Natrętne chore myśli które nie dają żyć

[Gość Motylek]

Mam tylko 14 lat ale to co dzieje się w mojej głowie jest nie do zniesienia. Wszystko zaczęło się od wczoraj pokłóciłam się z mamą a po jakimś czasie przyszła i mnie przytuliła. Wtedy w mojej głowie zaczęły się gromadzić myśli, co jeśli zakocham się w mamie ale w inny sposób. Te myśli mnie przeraziły. Do końca dnia unikałam kontaktu ze wszystkimi. Jest mi strasznie wstyd że takie myśli w ogóle pojawiły się w mojej głowie. W dodatku doszły do mnie myśli o tym że wyglądam i zachowuje się jak chłopak, głupio mi o tym pisać bo to jest po prostu chore. Wszystkie te myśli sprawiają że czuję się jak nienormalny,, chłopak,, który mógłby zakochać się we własnej mamie. To nienormalne! Te myśli sprawiają  że nienawidzę siebie, jest mi wstyd i nie mogę na siebie patrzeć. Unikam wszystkich, uciekam do wirtualnego świata bo wtedy choć na chwilę o tym zapominam. Nie radzę już z tym sobie, te myśli powodują ogromny ból i lęk strach że naprawdę byłabym do tego zdolna. W dodatku nie chce mi się nic jeść, ani nic robić. Miałabym ochotę po prostu zniknąć bo wydaje mi się że to już nigdy nie przejdzie. Gdy mama mnie pyta co mi jest, nawet nie umiem tego wytłumaczyć i nie chce bo to jest absurdalne i nienormalne. Cjciqkqby

[Gość Motylek]

3 minuty temu, Gość Motylek napisał:

Mam tylko 14 lat ale to co dzieje się w mojej głowie jest nie do zniesienia. Wszystko zaczęło się od wczoraj pokłóciłam się z mamą a po jakimś czasie przyszła i mnie przytuliła. Wtedy w mojej głowie zaczęły się gromadzić myśli, co jeśli zakocham się w mamie ale w inny sposób. Te myśli mnie przeraziły. Do końca dnia unikałam kontaktu ze wszystkimi. Jest mi strasznie wstyd że takie myśli w ogóle pojawiły się w mojej głowie. W dodatku doszły do mnie myśli o tym że wyglądam i zachowuje się jak chłopak, głupio mi o tym pisać bo to jest po prostu chore. Wszystkie te myśli sprawiają że czuję się jak nienormalny,, chłopak,, który mógłby zakochać się we własnej mamie. To nienormalne! Te myśli sprawiają  że nienawidzę siebie, jest mi wstyd i nie mogę na siebie patrzeć. Unikam wszystkich, uciekam do wirtualnego świata bo wtedy choć na chwilę o tym zapominam. Nie radzę już z tym sobie, te myśli powodują ogromny ból i lęk strach że naprawdę byłabym do tego zdolna. W dodatku nie chce mi się nic jeść, ani nic robić. Miałabym ochotę po prostu zniknąć bo wydaje mi się że to już nigdy nie przejdzie. Gdy mama mnie pyta co mi jest, nawet nie umiem tego wytłumaczyć i nie chce bo to jest absurdalne i nienormalne. Cjciqkqby

Chciałabym aby to był sen. Bym obudziła się i by wszystko było normalne. Bym czuła się jak dziewczyna i córka. A nie jak jakiś chory,, chłopak,, który ma myśli że mógłby np. pocałować mamę. Nie chcę mi się żyć. Nienawidzę siebie za to

[franca]

Ja mialam kiedys mysli, ze dzgam nozem w plecy przechodzaca obok mnie przypadkowa osobe. Moja mama slyszac o tym powiedziala, ze nieraz gdy sa dziwne mysli, to dotycza tego, czego tak naprawde nie chcemy zrobic. Przestalam sie tymi myslami przejmowac, a one przestaly sie pojawiac.

KAZDA mysl ma prawo zaistniec w naszym wnetrzu, a naszym zadaniem jest kazda mysl zaakceptowac, choc nie zawsze to jest latwe. Dobrze by bylo tez rozumiec swoje mysli, ale przeciez nie zawsze mamy czas sie nad nimi zastanawiac, a co dopiero miec na tyle gleboki wglad w siebie zeby rozumiec, skad sie dane mysli biora. Niemniej jednak zawsze sie skads biora, te niefajne najczesciej z naszej podswiadomosci, z tej naszej "mrocznej", wypieranej przez nas czesci. Wszyscy taka czesc w sobie mamy, i wszyscy w zwiazku z tym mamy jakies dziwne mysli, tylko przewaznie nieuswiadomione. Tobie akurat przydarzylo sie sobie dwie takie mysli uswiadomic, i tyle. Czyli za bardzo od innych ludzi nie roznisz sie w tych sprawach. Tym bardziej Twoje mysli nie oznaczaja, ze naprawde chcialabys mame pocalowac, albo naprawde chcialabys byc chlopakiem.

Wiec nie masz sie czym przejmowac, i tego sie trzymaj. Staraj sie kazdego dnia przejmowac sie tym mniej, tym bardziej ze widac, ze to Cie wyniszcza. Jak najmniej uwagii kieruj w strone tych mysli, staraj sie zajmowac wszystkim, tylko nie nimi. Jak nie karmi sie takich rzeczy uwaga, to z czasem powinny zanikac.

[Javiolla]

21 godzin temu, franca napisał:

nieraz gdy sa dziwne mysli, to dotycza tego, czego tak naprawde nie chcemy zrobic. Przestalam sie tymi myslami przejmowac, a one przestaly sie pojawiac.

Trafne! Problem istnieje dopóki go karmimy uwagą.