Jak zrozumieć osobę chorą na depresję?

[Gość BlizkriegBop]

Witam. Czy mógłby mi tutaj ktoś polecić jakieś książki ( najlepiej przystępne dla laika), pozwalające dowiedzieć się czegoś o depresji/ życiu osób po próbach samobójczych ( w tym konkretnym przypadku jako powód podejrzewam molestowanie, ale nie jestem pewien), a szczególnie ich relacjach uczuciowych? Ewentualnie też przydatny byłby kontakt do kogoś z kim bym mógł dłużej porozmawiać o takiej osobie. Pozdrawiam

[Gość kolezanka34]

O takiej osobie możesz porozmawiać z psychologiem.

[Gość jarowniez]

ja tez jestem tego BARDZO ciekawa. wiesz, ilu znanych ludzi i sportowcow popelnialo samobojstwa i mialo depresje? depresja to suka, dotyka kazdego, bez wzgledu na status spoleczny. rowniez mam depresje. i nie mam pojecia jak czerpac motywacje do zycia

[mgr Kamila Krocz]

Zainteresowanych tym tematem odsyłam do tekstów: Jak pomóc osobie z depresją? i Pomoc w depresji. Pozdrawiam!

[Agnieszka Kazancew]

Witaj. Nie jest łatwo towarzyszyć i wspierać bliską osobę w ciężkiej chorobie. To wymaga cierpliwości, wytrwałości i empatii. W wspieraniu osoby chorej, współodczuwając jej ból często czujemy się bezradni. Imponuje mi Twój sposób podejścia do problemu. Dowiedzieć się, co robić i jak zrozumieć problem. Gratuluję. To nie typowe podejście. Najczęściej ludzie instynktownie wybierają podejście „wiem, co należy zrobić”, a następnie dzielą się swoimi dobrymi radami z innymi. Ale w kontakcie z osobą chorą na depresję (niezależnie od przyczyn rozwinięcia się choroby) może to dla niej być źródłem dodatkowego bólu.

Piszesz, że poszukujesz jakieś książki, najlepiej przystępnej dla laika. Z pozycji dostępnych na rynku gorąco polecam dwie pozycje tego samego autora Matthew Johnstone: „Mój czarny pies Depresja” i „Życie pod psem, który wabi się Depresja”.

„Mój czarny pies Depresja” Poruszająca, a jednocześnie lekka książka o depresji. To oryginalne połączenie gatunków - autobiografii i poradnika w formie książki ilustrowanej.

Matthew Johnstone prowadzi nas przez własne doświadczenia związane z depresją. Nazwał ją - za Winstonem Churchillem - Czarnym Psem. Obrazowo, wnikliwie i kojąco pokazał nam swoją drogę przez chorobę. Jego obserwacje poruszają, odświeżają spojrzenie na depresję i dają nadzieję, że i nam uda się ją przepracować i przetrwać. (Źródło opisu: Wydawnictwo Media Rodzina, 2010).

Przeczytaj, co o tej książce napisał jeden z czytelników: „Wśród wielu książek, poradników dotyczących depresji wybrałam publikację w wersji innej niż wszystkie. Nie znalazłam w niej opisanych szczegółowo objawów, przyczyn, sposobów leczenia. Autor postawił na "wizualną artykulację" tego, czym jest depresja. Już sam sposób określania choroby jako Czarnego Psa i oddanie tego poprzez obraz powoduje coś więcej niż refleksję.
To książka dla każdego, kto chce dowiedzieć się, czym jest depresja. Żadna nawet najdoskonalsza publikacja usiłująca opisać tą chorobę z punktu naukowego czy psychologicznego, nie odda faktycznych przeżyć osoby zmagającej się z depresją.
"Czarny Pies pewnie już zawsze będzie częścią mojego życia.
Lecz cierpliwością, humorem, wiedzą i dyscypliną nawet najgorszego Czarnego Psa można przywołać do nogi".
Może gdzieś obok Ciebie jest ktoś, kto ma w domu Czarnego Psa i potrzebuje pomocy, ale aby pomoc odniosła oczekiwane rezultaty musisz poznać przeciwnika” (recenzja cytowana ze strony http://lubimyczytac.pl/ksiazka/74726/moj-czarny-pies-depresja)

