samookaleczanie się....

[Gość ola5252]

Od 2 lat tnę się,wie o tym tylko moja wychowawczyni,ona bardzo chce mi pomóc,często ze mną rozmawia ale mówi że chciała by wezwać moją mamę do szkoły i żebyśmy obydwie z nią porozmawiały i wspólnie znalazły dla mnie formę pomocy.Czy to co robię kwalifikuje się do wizyty u psychiatry?bo wychowawczyni mówiła że dobrze by było gdybym chodziła do psychologa.Ale ja nie chcę nigdzie iść,nie chcę żeby kto kolwiek oprócz wychowawczyni wiedział o moim problemie,w sumie ona też dowiedziała się o tym przypadkowo,mama tego nie zrozumie zacznie gadać że coś mi się w głowie po przewracało z nieróbstwa i takie różne przykre rzeczy....i dlatego chce wiedzieć czy konieczna jest ta wizyta u tego psychologa?bo do psychiatry nigdy nie pójdę a już na pewno nie z moją mamą....

[chudolinio123]

To zależy czy ty jesteś przygotowany psychicznie żeby rozmawiać o swoich problemach z kimś ,które zostawiają blizny, u mnie to nawet nie wiedzą nic o moich nawet tego że miałem 3 próby samobójcze i z nikim nie rozmawiam nie ma takiej osoby.A tnąc się robisz ucieczkę od problemu.Jak bym mógł cofnąć czas to bym poszedł jak dyrektor szkoły kierował mnie do psychologów a siedziałem godziny na torach z myślą żeby rzucić się pod pociąg i nie poszedłem do szkoły wogólę zrezygnowałem tego tak żałuje im więcej czasu upływa tym trudniej jest z tym żyć i otwożyć się .To ci powiem idź do specjalistów,
puki to masz świeże.Całe życie chcesz się ciąć że do psychiatrii nie pójdziesz mama nie musi wchodzić a lekarza obowiązuje tajemnica i nie powie o czym rozmawiacie co jest powiedziane to zostaje tylko między wami a on ci pomoże tego też żałuje że nie poszedłem 11lat temu.Czas dokonać wyboru Życzę ci żebyś dobrego wyboru dokonał.

[mgr Kamila Krocz]

Witaj ola5252!

Twoja wychowawczyni powinna zawiadomić Twoich rodziców o tym, co się z Tobą dzieje. Autoagresja to jest bardzo niepokojący objaw. U Ciebie cięcie się trwa już od dwóch lat! Zadajesz sobie ból fizyczny, by zmniejszyć odczuwany ból psychiczny. Twoja Pani wychowawczyni ma rację - powinnaś skorzystać przynajmniej z pomocy psychologa. Jeżeli trudno Ci się przed kimś otworzyć i szczerze porozmawiać, może zdecydujesz się chociaż skorzystać z anonimowego darmowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111 (http://www.116111.pl/)? Może ta rozmowa coś by w Tobie zmieniła i zachęciła Cię do skorzystania z oferowanej pomocy. Pozwól sobie pomóc i przestań bagatelizować swoje problemy. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość ola5252]

Dziękuję za odpowiedz,ale nie wyobrażam sobie żeby moja mama się o tym dowiedziała,tak jak pisałam wcześniej ona tego nie zrozumie,niby mamy dobry kontakt ale wiem że akurat w tym mnie nie zrozumie,ona uważa mnie za beztroska nastolatke,wzorową uczennice i córkę a to wszystko dzięki temu że się tne,rozladowuje omocje.ostatnio bardzo często zdąża mi się płakać gdzieś cichaczem po.kątach bo mam już dość tego co robię ale nie da się inaczej...

[chudolinio123]

Sorki pisałem wcześniej jak do chłopaka a ty jesteś dziewczyną.Powracając to tematu to twoja mama nie jest dla ciebie wrogiem,tylko osoba na którą możesz stawiać w ciemno.Skąd możesz wiedzieć że nie zrozumie jak nie rozmawiasz z nią o tym tylko uciekasz i ukrywasz.Nie znam twojej mamy,ale na pewno podejdzie do tego odpowiedzialnie i zrobi wszystko żeby ci pomóc.Naj gorsze widoki jakie można oglądać to znaleść swoje dziecko zakrwawione,powieszone itp.Każdemu człowiekowi włączył by się instynkt obrony swojego dziecka tylko psychopaci nic nie czują.Kiedyś też będziesz mamą i będziesz chciała żeby twoje dziecko nie mówiło ci o problemach i nie ufało.Pamiętaj prędzej czy później to wyjdzie na światło dzienne i się do wie a czas ucieka bez po wrotnie.