopu i breakdance. Ja natomiast uczęszczam na grę na pianinie (ta sama szkoła, jeden budynek). Kilka miesięcy temu gdy skończyłam zajęcia, czekałam na brata. Weszłam na salę (ich nauczyciel wie o tym, że zawsze wracam z nim do domu, jest bardzo miły, pozwala mi patrzeć na tańczącą grupę) i poczekałam na ławce. Zauważyłam chłopaka, bardzo mi się spodobał sposób w jaki się porusza. Sam wygląd również ma "niesamowity". Jest bardzo przystojny, fajnie się ubiera. Ma bardzo przyjemny wyraz twarzy, prawie zawsze widni na niej uśmiech. W następnym tygodniu ponownie musiałam czekać na brata (czekam na niego co czwartki). Ciągle się patrzyłam na "nieznajomego mi chłopaka". Zapytałam się brata jak ten chłopiec ma na imię, oraz spytałam o wiek. Jest starszy ode mnie o dwa lata, choć mogłam się tego sama domyślić. W każdy czwartek się na niego patrzę, zauroczyłam się w nim. Pod koniec lutego przyszedł do mojego brata. Bałam się wyjść ze swojego pokoju, mimo, iż w głębi serca bardzo się cieszyłam, że on u nas gości. Wyszło tak, że nawet z nim chwilę rozmawiałam. Zalewie trzy zdania, ale było to dla mnie czymś niesamowitym. Poszłam do pokoju i szczerzyłam się ze szczęścia. Dwa tygodnie temu również poszłam na salę, czekają ca brata. Tańczyli gotowy już taniec (kilka dni później mieli przegląd). W pewnym momencie tego tańca, jest coś takiego, że chłopcy łapią się za krocza...Mój wymarzony chłopak złapał się tak mocno za spodnie, że było widać praktycznie cały zarys penisa. Może to dziwne, ale strasznie mnie to "podnieciło". Od tamtego momentu wstydzę się na niego patrzeć. Choć powiedziałam bratu, że on mi się podoba, on odpowiedział mi, że nie mam sobie robić nadziei, bo mój "ideał" jest w dwuletnim związku. To mnie całkiem załamało, płaczę, nie mogę się na niczym skupić, ciągle o nim myślę, chciałabym go przytulić, dotknąć, pocałować... Może jestem dziwna, ale pragnę właśnie tego chłopaka.

[Gość ipp]

ciężki temat i pewnie wyjdę na cynika ale..

nie jesteś dziwna. a to co czujesz nie ma nic wspólnego z miłością. to co teraz czujesz, to takie zajebiście fajne zaburzenie psychiczne, które ZAWSZE mija, nie ma takiej opcji żeby to trwało wiecznie, u jednych to mija szybciej u innych wolniej. a jak już minie, znowu czujesz, że bez "tej jedynej" osoby możesz jednak żyć i nic strasznego się nie dzieje. teraz na pewno wydaje Ci się inaczej, czyli że życie bez niego może być wyłącznie smutne i bez sensu.

to co się z Tobą dzieje z jakiegoś powodu nazywa się miłością. przeżywa to prawie każdy nastolatek, (też kiedyś mnie to dopadło.. nie było lekko, tyle że mi nikt nie powiedział co to jest i jak działa)

więc wyluzuj trochę, miej świadomość, że to normalne i że to nie jest miłość. a ten chłopak nie jest ideałem, nie znam go, ale wiem, że z pewnością nim nie jest.

[Miguel1388]

może nie miłością a chemią i pożądaniem :P. Miłość to coś głębszego :). Jak przedmówca pisał w końcu to minie tylko przestań się nakręcać, bo ciągle o nim myślisz. Pewnie gdybyś bliżej poznała mogło by się okazać że jest do niczego (bo masz własne wyobrażenie tego kim on jest). A na przyszłość jak ci się ktoś spodoba, od razu sprawdź grunt czy są jakieś szanse nim się zaczniesz nakręcać.

[Gość doś.]

Musisz wyluzować , pisząc językiem młodzieżowym.My ludzie nie możemy tak reagować na każdego faceta , który nam się podoba.Sprawdzaj czy jest wolny a potem droga wolna, ale wiedząc że jest zajęty i jeszcze go nie znasz to po co się nakręcasz niepotrzebnie, myśleć o przytulaniu i miłości z kimś kogo nie znasz to mało rozsądne, żeby nie napisać dziecinne.