Brak reakcji ojca na wiadomość o ciąży córki

[Gość Przyszla..]

Czy ktos moze mi jeszcze cos doradzic?;)

[InnyInna]

Tak, ale nie w tej chwili. Na razie :-)

[Gość Przyszla..]

Nie rozumiem?

[Gość Poraka]

Innainny bawi cie to? Robienie sobie jaj z czyjis problemow??

[ka-wa]

Pewnie Inny... nie miał czasu na wpis,ale w takiej sytuacji lepiej nic nie pisać.

[Gość taak]

~Przyszla...

Dziekuje.Jak sie zachowac w czasie takich zaczepek?co odpowiedziec?ze nie zycze sobie slyszec takich konentarzy? Dzwonie do domu raz na tydz.takze zaprzestanie dzwonienia tez nie wchodzi w rachube.

Mozesz na zaczepki odpowiadac radoscia ktora plynie z Ciebie ze za chwile zostaniesz matka .Mow duzo o milosci jaka masz do swojego jeszcze nienarodzonej coreczki .Tak jakby zadna zaczepka do dosiegala Twojego serca .Zmieniaj temat ,opowiadaj jak fajnie sie czujesz w tym stanie .....generalnie zagadaj mame jesli bedzie prawila Ci takie niemile rzeczy.....

Przyszla....rodzicow sobie nie wybieramy ,mamy takich a nie innych i to nie jest nasza wina ze sa tacy jacy sa ...Nie mozna ich usprawiedliwiac ale mozna starac sie Ich zrozumiec A to zupelnie co innego.
Musimy pamietac o tym ze rodzice kiedys odejda ,taka kolej rzeczy i tez dlatego warto miec z Nimi dobry kontakt ,mimo ze Ich zachowanie nie jest takie ,jakiego bysmy sobie zyczyli.
Znam ludzi ktorzy do rodzicow zywili niechec do konca Ich zycia a potem gdy juz odeszli zalowali ze tak bylo ........Mysle ze bardzo dobrze ze utrzymujesz kontakt z rodzicami i rob to dalej ,tylko staraj sie nie brac do serca tego co mowia.....nie zapominaj ze Twoje negatywne emocje wplywaja na dziecko a One w tej chwili jest najwazniejsze i juz teraz potrzebuje usmiechnietej mamy.......;-)

[InnyInna]

Brak czasu :-(((

[InnyInna]

Witaj ponownie.
Jesteś już dorosłą osobą i za chwile sama zostaniesz mamą. Najwyższa więc pora, żeby odizolować się od braku uczuć ze strony rodziców i żyć swoim życiem.
Powinno być inaczej. Rodzice, bez względu na wiek powinni być swego rodzaju ostoją dla dzieci i na pewno wsparciem. W ten sposób sami mogą tego samego spodziewać się od dzieci. Nie stało się tak w Twoim przypadku i w przypadku bardzo wielu innych osób. Smutna prawda jest taka, że tego nie da się już odzyskać i jedyne, co można zrobić to przejść nad tym do własnego życia.
Ciągle zastanawiasz się dlaczego Twoja mama zachowuje się w ten sposób, dlaczego mówi do Ciebie takie rzeczy. Odpowiedź jest prosta - ona nie liczy się z Twoim zdaniem i Twoimi potrzebami bo w jej opinii to ona sama jest najbardziej poszkodowaną osobą i to ona właśnie oczekuje, że Ty będziesz spełniać jej potrzeby. Dlaczego tak jest nie będę wnikał bo to długa opowieść i znowu będę musiał się z kimś kłócić.
Jedyny sposób, żeby sobie z tym poradzić, oprócz zrywania kontaktów to odwrócenie ról.
Pomyśl przez chwilę, jak zachowałabyś się w stosunku do swojej koleżanki, która wypowiada się w ten sposób o Twoim dziecku? Zachowaj się w ten sam sposób w stosunku do mamy. To, że jest Twoją rodzicielką nie oznacza, że musisz być jej podnóżkiem.
Jeżeli w trakcie rozmowy Twoja mama mówi Ci coś niewłaściwego i przykrego do Ciebie zareaguj natychmiast i powiedz na przykład 'co mnie to obchodzi' kiedy ona zastanawia się co ojciec powie na wieść , że to córka. Powiedz, że to nie jego, nie ich sprawa. Powiedz, że to Twoje dziecko. Na głupie zaczepki powiedz jej , żeby sobie chłopczyka sama zrobiła. Jeżeli chcesz być bardziej złośliwa możesz wtrącić, że na szczęście Twoje dziecko będzie miało dobrą matkę.
Wiem, że to wygląda nieuprzejmie i może wydawać Ci się przykre dla drugiej osoby, ale zaręczam Ci, że w ten sposób do niej dotrzesz. Z pewnością się z Tobą pokłóci, ale z czasem włączy się jej lampeczka, że sama postępuje niewłaściwie.
Po prostu bądź zdecydowana w rozmowach, nie akceptuj sprzeciwu i dziwnych odpowiedzi. Każ sobie tłumaczyć 'dlaczego masz się przejmować opinią ojca' , bądź tak samo nietaktowna jak Twoja mama i wyrażaj bezpośrednio swoje niezadowolenie z jej zachowania, z życia jakie Ci kiedyś zapewniła.
A jeśli Twoja mama zacznie przeginać, bo tak się może zdarzyć, to po prostu się rozłącz.
Najtrudniejsze w tym wszystkim będzie przekonać Ciebie, że powinnaś z rodzicami rozmawiać i postępować dużo bardziej stanowczo.
Pozdrawiam serdecznie.

