Wymyślanie historii na swój temat

[Gość Inna.]

Co myślicie o mówieniu samemu do siebie . Wymyślaniu jakiś historii i opowiadaniu ich sobie .? Czasem tłumaczeniu sobie co się stało w jakimś dniu .? Ja tak robie . Zwariowałam .?

[Panda]

moze czujesz sie samotna i wymyslasz sobie historie bo masz bujna wyobraznie, nie uwazam ze zwariowalas ja tez czasem mowie sama do siebie, np jak sie stresuje to sobie mowie ze sobie poradze ze sie uda itp.
Jak to mówią
lubie rozmawiac sama ze sobą bo lubię sobie pogadać z kimś inteligentnym :)
a jakie historie wymyslasz o sobie? powtarzasz je komus? mowisz o sobie co to wymyslilas??

[pink elephant]

jesli wymyslasz historie o sobie i je opowiadasz innych i gleboko w to wierzysz, ze tak jest jestes o tym przekonana ze w sumie to prawda to moze byc to jakis problem natury psychologicznej udawanie kogos i tkwienie w tym

[Gość bum-bum-bec]

Hej,

jeśli opowiadasz innym historie, które są wymyślone, ale w nie wierzysz to jest mitomania. Osoby takie nie akceptują zastanej rzeczywistości i starają się stworzyć swoją własną.

A jeśli masz po prostu bujną wyobraźnię to spisz je. Mówię poważnie. Może powstać niezła książka później!

[fijolek]

Jestem za tym, żebyś te historie opowiedziała nam na forum, przynajmniej te najciekawsze ;)

[Gość Komercha]

hm ja też tak robię, czasami, mi to pomaga się uczyć jak sama sobie coś tam tłumaczę na los

[Gość bum-bum-bec]

mam znajomą, która jest klasyczną mitomanką. Nie mam odwagi, by jej powiedzieć żeby te historie spisywała. Marnuje się dziewczyna. Ja bym czegoś takiego nigdy nie wymyśliła. Np. nagle okazało się, że była w Kambodży. :)

[Gość Inna.]

Opowiadam sobie samej różne historie które chciałabym żeby się zdarzyły . Nie innym . Prowadzę sobie dialogi z rzeczywistymi osobami których spotkam tzn . wymyślam sobie jakąś rozmowę .

[fijolek]

Czy to oznacza, że nie jesteś zadowolona ze swojego życia? Być może swoją wyobraźnią nadrabiasz sobie to niezadowolenie. Sądzę, że to może być niegroźne, pod warunkiem, że nie przekroczysz pewnej granicy, tzn nie zaczniesz sobie wymyślonym światem zastępować rzeczywistego. Jesli jesteś w stanie odróżnić rzeczywistość od tych historii i nie odczuwasz przygnębienie brakiem realizacji tych wyobrażeń to ok. Każdy jakoś tam sobie radzi ze swoim życiem. Jesli pomaga to czemu nie.

[Gość Inna.]

Szczerze to jestem niezadowolona ze swojego życia . Jestem z tego powodu przygnębiona i często mi poprawia humor idealizacja zdarzeń . Swoje problemy często przedstawiam w innym świetle .

[Gość Komercha]

a czemu nie postępujesz tak jak w swoich wyborażeniach ?

[fijolek]

Z czego konkretnie jesteś niezadowolona. Nie myślałaś nad zmianą swojego życia? Zastąpienie sobie rzeczywistości wyobrażeniami to tylko półśrodek do lepszego samopoczucia. Poczulabyś ulge i odnalazła szczęście, gdybyś zaczęła coś zmieniać...

[Gość bum-bum-bec]

i na dłuższą metę takie zachowanie może doprowadzić do zaburzeń - niestety.

[Gość Inna.]

Nie jestem zadowolona z kontaktów z ludźmi .. Kontakty z płcią przeciwną mnie najbardziej denerwują . Swoją przyjaźń też chciałabym zmienić . Nie umiem . Próbuje ale nie daje rady jak dotąd .

[PawiePiórko]

a co ci stoi na drodzę, czemu ci sie nie udaje?

[Gość Inna.]

Ludzie mnie wykorzystują i nie wiem czy tak na prawdę zależy im na mnie .

[Sonia]

to czemu pozwalasz sie wykorzystywac brakuje Ci asertywnosci? podaj jakis przyklad!!

[fijolek]

Piszesz strasznie zdawkowo. Opisz kilka sytuacji i pozwól, że ocenimy je obiektywnym okiem. Zawsze to łatwiej jest spojrzeć na różne sprawy osobom z zewnątrz. Może będziemy w stanie Ci podpowiedzieć, co można zmienić...

[Gość Inna.]

Możliwe że ja nie umiem zwierzać się innym i dlatego mam takie wrażenie. Przede wszystkim inni mi się zwierzają a ja im pomagam . Jeżeli już coś im powiem to "aha" i nie ma tematu .

[Gość bum-bum-bec]

w latach 2006 - 2008 miałam podobnie. Z perspektywy czasu wiem, że pozwoliłam sobie takim zachowaniem wejść na głowę. Najczęściej to było tak, że jestem dobrym słuchaczem, zawsze można było wypłakać się na moim ramieniu i zawsze starałam się pomóc. Tylko taki kontakt był bardzo jednostronny. Nikogo nie interesowały moje problemy, moje sprawy, moje życie. Ważne było żeby się wygadać. Tak miałam jak pracowałam w 2 firmach w tamtych latach. Jak to zauważyłam to rzecz jasna zmieniłam się. Cóż za zdziwienie nastąpiło. Jak to? Ja już nie byłam dobrą samarytanką? Ja nie chcę pomóc? Co to się stało ze mną?
Zmieniłam pracę i tym samym towarzystwo. Wyszło mi to na dobre. W tym momencie baaardzo mi daleko do tamtego zachowania.

