Boję się uczuć....?

[Gość Pełna obaw]

Co jest ze mną nie tak? Dlaczego boję się uczucia, jednocześnie tak bardzo go pragnąc... I nawet gdyby pojawiło się to "coś" odczuwam strach, że to nie przetrwa, że nie wyjdzie, że ON nie będzie ze mną szczęśliwy, że mnie odrzuci…

Długo byłam singielką. Początkowo z własnej woli, nie myślałam o związku, cieszył mnie już sam widok spacerującej i szczęśliwej pary. I to mi wystarczyło…

Nigdy nie byłam w związku dłuższym niż kilka miesięcy, może i lepiej – nie porównuję nikogo.

Lata samotności, zawsze dużo kolegów, wiele znajomości, które się urywały ,wieczne pytania i niedowierzanie, że jestem singielką.

Pojawił się znajomy, osoba z pracy, który dzwonił i gadaliśmy godzinami, z którym widywałam się po pracy, mile spędzałam czas a który teraz jest obrażony i od 1,5 roku się nie odzywa, mimo że pracujemy w jednym budynku, mimo że przeprowadziłam z nim szczerą rozmowę, on stwierdził że poczuł iż chcę czegoś więcej a on tylko kolega-koleżanka, ale dawał inne sygnały, a ja i tak wiem że to duma, zazdrość o kolegę z pokoju.

Przypadkowo podczas jednych ze spotkań poznałam jego dobrego kolegę.

Minęły 2 lata. I ten kolega zagadał do mnie kiedyś będąc w pubie, zapraszał na kawę, piwo. Dziwnie się czułam, zbywałam, czułam, że tamten pomyśli, że zabieram mu kumpla….

W końcu się spotkaliśmy. Ja z koleżankami + on. Miła rozmowa, żarty, nawiązanie kontaktu. Mój pierwszy sms do niego i od tamtej pory On pisze codziennie, pierwszy, bez wyrzutów z tego powodu i tak już 3 miesiąc…

Wspólna zabawa na weselu i coś się zmieniło…. Wspólne oglądanie filmu i ta ogromna chęć żeby go przytulić, pocałować, nie powstrzymałam jej… Pocałunki, czułość, potem strach że przestanie się odzywać, ale on pisze, codziennie, niezmiennie. I czuwa żebym bezpiecznie wróciła do domu, odwozi wieczorem żebym tylko nie wracała sama ze spotkania z koleżankami, nawet nie muszę go pytać czy prosić. I odwiezienie do miasta w który mieszkam i pracuję, żebym nie dźwigała walizek. I jego uśmiech kiedy leżymy obok siebie patrząc sobie w oczy...

Wspólne oglądanie filmu, znów nie mogłam się powstrzymać, uległam mu, działa na mnie jak magnes i choć nie doszło do pełnego zbliżenia, boję się że przez te wydarzenia nie będę atrakcyjna w jego oczach, złość na siebie że ulegam, że za szybko podkręcam tempo, że nie będzie ze mną szczęśliwy i przestanie się odzywać, że lepiej wcześniej odpuścić niż później…. Zresztą tak powtarzałam sobie w przypadku każdej znajomości – odpuść sobie nim będzie za późno…. Powiedział, że mu się podobam, z własnej nieprzymuszonej woli dba o moje bezpieczeństwo, nadal codziennie pisze, czuje się przy nim bezpiecznie, czuję, że to dobry człowiek, ale przecież… Czy my jesteśmy parą?? Może on tylko chce mnie zdobyć, a wtedy porzuci…

Być może szybko się angażuję, może nawet za szybko…. Być może zakompleksiona, choć w oczach wielu piękna to i tak nie doda mi to pewności siebie. Ale nie chcę udawać…. Chcę być sobą, niż zgrywać zimną i wierzyć, że ktoś dorówna mojemu angażowaniu się…
I co ja mam począć?

[Gość nocóż444443]

https://forum.abczdrowie.pl/forum-psychologia/1504114,ciagle-cierpienie-w-zwiazku

im więcej czytam tym bardziej mam dość.
czy to taka metoda "zniechęcanie przez pisanie"?
o ile bez kontaktu jakiegokolwiek zaczynam tęsknić, to po czytaniu szybko mi mija, a nawet robi się niedobrze/ niestrawnie, ciekawe.

[Gość Pełna obaw]

Kiedyś miałam podobnie, kiedy poznałam jakichś facetów i oboje dużo ze sobą pisaliśmy, podobało mi się to, chętnie pisałam, aż w pewnym momencie, nie umiem powiedzieć dlaczego - mimo, że polubiłam tą osobę - ograniczałam częstotliwość odzywania się, kontakt słabł, a potem tego żałowałam...

[mgr Kamila Krocz]

Pełna obaw, jeśli czujesz coś do tego chłopaka, nie analizuj tak bardzo, co on sobie pomyśli, czy Wam się uda itp. Może czasem lepiej być spontaniczną i pozwolić ponieść się emocjom? Skoro chłopak myśli o Twoim bezpieczeństwie, odwozi Cię wieczorem do domu, dba o Ciebie, darzy Cię szacunkiem, to myślę, że warto zaangażować się w tę relację. Nie unikajcie jednak szczerych rozmów na temat Waszej relacji - czego oczekujesz Ty, a czego oczekuje on, jak sobie dalej wyobrażacie Waszą znajomość? Tego typu rozmowy na pewno pozwolą Wam ocenić, w jakim kierunku zmierza Wasza relacja. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[Gość Pełna obaw]

Dziękuję za odpowiedź.
Początkowo nie analizowałam tego, aż do teraz, to przyszło z czasem, może dlatego, że chciałabym wiedzieć co nas łączy? Czy w ogóle łączy… Ale boję się spytać, że zapeszę, że to za wcześnie (piszemy od 3 miesięcy, spotkaliśmy się kilka razy) i on się zniechęci, czuję blokadę, żeby zapytać…
I boję się że jestem zbyt słaba, że mu ulegam, nakręcam tempo, a on może tylko chcieć mnie wypróbować i zostawić, choć jak zapytałam to powiedział że będzie się odzywał do mnie i dlaczego po tym do czego doszło miałby się nie odzywać…
Dodatkowo, łączy nas odległość, 80 km… Zapytałam, powiedział, że będzie mnie odwiedzał, że jest słowny.
Pisze do mnie codziennie, a ja boję się, że kontakt osłabnie przez tą dzielącą nas odległość….