[ka-wa]

Ja bym tym razem nie zgodziła się z Inny...,bo tu nie chodzi o to, jak autorka ma postępować z rodzicami ,bo to ona wie ,że ma różne możliwości,

ale ona, jak kania dżdżu potrzebuje ich akceptacji,której nie może się po nich spodziewać z niezrozumiałych/ dla normalnego śmiertelnika/ względów

i nic tego nie zmieni,bo rodziców nic nie zmieni.

[franca]

A ja tym razem nie zgodzę się z Kawa, bo gdyby autorka wątku wiedziała, jak postępowac rodzicami, to by o to nie pytała.

[Gość unna]

Przyszła...Nie odcięłaś jeszcze pępowiny, ciągle nie żyjesz własnym życiem. Jesteś jak małe dziecko, które oczekuje, by rodzic go pochwalił.
A jesteś już dorosła, do tego w ciąży, spodziewasz się dziecka i ciesz się tą myślą!!
Skup się na dziecku, zapewnij mu miłość, której nigdy nie miałaś i to już teraz, nie kiedyś!
Na razie fundujesz mu nerwy, zmartwienie, to nie wpływa korzystnie na dziecko.
Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele naszych emocji przekazujemy dziecku, jak negatywnie złe emocje wpływają na jego rozwój!!
Będąc w ciąży, już masz burzę hormonów, do tego rozmowy z rodzicami cię denerwują, więc wszystko idzie w złym kierunku.
Co radzę?
Nie oczekuj niczego od rodziców, Tacy są, byli i będą.
Ich nie zmienisz, ty się musisz zmienić, czyli nie przejmować się, i zrób to dla dobra dziecka.
Ogranicz rozmowy telefoniczne do czasu, aż się wyciszysz , uspokoisz.
Zajmij się dzieckiem, nie rodzicami!

[ka-wa]

ka-wa

...,bo tu nie chodzi o to, jak autorka ma postępować z rodzicami ,bo to ona wie ,że ma różne możliwości,

To taki skrót myślowy,może być nie do końca zrozumiały, ona niby pyta jak ma postępować z rodzicami ,ale to jest krzyk...,ja ich nie rozumiem,chciałabym,żeby byli inni,nie chcę i nie mogę im sprawiać przykrości,potrzebuje ich miłości i akceptacji,

a to wynika z jej dzieciństwa ,z niskiej samooceny,co zawdzięcza głównie ojcu,który podporządkował sobie żonę ,
dlatego ,uważam,że my tu nie jesteśmy w stanie pomóc,bo tu nie pomoże żadne stawianie się ,żadne kłótnie ,co najwyżej mogą pogorszyć relacje ,w których autorka czuła by się jeszcze gorzej,
nie pomoże mówienie nie przejmuj się ,/bo ja o tym pisze pod początku i to wcale nie dociera/,

wg mnie korzyść by przyniosły rozmowy z psychologiem,który by pomógł zrozumieć zachowanie ojca /czy matki/,które też pewnie leży w jego dzieciństwie ,
pomógł by też Tobie spojrzeć inaczej na relacje z rodzicami,żebyś mogła zachować wewnętrzny spokój.

