Samotny

[Gość boyfix]

Mam 19 lat, Nie mam przyjaciół, znajomych, nie mam szczescia do ludzi zawsze trafiam na takich co są jak tylko cos ode mnie chca potem maja mnie w dupie kazdy sie soba zajmuje a mnie olewa. Mam jedna kolezanke z klasy ale jest toksyczna ciagle gada jakies głupoty i jest bardzo męczaca ale i tak nie mam z kim rozmawiac, jestem w klasie maturalnej i zmienili mi klase poniewaz uczeszczam na profil do ktorego chodzilo 5 osob i moja klasa byla zlaczona profilami, liczyla tylko 15 osob i było nas za mało musieli nas rozłaczyc i przydzielic do innych klas bardziej licznych strasznie mnie to dotkneło bo komplenie zmieniło mi się srodowisko ludzi, chodze o technikum od 3 lat miałem w miare fajna klase gadałem w sumie ze wszystkimi z tamtej grupy ale tylko w szkole potem juz nie. A teraz w sumie mam jedna kolezanke inna z ktora gadam ale i tak nic wiecej, kumpla mam jednego wlasnie z tej klasy starej ale jest teraz w innej i mamy o wiele gorszy kontakt, wtedy razem siedzielismy w lawce, śmialismy sie i wgl super teraz jest beznadziejnie jestem kompletnie sam. W tym roku koncze szkołe i nie mam zadnych znajomych, strasznie mi smutno, już nie wiem co robić, gdzie poznawac nowych ludzi zeby ten kontakt był dłuższy niż na chwile, bo szkolne znajomosci nie wychodza mi.

[unna-1]

Na szczęście kończysz już szkołę, pójdziesz do pracy lub na studia, poznasz nowych ludzi. Wytrzymasz te parę miesięcy, do końca szkoły.
Jesteś nowy w klasie, wśród ludzi, którzy od dawna się znają. Nic dziwnego, że trzymają się w swoich grupach.

[123misia]

A jakie masz plany na najbliższą przyszłość? Jeśli wybierasz się na studia, może znajdź jakiś kurs przygotowujący do egzaminów wstępnych - co coś z gatunku „pożyteczne i miłe" (nowe grono ludzi). A jak u Ciebie z hobby?
Na „teraz” polecam sprawdzoną metodę: zwróć się do kogoś z klasy z prośbą o pomoc w matematyce / fizyce.... Jeśli jesteś prymusem, zaproponuj pomoc komuś innemu.

[Gość boyfix]

Chodze do technikum o profilu odziezowym, lubie szyć i ogolnie mam zdolnosci plastyczne, robie linoryty i miałem ostatnio wernisaż :) Jesli chodzi o studia chcialem isc do ASP ale nie wychodzi mi rysowanie ludzi a to konieczne zeby sie dostac, planuje isc na psychologie wiem ciezko sie dostac jak mi sie nie uda to wybiore sie na Architekture.

[Domaniewska]

Dla Samotny

Dzień dobry,

czytam o Twoich kłopotach i sugeruję wizytę u psychologa. Serio. Nie ma "teorii spiskowych". Fakt, że kręcą się wokół Ciebie osoby interesowne, najprawdopodobniej ma przyczynę w Twojej osobowości i - dobra wiadomość - można ją zbadać i skorygować. Ludzie czują w nas słabość. Z czego ona wynika? Z braku akceptacji, depresyjności? nie wiem. Z czegoś. Jeśli w Warszawie mieszkasz albo w Krakowie - bingo najlepsza psychologia w Krakowie, potem Warszawa. Serio, weź się za siebie już teraz, kiedy masz dopiero 19 lat, później tendencja do toksycznch związów, nieudane związki etc., nie rób sobie tego. Przerób sprawe z DOBRYM psychologiem. O de Barbaro nie wspomnę, serdeczności !

