29 lat i brak chęci do życia

[Gość Dżast]

Mam 29 lat i zero jakichkolwiek chęci do życia. Codziennie mam stany depresyjne, nie mam siły, wręcz ochoty cieszyć się życiem, mam czarne myśli,nic mi się nie udaje, mam niską samoocenę...Bardzo często piję alkohol (prawie codziennie). Mam problem w relacjach międzyludzkich, nie mam nikogo poza rodziną i narzeczonym, borykam się z problemami zdrowotnymi, mam nerwice. W żadnej pracy nie mogę zatrzymać się na dłużej, ponieważ po max pół roku jestem zwalniana. Taki stan utrzymuje się od około dwóch lat. Czy jest jeszcze dla mnie jakaś nadzieja? Chciałabym coś zmienić w swoim życiu ale nie mam siły ani wsparcia z żadnej strony (jedyne co słyszę to "przesadzasz", "ogarnij się"). Czy mam po co żyć? Proszę o rady.

[Gość Nika]

Dzięki "kapowaniu" niektórych stać na foreign vactations. She thinks she's ulala but she's just ladida. minus zero.

[Gość Gosc]

No i nie dostaniesz wsparcia z żadnej strony, tak to już jest w dorosłym życiu, w dziecięcym w sumie też jakbym się zastanowił ? możesz liczyć tylko na siebie. 

Pierwsza sprawa. Przestań codziennie pić. Codzienne picie strasznie potrafi gospodarkę chemiczna mózgu zaburzyć stąd też takie stany psychiczne. Od alkoholu męczą się też wątroba i nerki oraz flora bakteryjna jelit co też wpływa na nastroje.

 

Cóż nerwica wpływa na naszą zdolność wykonywania pewnych czynności...więc wiadomo że w tym stanie ciężko jest precyzyjnie wykonywac pracę. 

 

No więc dodatkowo jeszcze powinnaś zacząć ćwiczyć. Na początek jakiekolwiek ćwiczenia raz w tygodniu starcza...ale musi to być solidny trening do jakiego raczej sama nie będziesz w stanie się zmusić więc polecam jakąś zorganizowana formę.

Po zastosowaniu się tylko do tych dwóch rad twoja radość z życia wzrośnie o 50% gwarantuje.