Lęk przed życiem

[katarynka 27]

Witam mam problem ze swoja osoba .Jestem bezradna w duszy krzycze o pomoc ale obawiam sie wszystkiego .Pochodze z rodziny w której wystepował alkohol.Od młodych lat przestałam sie wszystkim interesować .Musiałam sama na siebie zarabiać ale zawsze uciekałam od odpowiedzialności i chciałam aby ktoś wykonywał to za mnie.Teraz mam wielki problem bo nie potrafie poradzić sobie z najprostrzą rzeczą bo nie jestem przystosowana do życia w XXI wieku .Ogarnia mnie lęk ,przerażenie i wstyd.Nie wiem od czego zacząć aby nadrobić zaległości ,ponieważ obawiam sie wyśmiania przez innych ludzi.Obecnie pracuje za granicą i jestem na łasce mojego partnera który tez nie miał łatwego życia ale pomimo trudu daje sobie rade.Mam zamiar zjechać do kraju aby szukać pomocy u specjalisty ale obawiam sie że wydam wszystkie pieniadze na jakies leczenie a potem nie bede miała z czego życ i nikt nie bedzie w stanie mi pomóc ,nie mam oparcia w rodzinie, ponieważ oni też przeżywaja problem a mojemu partnerowi nie chcem psuć kolejnych lat zycia spedzonych ze mną ,poniewaz też ma już swoje lata i może powinien ułożyć sobie życie z kimś innym bardziej kompetentnym .Prosze pomóżcie mi !

[Gość Orzech laskowy]

co masz na mysli mówiąc że jesteś nieprzystosowana do zycia w 21 wieku? Skoro boisz się że stracisz wszystkie pieniądze to może poszukaj jakiegoś specjalisty na miejscu? Może wtedy będzie CI prościej bo będziesz miała wsparcie swojego partnera

[katarynka 27]

W moim życiu zawsze na cos brakowało musiałam decydować albo iśc na impreze albo sobie cos kupic i zawsze wybierałam to drugie ponieważ chciałam zaistnieć wyrwać sie z domu gdzie panował ciągle chaos ,brak pieniedzy, wrzask ,krzyk ,alkohol .Brak poczucia bezpieczeństwa .Teraz to wszystko do mnie powraca moje zachowanie sprzed lat to że nic dobrego nie robiłam w swoim kierunku ,tylko to żeby przetrwać.Mam dużo chęci i planów ale za chwile ogarnia mnie lęk przed wszystkim że na wszystko trzeba kasy bo takie jest życie ,że po co to wszystko jak i tak nic to nie zmieni .Chciałabym isc na studia podbudowac swoje ja ,nauczyc sie dobrze języka i móc wkońcu normalnie funkcjonować ,a nie tylko wegetowac i żyć z dnia na dzień ,ale nie potrafie bo ogarnia mnie niemoc,lek oraz bezradność .Właśnie wczoraj złozyłam wypowiedzenie z pracy bo mój facet sie strasznie o mnie martwi i kazał mi sie okreslić co dalej bo on tez musi coś postanowić a ja nie potrafie sie zdecydować .Ktoś mi powiedział że byc może mam syndrom DDA a ja naprawde nie wiem co mam robić jak pomysle że zmarnowałam mojemu partnerowi 5 lat to ogarnia mnie rozpacz i żal i nie wiem już sama czy jestem z nim dlatego że go kocham czy dlatego że boje sie być sama :(

[Arabika]

wszystko wskazuje na to że to jest DDA. Musisz iśc na terapię, bo sama nie dasz rady. Co do partnera to powinien Ci pmóc i wesprzeć w działaniu, motywować do zmian tak byś cały czas miała bodźce.... Poszukaj specjalisty, może jest w poblizu jakiś polski psycholog, może jakaś grupa wsparcia DDA, poszukaj i nie bój się. Skoro widzisz problem to już pierwszy krok do tego by coś zrobić ze swoim życiem

[ka-wa]

"Właśnie wczoraj złozyłam wypowiedzenie z pracy bo mój facet sie strasznie o mnie martwi i kazał mi sie okreslić co dalej bo on tez musi coś postanowić a ja nie potrafie sie zdecydować".

Nie rozumiem tego zdania ,dlaczego złożyłaś wypowiedzenie!?

Przeczytaj ten artykuł dokładnie.
http://portal.abczdrowie.pl/jak-podniesc-poczucie-wlasnej-wartosci

[katarynka 27]

Złożyłam wypowiedzenie za namową mojego partnera,ponieważ on bał sie o moje zdrowie psychiczne,widział jak sie męcze w tej pracy,dlatego zrobiłam to.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Katarynka, dobrze, że uświadomiłaś sobie, że potrzebujesz pomocy. Piszesz, że chciałabyś wrócić do Polski i rozpocząć psychoterapię, jednak boisz się, że stracisz wszystkie pieniądze. Możesz postarać się o skierowanie na terapię z NFZ.
Wspomniałaś także, że kiedyś ktoś zasugerował Ci, że możesz mieć syndrom DDA. Warto, żebyś zwiększyła swoją wiedzę na temat tego syndromu. Jest bardzo wiele pozycji z tego zakresu - godne polecenia są między innymi książki Jane Woititz. Jeśli dojdziesz do wniosku, że ten problem dotyczy także Ciebie warto poszukać grupy samopomocowej, grupy wsparcia.
Pozdrawiam

[katarynka 27]

Własnie poczytałam o syndromie DDA i mysle że wiekszosc rzeczy pasuje do mnie (jak nie wszystko:( poza tym doskwiera mi również brak koncentracji ,pamięci i logicznego myslenia ,nie wiem jak mam to napisać ale nie myśle wogóle ,mam pustke w głowie ,do tego bezradność ,brak motywacji, celu,chęci do życia.Nie moge sie nad niczym skupic ,nie moge podjąć żadnej decyzji,najchętniej chciałabym położyc sie spac i już nie wstać (ale niestety cierpie na bezsenność )odkładam każdą decyzje na nastepny dzień a gdy nadchodzi nastepny dzień ja dalej nie wiem co mam robić ,czym sie zająć ,nie mam żadnych zainteresowań, żadnej pasji .Mam problem z interpretacją tekstu ,mój umysł nie funkcjonuje tak jak powinien ,nic nie zapamietuje tak jagby za kazdym razem sie resetował.Ogarnia mnie wstyd,przerażenie ,lęk pustka i bezradność.Nie wiem co mi dolega boje sie że jak pójde do psychiatry to ten skieruje mnie na oddział i nafaszeruje tabletkami i wtedy już wogóle na zawsze bede "warzywkiem".Unikam ludzi.Ciagle uciekam .Błagam pomóżcie mi !Nakierujcie !Doradźcie !