Fobia szkolna

[Miyu121]

Jestem 15 letnią dziewczyną, która nie potrafi dogadywać się z rówieśnikami. Od zawsze byłam samotna i stałam na uboczu, już od przedszkola wychowawczynie zmuszały mnie do zabawy z innymi dziećmi, bo zawsze stałam gdzieś z boku i tylko się przyglądałam. Nienawidzę ludzi, obecnie chodzę do 2 gimnazjum. W 1 klasie było strasznie, byłam wyzywana, ośmieszana, prześladowana. Nie raz opuszczałam szkołę bo panicznie się jej bałam, ale nie mogę cały czas chodzić na wagary. Dobrze się uczę, lubię nauczycieli, ale z rówieśnikami już gorzej. Jak jest wolne typu weekend, jestem zupełnie inną osobą, jestem wesoła i uśmiechnięta. A jeśli chodzi o niedzielę to płaczę nie wiedząc co ze sobą zrobić. Przez te obrazy, dokuczanie boję się odezwać, boję się wszystkich wokoło. Nie odzywam się nigdy, przed szkołą cała drżę i chcę mi się płakać. Mam przyjaciółkę po za szkołą, a do jej szkoły nie mogę się przepisać, moi rodzice nie chcą o tym słyszeć, zresztą tam też w jej szkole mam opinię typu "dziwaczka"... Nie raz na ulicy przez ludzi z mojej szkoły byłam wyzywana, lub słyszałam coś takiego "Ooo patrzcie idzie Martyna, najlepiej jakby się powiesiła", po tych słowach wracam do domu, zamykam się w pokoju i płaczę, w szkole rzucają we mnie różnymi odpadkami. Mama mnie nie rozumie, nie potrafi mi pomóc, mówiłam mamie, lecz mama twierdzi, że to moja wina... Chciałam się zmienić, dopasować, ale to za trudne, ludzie mnie nie lubią bo jestem cicha, nieśmiała, nigdy nic nie mówię, a jak już to nie potrafię się wysłowić, bo ze stresu się jąkam. Moim największym marzeniem jest indywidualne nauczanie, bardzo tego pragnę! Mam kontakt z rówieśnikami, ale po za szkołą, więc na pewno bym nie zamknęła się na ludzi w moim wieku.. Chodzi tylko o to, bym nie musiała przebywać w klasie, przynajmniej na jakiś czas. Jakie kroki powinnam podjąć...? Proszę o pomoc:("

[pink elephant]

Mysle ze powinnas porozmawiac z mama i z pedagogiem dobrze by bylo gdybys popracowala nad odnajdywaniem sie w swiecie rowniesnikow bo niestety nie uciekniesz od tego a szkoda by bylo gdybys sie meczyla bedac tak niechetnie nastawiona do szkoly i innych uczniow

[Jullia]

moze tak masz dlatego ze wczesniej bylas zmuszana do zabaw z rowiesnikami i to wyrobilo w Tobie pewna niechec i bunt? To sie zaczelo wczesniej i teraz sie ciagnie myslalas o rozmowiw z pedagogiem? dobrze by bylo uwolnic sie od tej blokady szkoda ze nikt tego nie rozumie i dziwie sie ze te nauczycielki Cie zmuszaly zamiast zastanowic sie co moze byc nie tak

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Znęcenie, ośmieszanie, wyzywanie przez rówieśników jest bardzo bolesne i nie dziwię się, że boisz się chodzić do szkoły. Ale czy próbowałaś zgłaszać ten problem wychowawczyni?
Co do indywidualnego nauczania - najlepiej jakbyś porozmawiała ze szkolnym pedagogiem i psychologiem - oni będą w stanie lepiej określić Twoje szanse na taki typ nauczania.
Pozdrawiam

[Sonia]

Wg mnie indywidualne nauczanie w tej sytuacji jest złe, ponieważ jeszcze bardziej zamknie Cie na kontakty z rówieśnikami, a przecież całe życie nie możesz uciekać i stać z boku. Najpierw powinnas zgłosić sytuacje ze szkoły wychowawczyni i rodzicom, oni musza wiedziec o stosunku rówiesników do Ciebie. Musza z nimi porozmawiac bo ich zachowanie jest karygodne. Ich rodzice muszą wiedziec jakie słowa padają z ust ich dzieci i poprawic etap wychowywania i kultury osobistej. Masz swoją godność i nikt nie ma prawa jej zaburzać. Dlatego zgłoś ten problem swoim rodzicom, pedagogowi i wychowwczyni aby porozmawiala z rodzicami tychze uczniow poruszcie temat np na wychowawczej, ich zachowanie musi sie zmienic. Dzieki temu bedziesz sie lepiej czula w och otoczenie nie bedziesz sie przy nich bala, stresowała. Jesli poczujesz sie lepiej moze okaze sie ze Ty polubisz ich oni Ciebie. Powinnas nuczeszczac na terapie do psychologa aby nauczyl Cie budowac realcje z rowiesnikami bo to bedzie sie za Toba ciagnelo, jesli teraz nie zajmiesz sie tym problemem, on sie nasili.