[Gość roshen]

Wiesz, ważniejsze to mieć chociaż jednego dobrego przyjaciela...a znajomych to jeszcze będziesz miał w życiu

[kikunia55]

Jest naprawdę niewiele osób, które dostają się na architekturę ot tak sobie. Zwyczajowo chodza oni minimum jeden rok na lekcje "rysunku". Chodzi chyba o podstawy aksjonometrii. Tam jest egzamin przydatności do zawodu. Kiedyś był to dzień takich jakby testów- krótkie zadanka, pytanka. I był cały dzień owego "rysunku". Testy pewnie możesz sobie sciągnąc jak poszukasz w internecie ale "rysować" pod kątem egzaminu na architekture powinienes się poduczyć- nie kwestionuję Twoich dotychczasowych umiejętności, ale widziałam wielu zawiedzionych zdolnych mlodych, którzy nie wiedzieli, ze ich umiejętności i zdolności trzeba "podszlifować" i poszli na jakiekolwiek inne studia, żałując, ze nie studiowali tej architektury.

Pytanie jak stoisz z matmą i innymi ścisłymi. Architekci, to artyści ale ujęci w ścisła uczelnię "Polibuda"- i mimo , ze u nich te ścisłe sa najlżejsze wobec innych kierunków politechnicznych, to jednak są.

Zauważylam, ze posród wymienianych kierunków ta architektura jest u Ciebie na ostatnim m-scu, niemniej jednak gdybys o niej myslał to jednak jest to strategia dalekosięzna, wymagająca trochę przygotowań i przemyslen.
Ponieważ dostanie się na architekture jest trudne samo z siebie, nalezy rozpatrzyc, ktore Politechniki mają ten kierunek. Ponadto rozważyc termin tego "egzaminu przydatności do zawodu", bo niestety na tym kierunku w róznych uczelniach często on się pokrywa i trzeba sobie upolować ze 2 lub 3 takie egzaminy i jezdzić po całej Polsce (nocleg opracowac wcześniej w akademiku, aby było taniej). Może wyjsc, ze nie dostaniesz się na tę architekture, ktora jest bliżej domu, to trzeba iśc tam gdzie się dostałes a po roku przeniesc na tę uczelnię bliżej domu.

Architektura to nie jest kierunek gdzie ludzie dostają się " z buta".

Pytanie najważniejsze, jak sobie wyobrażasz swoją przyszłośc- w sensie, co lubisz robić i jak myślisz życ z tego co chciałbys robić. Jedna jest rzecz dostać się na uczelnie, druga ją ukończyć a trzecia umiec utrzymac siebie i rodzinę ze swojej pracy. I ta ostatnia rzecz jest mocno długoterminowa, więc trzeba dobrze poobmyślać strategię.

Wg mnie architektura i psychologia to bardzo odlegle od siebie pasje. Może trzeba rozpatrzyć ilu męzczyzn psychologow znajduje się dobrze finansowo na rynku pracy- wobec tego ilu mężczyzn architektow umiejąc znaleśc prace w zawodzie umie godnie z tego żyć.

Na temat ASP , które widac jest Twoim największym marzeniem, bo jednak 2 bliskie mi osoby, próbowały się tam dostać, bez rezultatów. Jedne marzenia malarskie, niezaspokojone dwuletnimi próbami egzaminacyjnymi zostały uspokojone prywatną warszawską artystyczną uczelnią- ale to inna bajka, bo trzeba placić niewąskie czesne i umieć utrzymac się w Wwie i jeszcze miec pieniądze na farby i inne akcesoria.

Do matury juz niewiele czasu i mimo trudności, bo jako klasa trochę się rozpadliście, to masz co teraz robić- nie ma co marudzić na towarzyskie niedoskonałości.

Zajmij się porządnymi przygotowaniami do swojej przyszłości.Powodzenia.

[123misia]

Pozwalam sobie zacytować kikunię55:

"Do matury juz niewiele czasu i mimo trudności, bo jako klasa trochę się rozpadliście, to masz co teraz robić- nie ma co marudzić na towarzyskie niedoskonałości.

Zajmij się porządnymi przygotowaniami do swojej przyszłości.Powodzenia."

Absolutnie podzielam zdanie Kikuni55. Nic dodać, nic ująć.
Masz ambitne plany, konkretne zainteresowania, miałeś wernisaż (gratuluję) - nie rozmieniaj się na drobne. Głowa do góry.