Problem od dzieciństwa

[Gość Czekolada123]

Witam. Piszę z nietypową sprawą, a mianowicie od 11 lat uciekam myślami w mój świat wewnętrzny. Wcześniej nie było to dla mnie problemem. Lubiłam to. Teraz stało się przekleństwem i rzeczą, której chcę jak najszybciej się pozbyć. Czy ktoś doświadczył czegoś podobnego i wie jak mniej więcej sobie z tym poradzić?

[Gość lkjhhrf]

Normalne to by było tylko na skutek przemocy w rodzinie lub w grupie rówieśników.

[Javiolla]

Co masz na myśli pisząc: "uciekam myślami w mój świat wewnętrzny"? Sprostuj to, wyjaśnij, podaj przykład.

[Gość Czekolada123]

Javiolla

Co masz na myśli pisząc: "uciekam myślami w mój świat wewnętrzny"? Sprostuj to, wyjaśnij, podaj przykład.

Wolę spędzać czas na rozmyślaniu, marzeniach i tam żyć, przez co całkowicie straciłam moją sferę emocjonalną w realnym życiu. Jestem w stanie egzystować tak jakby tylko 'w swojej głowie'.

[Gość dammar]

Moze zacznij pisac ksiazki.

[Javiolla]

Pisanie książek to nie jest głupi pomysł, ale w realnym świecie bez emocji ciężko żyć. Dlatego zastanawiam się jak rozgraniczyć te marzenia od realnego świata.
Rozwiń proszę tę kwestię. Czujesz emocje w marzeniach, fantazjach? O czym marzysz? Jak to odrealnienie wygląda?

[Gość Czekolada123]

Tak, przez większość czasu czułam niektóre emocje tylko w swojej głowie. W jakiś sposób wpływały na moje życie realne. Gdy bohaterzy mojej opowieści byli szczęśliwi ja po części też, ale teraz czuję, że mam w głowie wielką pustkę. W realnym świecie bardzo mocno to się na mnie odbija. Praktycznie cały czas czuję żal i towarzyszy mi brak energii do czegokolwiek.
Jeśli chodzi o tę marzenia to jest to takie moje alternatywne życie. Jedna wielka, niekończąca się opera mydlana.

[Javiolla]

Widzę to tak:
W życiu realnym nie było różowo. Miałaś słaby kontakt z rodziną, a przez niską samoocenę słaby kontakt z otoczeniem.
Uciekałaś w świat fantazji, aby zagłuszyć ból.

Obecnie czujesz żal z powodu rozczarowania, bo w realu nie jest tak, jak w marzeniach. Brak energii w życiu występuje, gdyż całą pozytywną energię wykorzystujesz na fantazję.

Pisałaś, że chciałabyś się tego jak najszybciej pozbyć. Już coś robiłaś w tym kierunku?

[Gość Czekolada123]

Javiolla

Widzę to tak:
W życiu realnym nie było różowo. Miałaś słaby kontakt z rodziną, a przez niską samoocenę słaby kontakt z otoczeniem.
Uciekałaś w świat fantazji, aby zagłuszyć ból.

Obecnie czujesz żal z powodu rozczarowania, bo w realu nie jest tak, jak w marzeniach. Brak energii w życiu występuje, gdyż całą pozytywną energię wykorzystujesz na fantazję.

Pisałaś, że chciałabyś się tego jak najszybciej pozbyć. Już coś robiłaś w tym kierunku?

Ma Pani rację w połowie. Paradoksalnie nigdy nie czułam się gorsza od innych. Kiedyś byłam rozczarowana tym faktem, teraz fakt, że moje marzenia są nierealne nie wpływa na mnie w żaden sposób.
Próbowałam przestać o tym myśleć. Wytrzymałam tydzień, bo kompletnie nie wiedziałam o czym myśleć.

[Javiolla]

Próbuj na nowo... na nowo, aż czas bez fantazji się będzie wydłużał. Nie możesz poddać się po jednym razie.
O czym myśleć w realu? O wszystkim co się akurat dzieje. Idziesz do pracy więc myślisz o obowiązkach jakie Cię czekają i planujesz dzień, w pracy pracujesz więc myślisz pracy, po pracy o zakupach, potem o obiedzie jaki trzeba zrobić, o obowiązkach domowych... tak po kolei. Jeśli jesteś osobą uczącą to myślisz o nauce, lekcjach.
Jeśli masz za dużo myśli odbiegających od życia realnego to znajdź jakieś zajecie. Sprzątaj, pomagaj rodzinie w obowiązkach, zapisz się na wolontariat i pomagaj innym, uprawiaj sport, jakieś hobby.

[Gość Czekolada123]

Okej, dziękuje za pomoc. :)

[Gość dammar]

Pisz ksiazki, opisuj te historie ktore masz w glowie. Moze masz talent, ale nie dowiesz sie tego dopoki nie zaczniesz dzialac.
Zyjesz w swiecie ktory nie istnieje, w ilyzji, ale mozna to wykorzystac. Opisuj to, spisuj wszystkie mysli jakie masz. Pozwoli ci to tez spojrzec z boku na sama siebie.

[filiszanka]

A nie myslalas o tym, żeby sie przebadac i sprawdzic czy np. nie masz jakiegos spektrum autyzmu?

[Gość Czekolada123]

Myślałam, ale kompletnie nie wiem jak się za to zabrać. Wystarczy iść do psychiatry i powiedzieć o swoich przypuszczeniach?

[Gość Kicikici90]

Ja mam chyba podobny problem, popraw mnoe jesli sie myle, ale czy te Twoje "uciekanie w fantazje" polega na tym, ze tworzysz sobie w glowie scenariusze z jakimis postaciami cos jak w filmie?

[Gość Czekolada123]

~Kicikici90

Ja mam chyba podobny problem, popraw mnoe jesli sie myle, ale czy te Twoje "uciekanie w fantazje" polega na tym, ze tworzysz sobie w glowie scenariusze z jakimis postaciami cos jak w filmie?

Tak. Jest dokładnie tak jak mówisz.