Dlaczego traktują mnie jak niedorajdę?

[nati13]

W wieku 12 lat powiedziałam,że chciałabym się spotkać z długo nie widzianą przyjaciółką (wtedy było 4 lata). Mama odpowiedziała mi, że jak będę w wieku mojego brata, to wtedy. Poczekałam te dodatkowe cztery lata nic nie mówiąc. Teraz mam 16 lat, ale znowu mi nie pozwala- wymyśla. Np.,że z moim bratem to jest inna sytuacja, bo on tam skończył podstawówkę (zapomniałam dodać,że przeprowadziliśmy się i ja mogłam dokończyć 1 i 2 klasę, a mój brat 5 i 6),że nie mam za czym, że nie ma po co. Wymyśliłam,że pojadę oddać pluszaki do publicznego żłobka, ale stwierdziła, że mój brat mnie tam zawiezie, jak tylko wróci z wycieczki, wcześniej mówiąc,że nie będę się autobusami tłukła, tylko po to, aby zawieźć parę miśków. Wspomniałam,że chciałabym tam spędzić trochę czasu, a jak mnie brat zawiezie to nie będę miała takiej możliwości i tu powiedziała "to już na pewno nie pojedziesz". Tak jakby coś w tym mieście było, czego nie powinnam wiedzieć. Pewnego wieczoru, zaczęła również mówić, że nie wiem, czy ta moja przyjaciółka nie pije, nie pali, nie ćpa, i że mogę mieć z nią kontakt przez fb (tak jakbym nie miała własnego rozumu i ślepo szłabym za nią we wszystkie dostępne używki...). Mam dość. Nie wiem, może to przez to,że jestem najmłodsza, może zostałam zaadoptowana i boją się,że poznam prawdę... Jestem odpowiedzialną dziewczyną, a wszyscy w koło mi powtarzają,że również inteligentną.Przez całe życie nie sprawiałam większych problemów, ale poważnie zastanawiam się,czy nie zacząć zachowywać się tak, jak oni mnie traktują, czyli jako 5-latkę. Dodam,że jak mieszkaliśmy jeszcze w tym mieście to do 7 r.ż musiałam wychodzić na dwór z rodzeństwem, a potem tylko na podwórko przed blokiem. I jak kiedyś wyżej opisana przyjaciółka zaprosiła mnie do siebie na kakao (była zima), to moja mama się nie zgodziła, tak jakby już wtedy była do niej wrogo nastawiona. Nasza przyjaźń zaczęła się od 3 r.ż, a w wieku 8/9 lat została przerwana przez moją i jej zmianę szkoły.

[mgr Kamila Krocz]

nati, nie jesteś pełnoletnia, więc nic dziwnego, że mama zabrania Ci pewnych rzeczy i martwi się o Ciebie. Zamiast się obrażać na mamę, postaraj się z nią spokojnie porozmawiać i zapytać, dlaczego tak bardzo nie chce, byś pojechała odwiedzić byłą przyjaciółkę. Jak daleko jest miejscowość, do której chcesz pojechać? Czy masz jakiś kontakt z tą przyjaciółką, np. wirtualny? Czy kontakt został całkowicie zerwany? Może Twój przyjazd byłby zaskoczeniem dla przyjaciółki?

[nati13]

Miejscowość oddalona ok. 25 km, znam ją dość dobrze, z koleżanką utrzymuję kontakt wirtualny, ale rozmawiamy czasami. Wątpię by mój przyjazd był dla niej zaskoczeniem. Staramy się spotkać już od 4 lat i na pewno (jak mama się zgodzi) powiadomię ją o tym,że przyjeżdżam.