Nieśmiałość i niedostosowanie się a przyszłość

[kulka285]

jestem dziewczyną. W tym roku ukończę 21 lat. Mam problem sama ze sobą. Pół roku temu stwierdzono u mnie epizod depresyjny oraz fobię społeczną (zdawałam sobie sprawę z istnienia ostatniego z wymienionych zaburzeń). Jestem niezwykle spokojną i wrażliwą osobą, do tego bardzo słabą fizycznie, powolną w myśleniu i w poruszaniu się. Te cechy sprawiają, że nie jestem akceptowana przez innych. Nieraz słyszałam o sobie, że jestem ''przymulona'' (pewnie przez moje dziwne zachowanie- powolne myślenie, mówienie, unikanie kontaktu wzrokowego itd.) . Ostatnio, po usłyszeniu takiego komentarza, rozpłakałam się. Przez cechy mojej osobowości i brak różnych umiejętności nie mam szans na to, by mieć normalną pracę, dającą satysfakcję, nie mam szans na miłość i zrozumienie. Co radzicie mi w tej sytuacji? Czuję się beznadziejnie... Dodam jeszcze, że uczęszczam na terapię do psychologa.

[Igraszka]

A czemu jesteś przymullona? Badałaś to? Może to objaw jakieś choroby albo zaburzenia?

[kulka285]

Wczoraj usłyszałam to np. podczas pracy w sklepie od jednego klienta. Byłam już wyraźnie zmęczona (pracowałam ósmy dzień z rzędu i była już późna pora). Ogólnie, zanim coś powiem, dość często się zastanawiam i ogólnie mówię mniej aniżeli inni. Przez to, co usłyszałam wczoraj, czuję się tak, jakby ktoś wbił mi nóż w serce. Chciałam zrezygnować z tej pracy, bo czułam, że psuję dobry wizerunek sklepu. Szefowa mówiła mi, że tak nie jest i że kontakt z ludźmi mi się przyda. To drugie na pewno, ale ja wiem swoje. Nie nadaję się tutaj, po prostu. Pomimo tego, że nie czuję takiego zdenerwowania przy kontakcie z klientem, jak kiedyś.

[Gość Elllena]

nie rezygnuj... ludzie są różni jedni są chamscy inni nie. Ale zgadzam się z Twoja szefową kontkat z ludźmi Ci się przyda. Jeśli ona jestz ciebie zadowolona to głupio byłoby rezygnować z tego.

[Gość męczyupa]

jak masz normalną szefową, to jest to jedna z rzeczy, z których powodu warto zastnaowić się zanim się zrezygnuje z pracy a chama możesz spotkać wszędzie.
To, że nie klapiesz językiem na prawo i lewo, tylko jesteś osobą, która pomyśli za nim powie nie jest oczywiste dla głupiego chama, z którym miałaś nieprzyjemność rozmawiać.

[Gość Lawendowa]

dokładnie nie ma co się takimi opiniami przejmować.... ludzie to ludzie jedni są ok a drudzy to prostaki i chamy. Nic na to nie poradzisz....

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Tak jak pisali Przedmówcy - nie rezygnuj z pracy. W każdym miejscu możesz spotkać ludzi, którzy nie będą dla Ciebie mili - rezygnując z niej nie rozwiążesz swojego problemu. Myślę, że dalsza terapia, praca nad lękiem w kontaktach społecznych oraz nad poczuciem własnej wartości stopniowo zaczną Cię uodparniać na takie sytuacje.
Poza tym myślę, że to, co nazywasz "przymuleniem" jest po prostu wynikiem Twojej fobii, stresu związanego z kontaktami interpersonalnymi.
Pozdrawiam

[kulka285]

Dziękuję za odpowiedzi. Owszem, ludzie są różni... Jednak ja jestem tutaj wyjątkowo nielubiana przez klientów. Wiele razy słyszałam: "Pani to się chyba jeszcze nie obudziła'', ''Pani tak cicho mówi, że nic nie słyszę... Powinienem porozmawiać w tej sprawie z szefem'' , ''Pani jest strasznie powolna'', ''skoro pani mnie tak wolno obsługuje, to ja nie będę się spieszył w szukaniu dla Pani pieniędzy''itp... Nie liczę już nawet na to, że kiedykolwiek wyjdę za mąż i zostanę szczęśliwą matką. Nikt mnie nie przyjmie do pracy z moim temperamentem i nikt nie wytrzyma ze mną reszty życia. Miałam wspaniałego chłopaka, który dziś jest zajęty... Stwierdził, iż nie wyobraża sobie wizyty np. jego znajomego u nas w domu i mojego milczenia... Poza tym powiedział mi to, co wielokrotnie słyszałam od innych : ''Jesteś taka nieporadna i przymulona''. Pewnie prędzej czy później znów dojdzie u mnie do nawrotu depresji.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam,
Kulka, jeśli będziesz pielęgnować w sobie takie myśli, że nie wyjdziesz za mąż, że nikt nigdy Cię nie zatrudni, to doprowadzisz do samospełniającego się proroctwa. Popatrz - miałaś chłopaka, więc dlaczego nie miałabyś go znowu mieć? Masz pracę - więc dlaczego w przyszłości nikt inny nie chciałby Cię zatrudnić?
Pracuj nad fobią, pielęgnuj pozytywne myślenie, a z czasem zauważysz zmiany.
Pozdrawiam