Jak poradzić sobie psychicznie z poszukiwaniem pracy?

[luna123]

Witam, opiszę tutaj moją (i podejrzewam, że nie tylko moją, ale wielu młodych osób) sytuację. I proszę o wskazówki - jak poradzić sobie psychicznie z poszukiwaniem pracy i jak poradzić sobie psychicznie z utrzymaniem zdobytej pracy?
Przed weekendem majowym kierownictwo placówki, w której pracuję od kilku miesięcy na podstawie umowy zlecenia zapowiedziało, że ja i kilka innych osób pracujemy tylko do końca maja, bo nie przedłużają nam umów. Więc od 1 czerwca zostanę bez pracy. Wcześniej przez około rok byłam bez pracy - chociaż wytrwale i systematycznie jej szukałam. Mam 25 lat i jestem technikiem administracji. Aby uzupełnić swoje wykształcenie robię aktualnie zaocznie kurs księgowości. No i znowu przyjdzie mi się zmierzyć z szukaniem pracy... i w tym tkwi mój problem. Mieszkam w niewielkim miasteczku, nie ma tu specjalnych perspektyw. I tu pojawia się moje pytanie - jak w małych miejscowościach poszukiwać pracy? Bo na moje składane CV i podania o pracę (bo tu nie funkcjonuje coś takiego jak list motywacyjny) nie ma odzewu. Oczywiście chodziłam osobiście do różnych placówek państwowych, samorządowych, pozarządowych, prywatnych, itp.itd. ale na nic to. Odbyłam wiele rozmów o pracę - z różnymi dyrektorami, kierownikami, przedsiębiorcami - każdy mnie spławiał, nie zatrudniali - nie bo nie. Z wnioskiem o staż też są problemy - mało który pracodawca chce złożyć taki wniosek. Przez około rok byłam bez pracy i źle się to na mnie odbijało...poczuciem, że nie potrafię sobie nic załatwić. W końcu udało mi się na kilka miesięcy dostać pracę na zlecenie, no ale nie będę miała przedłużonej umowy. Więc znowu zostanę na lodzie i będę musiała szukać nowego zajęcia. Tylko jak? Już zaczynam śledzić oferty pracy, poza tym na własną rękę powysyłam swoje papiery w kilka miejsc, postaram się na nowo osobiście spotkać na rozmowie z potencjalnymi pracodawcami - tylko jak sobie z tym poradzić? Jestem osobą, która wszystko bardzo przeżywa i takie szukanie pracy to dla mnie duży stres. Jednocześnie wiem, że nie mogę się poddać i że są takie czasy, że to nie moja wina i nie tylko ja jestem w takiej sytuacji. No ale czasami dopada mnie straszny stres i zwątpienie. I drugie pytanie - jak sobie poradzić psychicznie z utrzymanie już zdobytej pracy - chociaż to, że obecnie nie przedłużą mi umowy to nie moja wina, bo powodem są cięcia finansowe, to ja też stresuję się w pracy - inni są tzw. "luzacy", a ja bardzo poważnie podchodzę do swoich zadań, chcę je wykonywać najlepiej jak na moje możliwości. No ale wiadomo, że obecnie w pracach jest wyścig szczurów i kierownictwo ocenia po miernikach, co też wprowadza w pracy napiętą atmosferę. jak sobie z tym radzić?
Jeszcze co do poszukiwań pracy w niewielkim miasteczku - myślałam nad wyjazdem, ale nie zawsze są takie możliwości. A najbliższe duże (wojewódzkie) miasto mam w odległości ponad 100 km, więc z dojazdem do ewentualnej pracy tam też nie byłoby lekko. Bardzo proszę o jakieś podpowiedzi.

[Gość niemamnie]

dlugo bylam na bezrobociu.w koncu znalazlam najzwyklejsze zajecie pod sloncem,trzymam sie go i jest dobrze.wiem przez co przechodzisz,dlatego szukaj pracy nawet ponizej swoich mozliwosc,bo nie ma nic gorszego od siedzenia w domu i zycia na garnuszku rodzicow.

[luna123]

Wiem, szukam i będę szukała. Zarówno w zawodzie, jak i poza zawodem. Przyjęłabym każdą pracę, nawet poniżej możliwości, gdyby się tylko pojawiła. Nie jestem jakaś wyniosła czy zadufana w sobie, mogę pracować w różnym charakterze, ale np. jak idę szukać pracy do sklepu to mówią mi, że ja z taką branżą nie mam za wiele wspólnego i odsyłają mnie do biura. Jak chodzę po biurach szukać pracy to odmawiają na zasadzie nie bo nie. Jako że jestem osobą wytrwałą (...do czasu...) to przedstawiam im swoją merytoryczną argumentację, no ale jak dalej mnie ktoś spławia to już niewiele mogę dalej zrobić.

[luna123]

Jakie są skuteczne metody poszukiwania pracy w małych miejscowościach? Oczywiście bez znajomości i układów - znajomości akurat mi brak a bardzo by się przydały. Może ktoś wie, jak szukać pracy tam, gdzie w ogóle nie funkcjonuje coś takiego jak psychologia pracy, ocena merytoryczna CV i listu motywacyjnego, ba nawet prawo pracy nie funkcjonuje, ani żadne inne prawo (np. co do zasad przeprowadzania konkursów i wyłaniania kandydatów). Od czerwca szukam pracy i nic. Robię wszystko co w mojej mocy. Szukam zarówno z placówkach/firmach/urzędach związanych z moim wykształceniem (ogólniak, matura, studium administracji z tytułem technika, plus szkoła księgowości), jak i najprostszych zajęć zupełnie nie związanych z wykształceniem i umiejętnościami (typu pomoc w sklepie) - ale nawet tam mnie nie chcą. Przeszłam przez kilkadziesiąt rozmów o pracę, zawsze pracodawcy/rekruterzy doceniali moją wiedzę, inteligencję, umiejętności - a potem nie kontaktowali się ze mną i ślad się po nich urywał. Czy może ktoś z forumowiczów zna (może z doświadczenia) jakąś skuteczną metodę poszukiwania pracy w małych miejscowościach? Proszę o porady.

[zmija]

Bez znajomości pracy w Polsce nie znajdziesz. Pozostaje ci robić na czarno, albo założyć własną działalność i też prowadzić na czarno najlepiej bo inaczej cię ubezpieczenie zje.

W wakacje możesz zbierać truskawki w Holandii i spokojnie za 3-4 miesiące takiej pracy wyżyjesz cały rok w Polsce.

Albo do Anglii się przenieść i tam zaczynać życie od nowa.

[Gość Lebiotka]

aż tak ostro bym do tego nie podchodziła, da się znaleźć pracę bez znajomości ale jest to dużo trudniejsze. Ja znalazłam bez żadnych znajomości ale już mój mąż został polecony... W Polsce ciężko jest o miejsca pracy a już o pracę z umową na stałe to ze świecą szukać.