Wypalenie

[Domaniewska]

Już nie mam siły. Nie jestem młoda, choć na swój wiek - nie wyglądam. Nie mam rodziny. Nikogo. Wszystko się zabrało na "tamten świat" albo gdzieś rozsiane, dziwna to była rodzina, w której wychowywałam się. Mam koszmarne długi i choć miałam pomysł, aby z nich wyjść - obecnie - straciłam siłę. Móją siła był człowiek, partner, nie byliśmy ze sobą długo. Półtora roku? Ale bardzo go pokochałam. On mnie nie zechciał dłużej. Musiałam sprzedać chatę. Zostałam z niewielką w sumie forsą, czekając na mieszkanie od miasta i wynajmując mieszkanie. mam niezły, kreatywny zawód ale - kreatywny. A tu głowa - pustka. Mam osobowość typu Borderline. To mnie i innych - zamęcza. Nie przeszłam terapii, to nie tabletki chodzi... Ktoś, którego zawód łączy sie z pisaniem, kreacją, twórczością, kto jest wypalony - to wyrok. Nie mogę pracować, myśleć. OStatnia porażka z tamtym meżczyzną, który, prawdopodobnie ma to samo zaburzenie ale forsę, rodzinę kompletnie inna sytuacja - wyprosił mnie ze swojego domu choć umowa była inna. A mianowicie taka, że jednak naprzód coś dla siebie znajdę. No i tak. Dlatego wyję obecnie z żalu i lęku. Do lekarza psychiatry nie mam po co chodzić. Do Krakowa nie mogę, bo nie można mieć tzw spraw sądowych, a ja je będę miała niestety. Frankowiczka. Pozdrawaim Was, dzieki, że mogłam to napisać. Przynajmniej. Życzę Wam szczęścia.

[123misia]

Rzuciły mi się w oczy Twoje słowa: „Moją siłą był człowiek, partner”.
I co z tego masz? Twoją siłą musisz być Ty, Ty sama. Ktoś może zaprosić Cię do swojego życia, ale jak sama doświadczyłaś może Cię też wyprosić z dnia na dzień.
Życzę Ci, abyś znalazła motywację do terapii. Terapia pomoże Ci uporządkować „klepki” w głowie i pokierować swoim życiem. Nie bądź kobietą bluszczem. Zawalcz o siebie. TE RA PIA.
Pozdrawiam Cię,
Misia

[Basik1]

Z długów da się wyjść, choć trzeba się nastawić, że to potrwa długo. W Twoim życiu sprawy finansowe i osobiste są bardzo powiązane. Osobowość typu borderline często cechuje ludzi kreatywnych, odkrywczych i artystów. Bardzo ważna jest terapia. I choć nie jestem psychologiem, zachęcam Cię do tego, bo możesz odkryć z dobrym psychologiem bardzo wiele swoich możliwości, że będziesz "przenosić góry".
Dodam tylko, że warto, abyś miała wsparcie bliskiej osoby lub osób. Mam nadzieję, że znajdziesz taka bratnią duszę.

[mgr Kamila Krocz]

Nie rozumiem, dlaczego napisałaś, że nie masz po co chodzić do psychiatry. Właśnie systematyczne konsultacje psychiatryczne plus psychoterapia mogłyby Ci bardzo pomóc. Nawet w kontekście Twoich długów. Powinnaś się jednak nastawić, że Twoje problemy nie znikną z dnia na dzień. Wychodzenie z długów, podobnie jak praca nad sobą podczas terapii, to proces długotrwały. Daj sobie czas i szansę i skorzystaj ze wsparcia psychoterapeutycznego. Pozdrawiam i powodzenia!