rozczarowana i załamana

[Gość nadi22]

Wczoraj pisałam o tym że partner mi w niczym nie pomaga, dziś piszę że po naszej kłótni mnie rzucił,wypomnialam mu to jak bardzo mnie zranił gdy. Zostawił z dnia na dzień ,jak było mi ciężko i do tego w ciąży.Ale on nie uwarza że zrobił mi krzywdę, twierdzi że powinnam dziękować mu zato że wrucil bo nikt niechcial by mnie z dzieckiem.dziś zaczęło się od tego że synek zaczęło bardzo krzyczeć, nie mogłam go uspokoić a on mi zarzucił że jestem okropna matka bo niemogę uspokoić dziecka i od tego się zaczęło. Potem słowa ze nie będzie się zemna męczył a to wszystko za przeszłość to co mu wypomnialam.ja gdy pomyślę o tych wojnach, jego humorach też niechce takiego życia. Ale boję się znowu zostać sama z dzieckiem.co powinnam waszym zdaniem z tym zrobić. Pomuscie!

[mgr Kamila Krocz]

nadi22, rozumiem, że boisz się zostać sama z dzieckiem i towarzyszy Ci wiele lęków i obaw. Zauważ jednak, że Twój związek z partnerem już od dawna był daleki od satysfakcjonującego. Są kłótnie, krzyki, wzajemne ranienie, zdrady, wypominanie błędów, wzbudzanie poczucia winy, szantaż emocjonalny... Rozwiązania są trzy:
1) rozstanie z partnerem,
2) podjęcie terapii dla par, by ratować związek (tutaj potrzeba dobrej woli z dwóch stron),
3) pozostanie przy partnerze i znoszenie jego destrukcyjnego zachowania, coraz bardziej męcząc się w takiej relacji.

Decyzję pozostawiam Tobie, bo to powinien być tylko i wyłącznie Twój indywidualny wybór. Pozdrawiam i życzę rozsądnej decyzji!

[franca]

Wiesz co, nie wspiera Cię,zostawia Cię samą z obowiązkami, problemami, rzuca Cię, i do tego jeszcze zwala winę na Ciebie, obwinia Cię nawet o najbardziej absurdalne rzeczy, tak jak z tą sytuacją z dzieckiem. To po co Ci ktoś taki? Tylko sobie nerwy przez niego zszargasz. Lepiej żeby już nie wracał.