psychiatra próbował mnie ubezwłasnowolnić!

[Gość uzależniona1]

Środa tydz.temu czekam pół dnia do psychiatry.Wchodzę...Pani doktor proszę mi zmienić leki!Powiedziałam. W nocy oblewają mnie poty poza tym mam takie wahania nastroju że jestem nie do wytrzymania.Zmienię leki tylko w szpital. Nie pójdę tam-wybrzdąkałam.A ona do mnie; mam dość szantażu,kłamstw wobec mnie i psychologa.Ucieka pani z wizyt.To jakaś gra.Czy pani się kaleczy?Powiedziałam że chcę wyjść bo widzę że wizyta nie ma sensu.A ona do mnie;to paranooja,pani nie może wyjść z gabinetu wiem że ma pani myśli i plany.Oburzyłam się,zaprzeczyłam.Kazała mi wyjść na korytarz bo chciała konsultacji z innym lekarzem.Czekam na korytarzu,w między czasie przez gabinet przewinęła się pielęgniarka.Coś mi smierdziało.Wchodzę a ona do mnie;prosze zdjąć kurtke i usiąść.Nie -odpowiedziałam.Patrzę ona wypisuje skierowanie,obok kątem oka wyczailam napis"transport sanitarny' to chyba nie dla mnie??? Wrzasnełam.A ona do mnie;proszę usiąść wypisze tylko receptę.Znowu wrzasnełam; o nie Pani sobie jaja robi!Walczyła żeby przytrzymac mnie w gabinecie.Czułam jej plan...wybiegłam z gabinetu.Przyjechało pogotowie a do domu wysłała policję.Powiedzieli mamie Że chcę się zabić.Mama doznała szoku bo nawet nie wiedziała że się leczę.Wzięłam urlop w pracy i dzisiaj jadę do szpitala.Ona była w st.zrobić to sądownie.Nienawidze jej,nie wybacZe bo moje dzieci są chore,wymiotują,mama musi z nimi zostać.Wczoraj kamil błagał bym go nie zostawiała.Bo mamusiu serce moje jest bardzo smutne- powiedział.Wróć wiecZorem tylko opowiedzieć mi bajkę.A córeczka;nie chcę spać z babcią mamusiu,będę czekać przed snem.Ona ma dopiero 2 i pół roku.Trzymam się ale serce mi pęka.Za godzinę jadę,dzieci jeszcze śpią a moje wnętrze umiera...

[ka-wa]

Dobrze,że w końcu mama się dowiedziała,dobrze ,że pójdziesz do szpitala ,bo sama widzisz ,że inaczej się nie da,
trzymaj się:)

[Gość missmiś]

uzależniona to ty będziesz od leczenia, bo leczenie psychotropami to bardzo trudny proces i nie zawsze korzyści przeważają. Te leki potrafią wywołać np.cukrzycę, jeśli ktoś ma predyspozycje.
Już nie będę mówić, że w szpitalu mało kto się rozczula nad pacjentem a leki bywają podawane siłą albo nie takie, jak lekarz kazał "bo tamte się skończyły". Pielęgniarki bywa, że mają poczucie władzy nad człowiekiem, bo lekarz obleci rano oddział i nie ma go cały dzień. Współczuję tego szpitala.
Jedyna dobrą stroną tego pobytu jest to, że gorzej niż tam nie jest chyba nawet w więzieniu, więc człowiek nie chce tam wracać.
I jeśli nikt z personelu nie znęca się nad pacjentami to jest duże szczęście. Bo tym ludziom (pacjentom)przecież i tak nikt nie uwierzy.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj uzależniona!

To nie pierwszy Twój wpis na forum. Zdaję sobie sprawę, że trudno Ci zaakceptować sytuację, że ciężko rozstać Ci się z dziećmi, że matka była zszokowana, kiedy dowiedziała się o tym, że się leczysz. Zauważ jednak, że sama byłaś niezadowolona z dotychczasowych efektów leczenia, miałaś pesymistyczne, rezygnacyjne myśli, nie widziałaś sensu życia. Myślę, że Twoja lekarka podjęła słuszną decyzję dotyczącą hospitalizacji. Mam nadzieję, że w szpitalu będziesz miała nie tylko podawane leki, ale również zapewnioną opiekę psychoterapeutyczną. Trzymaj się! Życzę powodzenia!