A nie jest czasem tak, że jak mówisz do siebie o tych wymyślonych sytuacjach to nagle stajesz się odważną, lubianą, mega inteligentną, pewną siebie i mocno stąpającą dziewczyną?

[Gość Inna.]

Racja . Tak jest, staje się odważniejsza .. Nawet bardzo bardzo . Daje mi to siłę .

[Gość bum-bum-bec]

A jesteś odważniejsza w sytuacjach codziennych? Czy na przykład wcielasz się w superbohatera i ratujesz świat z opresji?

Jeśli w codziennych sytuacjach to możesz małymi kroczkami zmieniać siebie i pokazywać otoczeniu, że Twoje problemy i Twoje sprawy też są istotne. I poniżej parę propozycji. Wiem, że wydają się błahe, ale są wykorzystywane w czasie spotkań z coachami, czy są elementami w trakcie motywacyjnych bzdetów.

Ma propozycja numer 1 - coachowa - metoda domowa.
Wyobraź siebie za rok. Jaka byś była? Jakbyś wyglądała? Co robiła? Gdzie byś się znajdowała? Czy byłabyś panią menager w ładnym kombinezoniku w wysokim obcasie? A może dokładną księgową, ale w wolnym czasie istnym żywiołem energii? Czy może tą, której na dyskotece żaden pan się nie oprze? Przepraszam, nie wiem w jakim wieku jesteś więc strzelam. Jak już siebie wyobrazisz to zapisz na kartce wszystko to co będzie Ciebie charakteryzowało. Tuż poniżej opisz siebie tuż wcześniej. Nie za rok, a za 10 miesięcy. Zastanów się co musiałabyś zrobić w przeciągu tych 2 miesięcy, by dojść do siebie za rok. Potem zastanów się nad swoim obrazem za 8 miesięcy i znów refleksja nad tym co musiałabyś zrobić i tak coraz bardziej skracaj czas aż dojdziesz do dziś. Powinien powstać diagram i gotowy plan działań. Do dzieła! Od małych kroków świat się zdobywa!

Propozycja numer 2 - poradnikowo - pedagogiczna.
Napisałaś, że Twoi przyjaciele nie zwracają uwagi na Twoje problemy. Nawet jak je powiesz to zbywają je. To 'zaznacz się'. Chcą olać? To np. miłym głosem i z uśmiechem na twarzy, by nikt nie wziął tego jako dąsu: 'ejjj... czuję się zignorowana" i mega rogal na twarzy. Skutkuje w 100%. Zwrócisz na siebie uwagę i będziesz miała swoje przysłowiowe 5 minut :)
Możesz też metodą kartkową napisać te sytuacje, które najbardziej pamiętasz kiedy Twoja pewność szwankuje i przygotować parę scenariuszy. Tak, wiem jak to brzmi.

Nie wiem z jakiej jesteś miejscowości. W większych miastach są ośrodki, które mają w sobie spotkania z zajęciami z socjotechniki. Poprzez zabawę można w przyjemny sposób popracować nad sobą. I też poznać nowych ludzi :) Nie zrozum mnie źle z tym ośrodkiem. Dużo na ich temat się uczyłam i żałowałam, że byłam wtedy już starą dupą i nie mogłam w nich uczestniczyć. Fajna sprawa :)

Na mój gust polecam wszystko to co napisałam. Nawet jeśli wydają Ci się te propozycje bzdurne to:
- mając plan działania siłą rzeczy będziesz stawała się pewniejsza i odważniejsza. Przecież musisz spełnić to co sama sobie założyłaś, no nie? Nie ma lekko! :) he he :)
- jeżeli sygnalizując : 'allo, ja tu jestem' początkowo nie będziesz odnosiła zamierzonego celu to gwarantuje Tobie, zrobisz furorę, bo ludzie się zdziwią. I o to chodzi, by też Twoje problemy były brane pod uwagę :) A jeśli będziesz je sygnalizowała z bananem na twarzy to nikt ich nie weźmie jako coś negatywnego wręcz przeciwnie :)
- i pamiętaj co rano przed lustrem, czy jeszcze w pidżamie w łóżku jak modlitwę JESTEM ZAJEBISTA ewentualnie pozwalam na OCIEKAM ZAJEBISTOŚCIĄ!!! :D Masz uśmiech na twarzy? Jeśli tak to o to chodziło! Zobaczysz, że po paru takich porankach Twoja odwaga i pewność wzrosną :D A przy okazji będziesz emanowała pozytywnymi fluidami, które przyciągają :D

Powodzenia!

PS
Czemu ja o tym zapominam :)

[Gość bum-bum-bec]

teraz mi się przypomniało. Jeśli będziesz miała taki nastrój zobojętnienia, bezsilności jak ja dzisiaj to pamiętaj: OCIEKASZ ZAJEBISTOŚCIĄ! :D

[fijolek]

Ewelina, ale z Ciebie psycholożka, no no, nie poznaje normalnie... chyba coś w tym jest, że znacznie lepiej wychodzi nam doradzanie innym nim słuchanie własnych mądrości, co? :P

[Gość bum-bum-bec]

praktykowałam coś podobnego o czym napisałam, ale takie metody są skuteczne do pewnego momentu :) Polecam je innym :)