Następna pozycja to „Życie pod psem, który wabi się Depresja”: publikacja przedstawiająca problem depresji, tym razem z nieco innej perspektywy - już nie osoby chorej, ale osoby, która ma wśród siebie kogoś bliskiego cierpiącego na depresję.
Pozycja ta, trafia w punkt. Znajdziesz tutaj sedno opieki nad osobą, której przydarzyła się depresja. Jakich błędów unikać, co jest istotne, aby pomoc z Twojej strony była adekwatna i przyniosła jak najlepszy rezultat.
Zarówno książka "Mój czarny pies. Depresja" opisywana przeze mnie wcześniej jak i ta wydawać by się mogło, iż są nieco zabawne i być może ktoś zechce skorzystać z innych publikacji bardziej treściwych, jednak uważam, że te dwie pozycje zawierają niezbędne kompedium wiedzy zarówno dla chorego, jak i osoby, która żyje w otoczeniu kogoś, kto zmaga się z tą chorobą.” (recenzja cytowana ze strony http://lubimyczytac.pl/ksiazka/74736/zycie-pod-psem-ktory-wabi-sie-depresja )

Polecam również „Twarze depresji” Anny Morawskiej. „Depresja to choroba, która może dotknąć każdego. Depresja stygmatyzuje, więc mało kto przyznaje się do niej otwarcie, choć cierpi na nią co dziesiąty Polak. Bohaterowie książki „Twarze depresji” przełamali lęk i opowiedzieli o nierównej walce z najtrudniejszym przeciwnikiem w swoim życiu.

Rozmówcami Anny Morawskiej są m.in.: Andrzej Bober, Tomasz Jastrun, Kamil Sipowicz, Patrycja Sokół, a także ludzie, którzy nie są osobami publicznymi, a zdecydowali się opowiedzieć o swoim "czarnym psie", jak nazwał depresję Winston Churchill. Choroba towarzyszy im na każdym kroku i trzeba ją "oswoić", czyli leczyć. Na pytanie: Jak robić to skutecznie? odpowiadają psychiatrzy i psychoterapeuci. Ewa Jastrun, żona Tomasza, zdradza, jak sobie radzi, kiedy mąż mówi, że nie ma już siły żyć, nie ma siły walczyć z kolejnym epizodem depresyjnym. W takim momencie chory nie powinien być sam. "Weź się w garść" to najgorsze, co może usłyszeć. On już jest "w garści"... depresji. Jeśli zdecyduje się na leczenie, chciałby odebrać od otoczenia komunikat: "Nie oceniam. Akceptuję".
źródło opisu: http://wydawnictwoswiatksiazki.pl

Na koniec polecam również „Osobisty przewodnik po depresji” Tomasz Jastruna. Autor od wielu lat zmaga się z depresją. Jego książka to swoisty poradnik, a także intymna, dramatyczna próba opisania walki z depresją i przybliżenia ludziom nią dotkniętym, a także ich bliskim, czym w istocie jest ta tajemnicza choroba. Autor krok po kroku śledzi i opisuje depresję, niczym bestię, która potrafi przybrać różne postacie. Niezwykle ważną częścią książki jest próba zrelacjonowania ostrej fazy choroby. (źródło opisu: http://ksiegarnia.zwierciadlo.pl/ )

W poszukiwaniach wiedzy i lepszego rozumienia depresji nie zapominaj proszę o sobie. Towarzyszenie osobie chorej na depresję to trudne wyzwanie. Potrzebujesz sił. Nie zapominaj nigdy o swoich potrzebach. Dbaj o siebie. Tylko wtedy będziesz mógł zadbać o innych. Pozdrawiam serdecznie. Powodzenia.