Pożyczenie pieniędzy matki bez jej wiedzy i zgody

[Gość złakobieta]

Opiszę tu swój problem bo chcę to z siebie wyrzucić a nie mam do kogo i wstydzę się tego co zrobiłam. Jestem osobą dorosłą, pracuję i mieszkam z mamą (mój ojciec nie żyje). Od dziecka ze swoimi problemami borykałam się sama. Moją liczną rodzinę utrzymywał tata (pochodzę z wielodzietnej rodziny), mama w tym czasie zajmowała się domem i nami. Tylko z tym nami nie było do końca tak. Nie bardzo dbała o to czy jesteśmy wykąpani, czysto ubrani, nie raz poszłam głodna do szkoły nie mając drugiego śniadania. Mamę bardziej interesowały plotki, koledzy i imprezy a tata sam nie wyrabiał na wszystko. sama w wakacje zarabiałam na ciuchy, książki. Coś dodatkowo mogłam kupić jak dostałam parę groszy od ciotki czy babci. I tak mi weszło w krew że wszystko sama zdobywam i ze wszystkim sobie sama radzę. Sama utrzymywałam się na studiach, zaraz po maturze poszłam do pracy. mam wrażenie że ciągle nadrabiam braki z dzieciństwa. Jak mam pieniądze, to kupuję ciuchy, jedzenie bez których mogłabym się obejść. Nie gromadzę niepotrzebnych rzeczy, kupuję to co potem na prawdę używam. Wyjeżdżałam co roku na dłuższy weekend gdzieś w Polskie miejsca ze znajomymi, wydawałam tam pieniądze na życie na cały miesiąc a później musiałam pożyczać. Życie coraz droższe a ja zarabiam nie wiele. I tak moje długi wzrastają. Ostatnio mając nóż na gardle zrobiłam przelew z mamy rachunku na swój na 1200zł. Wiem że to kradzież i okropnie się zachowałam ale jakbym ją poprosiła to w życiu by mi nie pożyczyła a za wszelką cenę chciałam ukryć swoje problemy. Za tydzień miałam dostać wypłatę i oddać pieniądze ale mama wcześniej odkryła kradzież. Stało się to czego najbardziej się bałam. Nie dość że mama się dowiedziała, to jeszcze rozpowiedziała całej rodzinie. Nie mogłam się przyznać że przebimbałam tyle pieniędzy na byle co, więc wymyśliłam historie że musiałam zwrócić pieniądze swojemu byłemu chłopakowi za laptopa, którego mam od niego. Prawda jest taka że ten laptop to prezent od niego (on kupił sobie nowy a mi dał stary jeszcze jak byliśmy razem). Więc przy okazji zrobiłam z niego ostatniego który po roku upomniał się rzekomo o kasę i wszyscy w rodzinie są źli i na niego i na mnie że nic nie powiedziałam o problemach. teraz boję się że jak ktoś z rodziny go spotka to się wszystko wyda i dopiero będę miała przewalone. Wiem że myślicie,że dobrze mi tak bo jestem okropną złodziejka i kłamczuchą ale inaczej nie mogłam. Nie mogłam im powiedzieć prawdy i mam nadzieje że jakoś to ucichnie. Teraz w domu wszyscy zachowują się normalnie w stosunku do mnie, umówiliśmy się że oddam mamie pieniądze ale ja czuję się jak intruz, nie potrafię spojrzeć im w oczy i jestem z tym całkiem sama. Chciałabym wyjechać stąd jak najdalej i zacząć nowe życie. Doceniam to że mama mi wybaczyła i wszyscy mówią że będą mi pomagać w razie kłopotów ale ja sama sobie nie mogę wybaczyć, czuję się zagubiona i sama w tym wszystkim. Muszę jakoś wyjść z długów, przecież sama ich narobiłam i przezwyciężyć chęć posiadania rzeczy dla samego posiadania. Mam nadzieje że odzyskam spokój i dam radę żyć z tym upokorzeniem, bo najbardziej doskwiera mi uczucie upokorzenia.