[franca]

Aaaaa... no to chyba już rozumiem ten skrót myślowy. Pewnie faktycznie to o czym piszesz to większy i głębszy problem, ale z drugiej strony, niewiele można z tym zrobić, jak na razie. Myślę jednak, że to odcięcie się na ile to jest możliwe, o którym pisze InnyInna, może jakoś tu pomóc. Tak samo proponowana przez niego stanowczość. Też uważam, że właśnie po czymś takim jest szansa, że prędzej czy później u rodziców Przyszłej może się zapalić ta lampeczka, o której wspomina.

A do psychologa też można się wybrać, niezależnie od tego. Kto wie, może faktycznie pomoże Przyszłej odzyskać wewnętrzny spokój.
Zgadzam się również z Tobą, że mówienie się "nie przejmuj się" nic tutaj nie da.

[Gość Przyszla..78]

Mijaja kolejne tygodnie.Kiedy dzwonie do domu rozmawiam z matka przez telefon.Pytam sie gdzie jest ojciec w tym czasie? Pada odpowiedz u siebie w pokoju( tez ma tel.) moze normalnie go odebrac.Widocznie nie chce, nie ma ochoty porozmawiac z corka ktora widzial ostatnio 3 lata temu;(chcialam wyslac zdjecie z usg gdzie widac glowke raczki nozke ale zaraz tez pomyslalam a co to mi da?matka tez predzej opowie mi o pogodzie, kto umarl niz zapyta sie o wnuczke. Jest to dla mnie bardzo przykre.

[ka-wa]

No jest,na pewno jest ,ale nic tu nie można zrobić,

jest takie mądre powiedzenie,
nie przejmuj się tym ,na co nie masz wpływu,
ja bym dodała ,bo szkoda zdrowia,ale łatwo powiedzieć...

[Gość doświadczona]

Jak to możliwe że aż 3 lata nie widziałaś rodziców.Może oni mają żal, że ich nie odwiedzasz i wyprowadziłaś się tak daleko a są starsi i potrzebują pomocy.Młoda głowa to nie to samo co dwie stare.

[Gość gość 2000]

Kochana olej to i ciesz się stanem błogosławionym.Nie przejmuj sie rodzicami ważne że ty i mąż sie cieszycie.A poza tym twoje negatywne emocje mogą mieć wpływ na ciążę. Nie ma nic piękniejszego od dziecka

[Gość Do doswiadczonej]

Mieszkam na drugiej polkoli. wyjechalismy z mezem bo mielismy okazje.To byla taka ucieczka od tego wszystkiego, od nich, od domowej przemocy ojca i braku wsparcia matki.pomimo tego zlego co mnie z ich str spotkalo nadal utrzymyje kontakt.

[małaczarna88]

Skoro cię krzywdził to tym bardziej nie powinnaś się nim przejmować ciesz się ze bedziesz miała dziecko to ono bedzie teraz dla ciebie najważniejsze

[ka-wa]

Musimy zrozumieć,że ona podświadomie tęskni i chciałaby swoją radością dzielić się z rodzicami,bo jak nie z nimi ,to z kim... ,
nie da się rodziców wymazać z pamięci chociażby byli najgorsi i to chyba dobrze,że chciałaby aby te stosunki chociaż teraz były poprawne.

[Gość Przyszla78]

Tylko tyle im moge dac po ciezkim i bardzo smutnym dziecinstwie i wczesnej mlodosci.

[Gość doświadczona]

Skoro to wyjazd na drugą półkulę to sprawa wyjaśniona.W takim razie nie pozostało Ci nic innego jak dzwonić do rodziców i nie wymagać od nich za dużo.Poprostu nie potrafią inaczej.Opowiadaj im o córeczce o swoim życiu i nie oczekuj nic więcej bo chyba się nie zmienią.A przede wszystkim ciesz się ze swojej rodziny, dziecka żeby Twoje życie było lepsze.

[Gość Przyszka78..]

Mam znowu problem; co zrobic z takia sprawa ze zawsze po tel do rodzicow czuje sie albo przybita albo Smutna albo zla. Ograniczyc dzwonienie czy odpuscic te telefonowanie calkowicie na czas ciazy?jak dzwonie to i tak za bardzo nie ma tematu tylko zawsze to samo kto umarl kto jest chory i o pogodzie.

[Gość Przyszla78.]

Dzwonie z obowiazku bo tak odemnie sie oczekuje.

[ka-wa]

Sama musisz wypróbować,dzwoń rzadziej, zobaczysz czy będziesz się lepiej czuła,albo po prostu wtedy,kiedy poczujesz taka potrzebę.