Znajomi

[sabawera95]

Mam 21 lat i odkąd pamiętam nie miałam dużego grona znajomych. Jestem cicha, skromna, bardziej domowniczka. Odkąd pamiętam mam z tym problem no i zazwyczaj w wolnym czasie siedziałam w domu i czytałam książki. Mam kilku znajomych ale to jest po prostu garstka i jak bym chciała się z nimi spotkać, wręcz ta propozycja idzie ode mnie to w 99% jest odrzucana z różnych powodów, a to żeby rodzicom pomóc, a to już się z kimś umówili. Okej rozumiem to ale tak się dzieje za każdym razem kiedy to ja zaproponuje spotkanie i robię tak żeby z dniem spotkania się dogadać bo wiem, że ten dzień, który zaproponuje może nie pasować. Z tym zaczyna wiązać się też to, że jest mi źle z tym iż nikt nie chce się ze mną spotkać a nawet są momenty kiedy mnie to irytuje. Ale najczęściej reaguje tak, że chce mi się płakać i to po tym jak mi się nazbiera kilka takich rzeczy. Czuję się też odrzucana przez nich i trochę mam poczucia, że to ja mam być na ich zawołanie jeśli chodzi o zwykłą rozmowę i spotkania. Byłam z tym u psychologa i w pewnym stopniu się to załagodziło ale jednak wraz mam z tym problem.
Naprawdę mam tego dość i chcę sobie z tym poradzić. Co mam zrobić?

[kingak2]

Faktycznie jest to przykre kiedy znajomi Cię zbywają. Jesteście w takim wieku , że każdy szuka swojej drogi w życiu. Być może Twoi znajomi mają swoich partnerów i im chcą poświęcić czas. Ty bardzo uzależniłaś się od nich , ale nie mają dla Ciebie wiele czasu. Jeżeli tęsknisz do ludzi , to musisz do nich wyjść , a nie siedzieć tylko w domu. Znajdż nowych znajomych , zapisz się do jakiegoś klubu. Pewnie otrzymałaś wiele rad od psychologa i dobrze , że do niego poszłaś. Nie wiem , czy się uczysz , czy pracujesz , ale pewnie wokół Ciebie jest wiele osób , które mogą mieć podobne problemy , tylko trzeba to zauważyć , a nie skupiać się tylko na sobie.