[Gość urszula9]

To rzeczywiście trudna sytuacja. Niestety, ale jedno kłamstwo zazwyczaj goni kolejne. Jeśli wiesz, że mama by Cię nie zrozumiała, kiedy wyznasz jej prawdę to odpuść sobie. Na pewno lepiej byś się poczuła po wyznaniu jej prawdy, jednak to i tak nie odkręci całej sprawy, bo przeciez plotki i tak się już rozeszły. Popełniłaś błąd, ale może teraz ta sytuacja Cię czegoś nauczy. Może taki kopniak uzmysłowi Ci, że nie możesz dalej postępować tak bezmyślnie. Musisz myśleć długodystansowo, zawsze trzymac jakąś kasę na czarną godzinę, bo nigdy nic nie wiadomo. A jak odpuścisz sobie jedne wakacje czy kilka ciuchów to przeżyjesz i będziesz bardziej niezależna finansowo. To niezwykle ważne w tym świecie.

[Natalia Bator]

Nie jesteś złodziejką. Nie ukradłaś pieniędzy, owszem pożyczyłaś bez czyjejś wiedzy, ale przyznałaś się do tego co zrobiłas i obiecałaś oddać. Umówmy się, że po prostu trochę podkolorowałaś całą sytuację. Myslę, że powinnas powiedzieć prawdę, żeby oczyścić swojego chłopaka z zarzutu tego, że upomniał się o pieniądze. Prawda jest najlepsza, po co miec później nieprzyjemności z jego strony i jakies niemiłe rozmowy? Będzie miał do Ciebie żal a jak prawda wyjdzie na jaw, to wszyscy stracą do Ciebie zaufanie nie będą wiedzieli kiedy mówisz prawdę, a kiedy nie. Uważam, że musisz powiedzieć szczerze jak było i że po prostu się wstydziłaś o tym powiedzieć. W końcu to Twoje pieniądze zarobiłas i wydałaś na przyszłość tak nie zrobisz. Pieniądze, które zarobisz powinnaś spłacać mamie tak, aby oddać to, co pożyczyłaś. Możesz także kupić jej drobny prezent na przeprosiny i powiedzieć, że źle postąpiłaś i więcej tak nie zrobisz. Masz wyrzuty sumienia bo wiesz, że zrobiłaś źle. Musisz trochę nauczyć się oszczędzać pieniądze, aby nie musieć pożyczać i pamiętaj, że szczerość jest bardzo wazna. Lepiej jest powiedzieć prawdę niż kłamać, bo kłastwo rodzi kolejne kłamstwo aż w końcu ktoś dopatrzy się nieścisłości. Mama Ci wybaczyła, ale na pewno nadszarpnęłaś jej zaufanie. Musisz być szczera, aby je odbudować. Twoja rodzina Cię kocha i na pewno zrozumie Twoje zachowanie. Powinnaś byc szczera i powiedzieć prawdę, wtedy nie będziesz musiała się obawiać, że kiedyś jakieś kłamstwo ujrzy swiatło dzienne bez Twojej wiedzy i sprawa będzie mogła odejść w zapomnienie. Jeśli masz problem w kontrolowaniem swoich wydatków i czasem kupujesz rzeczy nieprzemyślanie, możesz być uzalezniona od zakupów. Na ten temat przeczytasz pod tym linkiem:
Uzależnienie od zakupów
Jeśli sądzisz, że ten problem może dotyczyć Ciebie, mozesz skorzystać z porady psychologa. Powodzenia!

[Pats86]

jeśli pożyczasz od kogoś pieniądze bez jego wiedzy i zgody to właściwie jest to kradzież ale nawet jeśli pożyczysz za zgodą albo np. zostanie Ci przekazana darowizna to pamiętaj o odprowadzeniu podatku od tej kwoty np. posługując się programem Varico możesz sobie w prosty sposób podliczyć koszty podatkowe.