Nie widzę sensu życia.

[Pyśka111]

Witam.

Stwierdzono mi borderline w 2023 roku jednak do psychologa chodziłam od gimnazjum później do psychiatry od 2 klasy srednej jednak teraz przestałam brać leki sama z siebie ,nie chodzę do psychologa i czuję że jest ze mną gorzej. boje się wyjść do ludzi bo wiem że za godzinę będę musiała wracać dlatego że przeszywa mnie strach. Mam problem ze znalezieniem pracy przez takie obawy jak kontakt z ludźmi, krytyka, i wiele innych pewnie bym coś jeszcze znalazła. Moja rodzina tego nie rozumie zmusza mnie do tego , wiadomo że chcą żebym była już niezależna ale wiem że nie dam rady. Brakuje mi motywacji i wszystkiego jak byłam na dniach probnych to wracałam nabodzcowana tylko i wyłącznie płakałam obwiniając się że jestem beznadziejna. 

Potrzebuje tylko zrozumienia, i dobrej rady co mam dalej robić. Bo czuję że jestem w kropce i sama się ze sobą gubię. Jak tylko ktoś mi wspomnie o pracy zaczynam krzyczeć wpadać w agresję. Nie daje już sobie rady sama ze sobą bo właściwie nie mam nikogo kto by mógł mnie zrozumieć przytulić powiedzieć mile słowo moja rodzina jest zadufana w sobie. I zawsze musiałam znaleźć sama rozwiązanie. Ale już nawet nie mam siły szukać rozwiązania 

[ka-wa]

Musisz wrócić do psychiatry i nic nie robić na własną rękę. Widać u Ciebie też fobię społeczną, więc terapia by Ci się przydała, ale o leczeniu musi zdecydować psychiatra. 

Innej drogi nie ma. 

Przytulenie tu nie pomoże, ale zawsze wskazane. 

[Margo]

Potrzebujesz rady ale sama zauważyłaś  że jest z tobą gorzej  od kiedy odstawiłaś leki i przestałaś chodzić na terapię.  No więc powrót do tego jest pierwszym krokiem, ktory powinnaś zrobić aby poprawić swoje funkcjonowanie. Skoro nie masz wsparcia w rodzinie ,to ktoś taki jak terapeuta, jest Ci bardzo potrzebny.  Borderline to bardzo wyniszczające zaburzenie osobowości, tak dla osoby która na nie cierpi, jak i dla rodziny czy otoczenia. Trudno je zrozumieć i dlatego musisz spróbować edukować rodzinę i podsuwać im artykuły na ten temat . Oni powinni wiedzieć z czym się mierzysz i jak reagować. Możesz też poszukać grupy wsparcia np w internecie. Są też dzienne odziały terapeutyczne przy szpitalach psychiatrycznych, albo odziały terapeutyczne stacjonarne leczenia zaburzen osobiwosci np w szpitalu Babińskiego w Krakowie czy w Instytucie psychiatrii i neurologii w Warszawie. Powinnaś popytać psychiatre na ten temat ,bo to zaburzenie będzie niszczyło ci życie i sama siłą woli nie dasz sobie rady. Pamiętaj  że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście i nie zawsze będzie źle, tylko nie wolno się załamywać, a rodzinie powiedz wzrost  że oczekujesz wsparcia i dobrego słowa  a nie krytyki i  nacisków. Oni tego zwyczajnie nie wiedzą.

[Javiolla]

W dniu 5.02.2024 o 13:48, Pyśka111 napisał(a):

teraz przestałam brać leki sama z siebie ,nie chodzę do psychologa i czuję że jest ze mną gorzej.

A mozesz napisać z jakiego powodu to zrobiłaś? Co skłania Cię do tego by sie nie leczyć, skoro sama widzisz pogorszenie? 

W dniu 5.02.2024 o 13:48, Pyśka111 napisał(a):

Potrzebuje tylko zrozumienia, i dobrej rady co mam dalej robić. Bo czuję że jestem w kropce i sama się ze sobą gubię.

Rozumiem Twoje zagubienie. Najlepsza rada to wrócić na terapię (nie przerywać bez zgody specjalisty), brać leki i samodzielnie pokonywać lęki, czyli pracować nad sobą. 

 

[Pyśka111]

Sama nie wiem to zadziało się z dnia na dzień byłam wtedy w Belgii i często zapominałam o tych lekach też zaczęłam więcej pić alkoholu, czasami też mieszkałam alkohol z lekami. I jakby tak bardziej się zagłębić w tym to wybrałam chyba alkohol zamiast nich. Bo alkohol dawał mi inne emocję byłam bardziej otwarta do ludzi szczęśliwa i czułam po prostu taki luz ale wiadomo tylko na parę godzin. Jak wróciłam do Polski całkowicie przestałam je brać 

[Javiolla]

Nie ma innej rady jak wrócić do leków i podjąć się terapii. To jedyna słuszna droga, no i nie wracać do alko.