Odrealnienie rzeczywistości

[Gość Mandala]

Witam was,
mam taki problem, że ciężko mi wytrzymać w miejscach gdzie jest dużo ludzi. Kiedy przychodzę na uczelnię wyłącza mi się zdolność myślenia, mam poczucie odrealnienia, czasem panika jest tak wielka że nie mówiąc nic pakuję się i wychodzę z zajęć. Podobny stan dopada mnie w centrach handlowych, gdzie nie potrafię wytrzymać dłużej niż pół godziny, po tym czasie świat wokół tak bardzo się odrealnia, że mylę ludzi z manekinami, dźwięki zlewają się w jednolity hałas a kolory i natłok wszystkiego jest nie do wytrzymania.

Trwa to z małymi przerwami i różnym nasileniem w sumie od dzieciństwa. Bez stresu potrafię rozmawiać tylko z wieloletnimi znajomymi pojedynczo lub w małych grupkach. Wieczorami samej ze sobą także ciężko wytrzymać, zdarza mi się więc trochę wypić lub wziąć tabletki żeby uspokoić myśli i ciągły niepokój, który jest nie do wytrzymania. Próbowałam medytować, ale kiedy dociera do mnie, że to co jest wokół dzieje się naprawdę, czuje okropny wstyd i lęk przed światem. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie jakiejkolwiek przyszłości, ani samej ani z ludźmi. Boję się że nie skończę studiów. Nie wiem jak sobie pomóc

[kwiatuszek2]

W Twoim przypadku może pomóc tylko psycholog.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
To co opisałaś może sugerować fobię społeczną, jednak wiarygodna diagnoza przez internet nie jest możliwa. Czy zastanawiałaś się nad wizytą u psychologa?
Pozdrawiam

[Gość Mandala]

Pani Katarzyno zastanawiam się nad wizytą u psychologa, ale mam złe doświadczenia sprzed 8 lat, kiedy mój problem też się bardzo nasilił. Każdy psycholog prowadził inną formę terapii, niektóre stresowały mnie jeszcze bardziej i wychodziłam w gorszym stanie z takiej wizyty. Pewnie to kwestia znalezienia odpowiedniego człowieka i odpowiedniej formy terapii. Zastanawiam się czy w ogóle da się coś zrobić z moim postrzeganiem rzeczywistości, skoro jest to tak głęboko zakorzenione?

[Gość kindasz]

na początku terapii może się nasilić problem. ważne by nie przerywac. no chyba, ze jes fatalnie. ważne by o tym powiedzieć i nie zostawiać leku w sobie. wtedy tpo na pewno się pogorszy

[lukaszzzzz]

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam,
Mandala, mimo tego, że Twój lęk trwa już długi czas, to moim zdaniem można go zmniejszyć. Jednak będzie to wymagało pracy z Twojej strony.
Tak jak napisała Kindasz, terapia na początku zawsze jest trudna, związane jest to między innymi z obawą przed zmianami, ale warto przetrwać trudne momenty i doprowadzić terapię do końca.
Pozdrawiam

[damciok]

Mam problem. Czuję się jakoś dziwnie, cały czas wydaje mi się że śnię, czuję się jak robot bez ducha,ciągle wydaje mi się że zemdleję , ale tak się nie dzieje, mam jakby zaburzenia świadomości, choć mam dobry humor, normalnie rozmawiam z ludźmi. Ciśnienie w normie : 130 na 70, 110 na 70 ,a dodam że na ogół jestem niskociśnieniowcem , to tak jeszcze nigdy się nie czułem, a nie jest to uczucie takie przy niskim ciśnieniu, czuje się jak nie JA , jakby mnie nie było, rzeczywistość jest jakaś mdła, nie wiem czy dodałem to pytanie do dobrej kategorii.
Takie uczucie zaczęło się nagle - wtedy poczułem że zaraz zemdleję. Nie pomaga bieganie, ćwiczenia oraz kąpiele choć nad tym na razie pracuję . Na końcu najważniejsze - mam jeszcze nieleczoną niedoczynność tarczycy, czy to przez nią , a czy to może jakaś depersonalizacja ?

[ka-wa]

To dlaczego się nie leczysz!?
Najpierw zacznij się leczyć,zobaczysz czy to wpływ tarczycy.

[Gość doświadczona]

Dlaczego nie porozmawiasz z mamą? jeśli coś się dzieje ze zdrowiem należy mówić rodzicom.Tarczycę trzeba leczyć bo za chwilę nie będzie chciało Ci się uczyć.

[damciok]

Niedługo idę do lekarza-specjalisty , mam pytanie czy osoba chora na niedoczynność tarczycy może być szczupła(tak jak ja) i czy po braniu leków te dziwne uczucie zniknie ?