Myśli bulimiczne przy odchudzaniu nastolatki

[Gość ma...ka]

Mam 13 lat. Nie potrafię sobie odpowiedzieć na jedno pytanie : Dlaczego nikt mnie nie rozumie? w 2010 roku moja waga osiągnęła 57 przy wzroście ok 160. Miałam wielki brzuch w który potrafiłam się bić. Nienawidziłam lustra. Ubierałam ciemne ubrania żeby zakryć swój gigantyczny brzuch. Większość moich koleżanek w klasie było chudych i ładnych. W święta zawsze babcia mnie męczyła że jestem za gruba i starała się mnie przestrzec przed otyłością. Mama zawsze powtarzała że mam odpowiednią wagę. Jadłam ogromne porcje jedzenia. Wakacje 2010 (dokładnie w sierpniu) spędziłam u kuzynki w Norwegii. Jadłam mniej, bo zawsze miałam obawę przed tym że sprawiam komuś problem. Miałam na wakacje spakowane pełno luźnych ubrań i dużych bluz oprócz jednych obcisłych spodni i ślicznej bluzki na ramiączkach z cekinami w której odstawał mi bęben. Po kilku tygodniach zauważałam że mój brzuch robił się coraz mniejszy i wcisnęłam się w moją ulubioną bluzkę. Byłam zadowolona jak niekiedy w życiu. Po przyjeździe we wrześniu do Polski każdy mówił mi że schudłam, babcia była zadowolona, mama, nauczyciele i koleżanki. Nie chciałam się doprowadzić do stanu z którego wyszłam. Zapisałam się na dodatkowe lekcje sportu, jadłam małe porcje dopiero wtedy, gdy byłam głodna. Każdy kto nie wiedział mnie nawet tylko miesiąc mówił że urosłam i schudłam. Zaczęłam odsuwać się od otoczenia, znajomych, przyjaciół. Na dwór nie wychodziłam, na dyskoteki szkolne też. Do gimnazjum postanowiłam pójść zupełnie z dala od moich starych znajomych żeby dostać nową szansę i poznać nowe otoczenie. Wybrałam gimnazjum sportowe. W wakacje ważyłam ok. 50 kg. przy wzroście 164. Pod koniec września ważyłam 47 wzrost: 167. jestem z siebie zadowolona, lecz mażę by ważyć mniej. Martwię się każdym posiłkiem, kaloriami. Komentarze ze jestem chuda itp. bardzo i to bardzo mnie cieszą. Jak zjem od razu czuję się gruba. W ciągu tygodnia nie jem czasami od 7 rano do 15 po połódniu. Nie jem i nic nie piję. W szkole codziennie mamy 2 godz. treningu po którym mam uczucie ze zemdleję. Robiąc brzuszki kręgosłup wbija mi się w parkiet. Często po zjedzeniu jakiegoś posiłku automatycznie miałam w domu 3,4 razy biegunkę która mnie cieszyła bo czułam się lekko. Przed treningiem o godz. 13 jestem bardzo głodna, po treningu nie. O 15 jem obiad w szkole i gdy go zjem płaczę bo najchętniej bym nim zwymiotowała, brzuch mnie boli, mdło mi. Pod wieczór zjem 2 kanapki i na tym koniec. Myślałam już nawet nad sposobami bulimicznymi typu : prowokowanie wymiotów i tabletki przeczyszczające. Ale boję się że gdy zacznę to tzw. Anoreksja nademną zapanuję i nie zdołam nic zrobić. Około tydzień temu stałam rano przy lustrze i powiedziałam sobie ze muszę dzisiaj więcej zjeść. Wtedy zauważyłam jak odbicie w lustrze zaczęło rosnąć ( głównie twarz ), nie mogłam wytrzymać i powiedziałam sobie że nie chcę taka być i że znowu zjem o 15 jak zazwyczaj. Moim marzeniem jest zostać modelką, kocham oglądać program o Top modelkach i czytać magazyny w których jest pełno zdjęć szczupłych i pięknych osób. Nie wiem jak to ze mną będzie i jak w ogóle jest .. Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

[Kamila Okulska]

Twoje myśli i podejście do wagi jest mocno niepokojące. Powinnaś porozmawiać z mamą albo bliską Ci osobą o Twoich problemach. Masz już pierwsze objawy zaburzeń odżywiania, najlepiej jak poprosisz rodziców oto aby zaprowadzili cię do psychologa, który pomoże rozwiązać Twoje problemy Ważysz za mało w stosunku do Twojego wzrostu. Powinnaś jeść więcej, gdyż taki stan, będzie negatywnie odbijał się na Twoim zdrowiu, już teraz masz pierwsze objawy jak uczucie zmęczenia i osłabienie. Organizm domaga się więcej energii a co za tym idzie więcej spożywanych posiłków.
Zacznij jeść normalnie, 4-5 małych posiłków, jedz śniadanie, w szkole II śniadanie i obiad a w domu podwieczorek i kolację. Porcję nie muszą być duże, możesz jeść małe porcje tylko często. Jedz dużo owoców i warzyw aby dostarczyć organizmowi witamin i mikroelementów. Jeśli jesteś aktywna to wzrost kaloryczność Twojego dziennego jadłospisu ci nie zaszkodzi, organizm musi mieć energię na to aby ćwiczyć i poprawnie funkcjonować. Dlatego tez bardzo ważne jest abyś dostarczała wraz z posiłkami odpowiednie ilości składników budulcowych i energetycznych swojemu organizmowi.

[sabrina]

Nie możesz im ulec, nie możesz się załamać i poddac chorobie. Bulimia to straszna straszna choroba, przede wszystkim duszy, ale cierpi również ciało. Rozmawiaj z bliskimi, niech Cię wesprą kiedy tego potrzebujesz.