Toksyczna nostalgia?

[karolina9732]

Witam. Zmagam się z nieco dziwnym problemem. Wciąż rozpamiętuję przeszłośc, lecz nie doszukuję się w niej wad, przeciwnie, idealizuję ją i przez to często tęsknię za tym co było mimo że teraz też wcale nie jest najgorzej . W momentach które teraz rozpamiętuję również rozpamiętywałam wcześniejsze lata i tęskniłam za dzieciństwem .nie wiem ,może zbyt sentymentalnie podchodzę do życia jak i do relacji z ludźmi ,zawsze przypisuje im dużą wartość a gdy odchodzą, tęsknię ,nawet jeśli zrobili mi coś złego . Czy ktoś ma podobny problem? Czy jest to normalne? Skąd to się bierze 

[luukas]

Bierze się to właśnie z takiego mocnego przywiązania do przyszłości. 

Trzeba zrozumieć że przeszłość zawsze będzie nam się jawiła w bardziej kuszących barwach bo w ten sposób zapamiętuje ja nasz mózg. 

Warto ćwiczyć skupienie się na tu i teraz, to z czasem zaczniesz tworzyć nowe aktualne wspomnienia które też będą kuszące. 

[Javiolla]

W dniu 12.03.2023 o 00:27, karolina9732 napisał:

nie wiem ,może zbyt sentymentalnie podchodzę do życia jak i do relacji z ludźmi ,zawsze przypisuje im dużą wartość a gdy odchodzą, tęsknię ,nawet jeśli zrobili mi coś złego . Czy ktoś ma podobny problem? Czy jest to normalne? Skąd to się bierze 

Przywiązanie do ludzi nawet takich, które sprawiły nam przykrość, mają osoby  tendencją do uzależnień emocjonalnych. Z kolei uzależnia sie emocjonalnie ktoś, kto ma słabą samoocenę, nie lubi siebie, nie zna własnych wartości. Ja takiego problemu nie mam, ale znam osobę która tak ma. Np. mąż był alkoholikiem więc kobieta miała z nim ciężko, a gdy umarł zachowywała sie jakby umarła ukochana osoba. Twierdziła, że umarła cząstka jej. To właśnie uzależnienie emocjonalne. Poczytaj sobie o tym. Trudno powiedzieć czy to normalne bo dziś chyba nikt nie jest w 100% normalny ?   ale fakt, że trzeba by nad tym popracować, bo jakieś skrzywienie to jednak jest. 

W dniu 13.03.2023 o 11:10, luukas napisał:

Trzeba zrozumieć że przeszłość zawsze będzie nam się jawiła w bardziej kuszących barwach bo w ten sposób zapamiętuje ja nasz mózg. 

A to mnie ciekawiło, bo ja nigdy nie myślałam o przeszłości w pozytywnych barwach. Wręcz uważam, że było gorzej wszędzie: w szkole, w rodzinie, w relacjach koleżeńskich. Teraz jest 100 razy lepiej. W takim razie mój mózg coś działa nie teges ?

[luukas]

13 godzin temu, Javiolla napisał:

Przywiązanie do ludzi nawet takich, które sprawiły nam przykrość, mają osoby  tendencją do uzależnień emocjonalnych. Z kolei uzależnia sie emocjonalnie ktoś, kto ma słabą samoocenę, nie lubi siebie, nie zna własnych wartości. Ja takiego problemu nie mam, ale znam osobę która tak ma. Np. mąż był alkoholikiem więc kobieta miała z nim ciężko, a gdy umarł zachowywała sie jakby umarła ukochana osoba. Twierdziła, że umarła cząstka jej. To właśnie uzależnienie emocjonalne. Poczytaj sobie o tym. Trudno powiedzieć czy to normalne bo dziś chyba nikt nie jest w 100% normalny ?   ale fakt, że trzeba by nad tym popracować, bo jakieś skrzywienie to jednak jest. 

A to mnie ciekawiło, bo ja nigdy nie myślałam o przeszłości w pozytywnych barwach. Wręcz uważam, że było gorzej wszędzie: w szkole, w rodzinie, w relacjach koleżeńskich. Teraz jest 100 razy lepiej. W takim razie mój mózg coś działa nie teges ?

Akurat znowu się z Tobą zgadzam, zwyczajnie nie chciało mi się aż tak tej odpowiedzi rozwijać ?

U mnie to samo od wielu wielu lat każdy kolejny dzień jest zwyczajnie lepszy w każdej materii ?

ale kiedyś jednak byłem po drugiej stronie barykady i znam to uczucie. Bardzo możliwe że główny powód który to sprawiał był brak poczucia własnej wartości. Więc w sumie dla autorki jest nadzieja. Wystarczy popracować nad sobą i wtedy nagle toksyczna nostalgia przestanie ją nawiedzać. 

ja akurat znam kilka osób które mimo upływu lat i mojego usilnego uczenia ich dalej wykazują cechy tej nostalgi. Ah cierpienie potrafi być takie kuszące...